De Witte Tempel, Chiang Rai, Thailand
Thailand zonder tempels zou niet Thailand zijn. Maar als niet-Boeddhist beginnen de tempels al snel te vervelen, want ze lijken vaak zo op elkaar: een gouden Boeddha, kleurige muurschilderingen over Boeddha's leven, donatiedozen en zware deuren. Zo niet de witte tempel vlakbij Chiang Rai. Aan de buitenkant is alles wit en hoewel de tempel nog verre van af is, zijn de schilderingen binnnen bijzonder interessant.
Wat Rong Khun: de Witte TempelAchtergrond
Koning Bhumibol van Thailand had eens zijn lichte onvrede uitgesproken over de tempels die tijdens zijn regeerperiode (de afgelopen 60 jaar) zijn gebouwd. Al zijn voorgangers hadden tempels met een eigen, karakteristieke bouwstijl. Maar "zijn" tempels werden nog steeds volgens de traditionele methoden gebouwd. Prima natuurlijk, maar niet kenmerkend voor zijn tijd als Rama IX. Chalermchai Kositpipat (Kosit) nam dit ter harte en begon in 1998 de bouw van Wat Rong Khun, oftewel de Witte Tempel. De tempel is nog steeds niet af, maar de stroom van (met name Thaise) toeristen is aanzienlijk. En met een reden.De Witte Tempel heeft al ruim 18 miljoen baht gekost (ca. 360.000 euro) en de werkzaamheden zullen nog vijf jaar door moeten gaan. Maker Kosit heeft in totaal acht gebouwen in de planning staan; naast de tempel bijvoorbeeld ook nog een pagode, museum en paviljoen. De witte kleur symboliseert religieuze gratie.
Kosit gelooft dat hij met de constructie van deze tempel het eeuwige leven zal krijgen; hij doneert zijn vaardigheden aan Boeddha, Thailand en alle mensen. In tegenstelling tot andere tempels accepteert hij geen donaties boven 10.000 baht (zo'n 200 euro) en hij zet ook geen namen van donateurs op de muren. Hij wenst dat ook na zijn dood zijn volgelingen deze regels voortzetten.
Kosit's InfernoEen virtuele wandeling
Wie aankomt bij de tempel moet aan de linkerkant naar binnen. Medewerkers kijken of iedereen zedelijk gekleed gaat, dus houd je aan de gebruikelijke voorschriften. Je loopt zo'n honderd meter voor de tempel langs richting de brug in het midden. Voor de brug is de "hellepoel". Met Dante's Inferno als inspiratie, steken hier handen omhoog, hopend dat jij hen uit de hel zal trekken.Je loopt midden tussen de handen door naar de brug. Twee wachters beschermen de ingang. De brug symboliseert de overgang naar de hemel. Aan weerszijden van de brug zijn vijvers met fonteinen. Na de burg sta je voor de echte ingang van de tempel. De tempel is ingelegd met stukjes spiegel die zorgen voor een fantastische schittering in het zonlicht.
Het eerste wat opvalt als je de tempel binnenstapt is dat de belangrijkste Boeddha een muurschildering is. Normaal gesproken is er een hoofd-Boeddha met allerlei kleinere Boeddha's eromheen. Hier zitten twee ca. 1 meter hoge Boeddha's voor een goudkleurige muurschildering van een serene Boeddha. Draai je om en je kijkt naar het meest bizarre element van de Witte Tempel: de muurschildering tussen de ingangsdeuren.
De uitgang is aan de zijkantDe zijmuren waren ten tijde van mijn bezoek nog niet beschilderd.
Na de binnenkant te hebben bewonderd, loop je weer naar buiten en via de trapjes aan de rechterzijkant kom je op het looppad. Er zijn nog allerlei andere gebouwen in aanbouw, zoals een Witte Pagode achter de tempel.
Andere bezienswaardigheden
Op het tempelterrein is links van de tempel zelf een galerie ingericht waar je werk van Kosit kunt kopen. Er worden ook achtergrondboeken, prentkaarten, enz. verkocht voor de kleinere portemonnee.Rondom het tempelterrein worden de gebruikelijke souvenirs verkocht en zijn er een paar aardige restaurantjes.
Een detail van de Witte Tempel
