Extremadura, de meest afgelegen regio van Spanje

Van alle regio's van Spanje ligt Extremadura (land achter de Duero) het verst verwijderd van de moderne wereld. Ondanks zijn geïsoleerde ligging valt er in Extremadura veel te ontdekken. In Mérida is prachtige Romeinse architectuur te zien, bijvoorbeeld een schitterend theater. Met de rijkdom uit de Nieuwe Wereld werden vele nieuwe gebouwen betaald. Deze gebouwen, vooral herenhuizen en paleizen, zijn te zien in de steden Cáceres en Trujillo. Het klooster in Guadalupe geeft het best de banden met de Nieuwe Wereld weer. Nog meer prachtige architectuur vindt u in Badajoz. Deze stad heeft onder meer een mooie kleine kathedraal en een Visigotische vesting.

Extremadura

• Algemeen
• Geschiedenis
• Toplocaties
• Eten en drinken
• Fiestas in Extremadura
• Vervoer

Algemeen

Extremadura is één van de zeventien autonome regio's van Spanje. De regio heeft een oppervlakte van 41.634 km² en heeft bijna 1,1 miljoen inwoners (2016). De hoofdstad is Mérida met ruim 59.000 inwoners (2016). Extremadura grenst in het noorden aan de regio Castilië-León, in het oosten aan de regio Castilië-La Mancha en in het zuiden aan de regio Andalusië. Het westen grenst aan Portugal. De belangrijkste rivieren zijn de Tajo (Taag) in het noorden en de Guadiana in het zuiden. Extremadura is onderverdeeld in de provincies Cáceres en Badajoz. Deze provincies hebben de zelfde naam als hun hoofdstad.

Geschiedenis

De vroegste periode

In Extremadura wonen al ongeveer 700.000 jaar mensen. De eerste bewoner was de Homo erectus, die ongeveer 40.000 jaar geleden werd verdreven door de Homo sapiens. Vanaf ongeveer 1200 v.Chr. werd de regio bewoond door diverse pre-Romaanse stammen. Deze stammen waren de Kelten, de Lusitaniërs en de Vettones. Zij waren van Indo-Germaanse afkomst. Zij drukten hun stempel op de cultuur en etnische samenstelling van de bevolking. In de 3de en de 2de eeuw v.Chr. werd Extremadura veroverd door de Romeinen. Ze leverden zware gevechten met de oorspronkelijke bevolking, die pas in de 1ste eeuw v.Chr. werd verslagen. In 25 v.Chr. stichtten de Romeinen Emerita Augusta (Mérida). De stad werd de hoofdstad van de provincie Lusitanië. Deze provincie omvatte het tegenwoordige Portugal en Extremadura. Aan het eind van de 3de eeuw n.Chr. werd Extremadura regelmatig geplunderd door Germaanse volkeren zoals de Alanen en de Sueven. Het Romeinse Rijk verzwakte en in de 5de eeuw werd de regio bezet door de Visigoten.

Het Moorse en christelijke Extremadura

Vanwege hun gebrekkige politieke organisatie waren de Visigoten een gemakkelijke prooi voor de Moren. De Moren uit Noord-Afrika veroverden tussen 711 en 714 bijna het gehele Iberisch Schiereiland. In het begin van de 8ste eeuw begon in het noorden van Spanje de herovering (reconquista). De christenen trokken verder zuidwaarts en heroverden steeds meer gebied op de Moren. In de 13de eeuw werd Extremadura door Castilië en León heroverd op de Moren. In 1230 ontstond het koninkrijk Castilië-León. Dit koninkrijk erkende Extremadura als een bestuurlijke regio en in 1390 ontstond de Provincie Extremadura.

Extremadura, provincie van conquistadores

Na de ontdekking van Amerika in 1492 kwam er een massale emigratie op gang. Velen waren op zoek naar een beter leven, een leven dat het afgelegen Extremadura niet kon bieden. Enkele migranten werden conquistador (veroveraar). Veel conquistadores waren afkomstig uit Extremadura. Tal van steden in de Nieuwe Wereld verwijzen naar hun geboorteplaats: Medellín, Mérida, Trujillo, Guadalupe... Zo was Trujillo het geboortedorp van Francisco Pizarro, die het Incarijk in Peru ten val bracht. De beroemde Hernán Cortés, die Mexico veroverde, kwam uit Medellín. Vele migranten kwamen met roem en fortuin beladen terug en lieten kloosters, paleizen en herenhuizen bouwen. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de kapitale 16de en 17de-eeuwse herenhuizen in Cáceres en Trujillo. Ook het klooster van Guadalupe, in Extremadura, geeft de banden met de Nieuwe Wereld weer. Hier werden in 1496 de eerste mensen gedoopt die Columbus uit de Caraïben had meegenomen.

De 17de eeuw

Vanaf de 17de eeuw kreeg Extremadura te maken met een aantal oorlogen. Van 1580 tot 1640 maakte Portugal deel uit van Spanje. Economisch was dit gunstig voor Extremadura. Het lag tussen twee rijke hoofdsteden in, Madrid en Lissabon. Vooral voor de stad Badajoz was dit een tijdperk van economische voorspoed. Na 1640 trad het verval in door de Portugese Restauratieoorlog (1640-1648). De oorlog met Portugal bezorgde Extremadura veel economische schade. Door de schermutselingen langs de grens waren er veel soldaten nodig. Steden en dorpen liepen leeg en er waren bijna geen economische activiteiten mogelijk.

De 18de eeuw

In de 18de eeuw kreeg het economisch zwaar getroffen Extremadura opnieuw te maken met een oorlog. Dit keer was het de Spaanse Successieoorlog (1702-1714). Deze oorlog, over de opvolging van de Habsburgers, eindigde in het voordeel van de Bourbons. Filips V werd in 1700 de eerste Bourbon-koning. Hij moest het vervolgens opnemen tegen een aantal andere troonpretendenten. Eén van hen was aartshertog Karel van Oostenrijk. Filips V kwam als winnaar uit de strijd en had ook relatief veel steun in Extremadura. De stad Badajoz werd, door toedoen van de Oostenrijkers, bijna geheel vernietigd. Ook enkele plaatsen rondom de rivier de Tajo en de rivier de Guadiana werden vernietigd.

De 19de eeuw

In de 19de eeuw werd Extremadura betrokken bij de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814). Tijdens deze oorlog werd Spanje bezet door Frankrijk. De oorlog zorgde voor hongersnood en een verdere ontvolking van Extremadura. Er werden ook meerdere steden en dorpen aangevallen. Zo werd het klooster van Guadalupe in 1808 door de troepen van Napoleon geplunderd. In 1822 werd Extremadura definitief verdeeld in de provincies Cáceres en Badajoz. De bestuurlijke hervorming van 1833 stelde de hoofdsteden vast, namelijk Cáceres en Badajoz.

De 20e eeuw

Na de dood van Franco in 1975 werd Spanje een parlementaire monarchie. Verschillende Spaanse regio's kregen in 1978 autonomie, waardoor zij een eigen regering konden vormen. In 1978 werd Extremadura nog geen autonome regio, maar werd de Junta de Extremadura opgericht. Dit was een soort pre-autonomie waardoor Extremadura weer een eigen historische en politieke identiteit kreeg. In 1983 kreeg Extremadura haar officiële autonome status.

Toplocaties

Cáceres

Cáceres werd in 1229 door Alfonso IX heroverd op de Moren. In de 16de eeuw keerden de eerste 'extremeños' met goud en roem beladen terug uit Zuid-Amerika. Hun paleizen en herenhuizen vullen nog altijd het historische centrum, beschermd door de Moorse vestingmuren.

De murallas, de stadsmuren, zijn uniek omdat ze behoren tot de weinig overgebleven bouwwerken van de Almohaden. De 12de eeuwse muren zijn vrijwel compleet, al is hij niet overal meer goed herkenbaar door de aangrenzende bebouwing. De Arco de Estrella, een 18de-eeuwse poort in de muur, verbindt het Plaza Mayor met het historische centrum.

De meeste paleizen liggen rondom het Plaza de Santa María. Het Palacio Episcopal (bisschoppelijk paleis) dateert uit de 16de eeuw. Het portaal is getooid met medaillons die de Oude Wereld (links) en de Nieuwe Wereld (rechts) voorstellen. Het Palacio de Mayoralgo is gebouwd in de 15de eeuw en heeft een fraaie binnenplaats in mudejarstijl. Door restauratie heeft het zijn fraaie 16de-eeuwse gevel teruggekregen. De gotisch renaissancistische Iglesia de Santa María heeft een altaarstuk is platereske stijl. Het is gemaakt door Roque Balduque en Guillén Ferrant (1551). Het Palacio de los Toledo-Moctezuma is een renaissancepaleis uit de 15de eeuw. Het ontleent zijn naam aan het huwelijk van de conquistador Juan Cano de Saavedra met de dochter van de Azteekse koning Moctezuma II. Het Palacio de los Golfines de Abajo behoorde toe aan de familie Golfin. Aan de gevel van dit 16de-eeuwse paleis ziet u het wapenschild van de familie.

Rondom het Plaza San Mateo liggen nog meer interessante gebouwen. De Iglesia San Mateo is gebouwd in de 14de eeuw op de plaats waar een moskee stond. Het is één van de oudste kerken in Cáceres. Het Casa de las Cigüeñas (Huis van de Ooievaars) is nu van het Spaanse leger. De eigenaar heeft kunnen bedingen dat zijn versterkte toren mocht blijven staan. De andere torens werden op bevel van koningin Isabella in 1477 afgebroken. In het Casa de las Veletas bevindt zich het Museo de Cáceres. De collectie van dit museum bestaat onder meer uit archeologische vondsten en moderne kunst.

Trujillo

Een aantal veroveraars van Zuid-Amerika kwamen uit Trujillo. Velen van hen besteedden het verdiende vermogen uit Amerika, net als hun collega's in Cáceres, aan de bouw van fraaie huizen en paleizen. Rondom het Plaza Mayor liggen tal van mooie paleizen. In de ommuurde bovenstad vindt u naast paleizen ook herenhuizen, kerken, musea en een kasteel.

Op het Plaza Mayor staat een ruiterstandbeeld van de veroveraar Francisco Pizarro (1475-1541), die in Trujillo geboren is. Naast het beeld van Pizarro staat de 14de-eeuwse Iglesia de San Martín. In deze laatgotische kerk vonden veel conquistadores hun laatste rustplaats. Het Palacio del Marqués de la Conquista dateert uit de 16de eeuw. Dit paleis werd gebouwd in opdracht van Hernando Pizarro, de broer van de conquistador. Het heeft een mooi hoekraam met stenen beelden van de gebroeders Pizarro en hun echtgenotes. Het Palacio de Orellana-Pizarro is één van de mooiste paleizen van Trujillo. Dit 16de-eeuwse paleis deed ooit dienst als rekruteringskantoor, waar vrijwilligers voor de Nieuwe Wereld zich konden laten inschrijven. Het paleis heeft een mooie in platereske stijl gebouwde patio.

De ommuurde bovenstad heeft ook een aantal interessante gebouwen. Binnen de 13de-eeuwse Moorse stadsmuren staat het Castillo. Het kasteel ziet er uit als een vestingmuur met kantelen, versterkt met veel vierkante torens. Vanaf het kasteel heeft u een prachtig uitzicht over de oude en nieuwe stad. Interessant is ook de Iglesia de Santa María la Mayor. In deze 13de-eeuwse gotische kerk vonden talrijke conquistadores hun laatste rustplaats. Ook het koningspaar Fernando en Isabella woonden hier wel eens een dienst bij. Het Casa-Museo de Pizarro is een klein museum over Pizarro. In dit 15de-eeuwse huis is een tentoonstelling te zien over Pizarro, de Inca's en Peru.

Guadalupe

Guadalupe is gebouwd rond het Monasterio de Guadalupe. Rond 1300 vond een herder hier het beeld van de Maagd Maria, waarna er een kapel werd gebouwd. Kort daarna riep Alfonso XI de hulp in van de Maagd van Guadalupe en versloeg hij de Moren bij Salado (1340). Uit dankbaarheid liet hij het heiligdom vervangen door een groots klooster. Dankzij koninklijke steun kwam het klooster tot bloei en werd het een belangrijk bedevaartsoord. Na de ontdekking van Amerika groeide het klooster uit tot het symbool van de Hispanidad. Deze gemeenschap van taal en cultuur verbond de Oude met de Nieuwe Wereld. Columbus gaf de naam Guadalupe aan één van de Antillen. In het klooster werden de eerste indianen uit Amerika gedoopt.

De kerk dateert uit de eerste bouwfase van het klooster, de 14de eeuw. Centraal op het retabel staat de Maagd van Guadalupe, die beter te zien is vanuit de Camarín (Zijkapel). In de zijkapel (18de eeuw) komen de pelgrims het beeld van de Maagd van Guadalupe vereren. In de ruimte ernaast, het Relicario (Relikwieënkamer), wordt de kleding van de Maagd bewaard. Het betreft diverse mantels en de kroon die het beeld tijdens processies draagt. In de 17de-eeuwse Sacristía (Sacristie) zijn elf schilderijen van Zurbarán te bewonderen. De gotische Sala Capitular (Kapittelzaal) bezit tientallen manuscripten van de monniken van Guadalupe.

Ook het kloostergedeelte heeft enkele interessante ruimtes, waar ook kunstschatten zijn te bewonderen. De Claustro Mudéjar (Mudejarkloostergang) is gebouwd in de 14de en 15de eeuw. Deze kloostergang heeft een mooie omgang en in één van de hoeken een opmerkelijke fontein. De 16de-eeuwse Claustro Gótico (Gotische Kloostergang) is bijzonder vanwege zijn flamboyant gotische stijl. Het Museo de Bordados (Museum voor Borduurwerk) heeft een verzameling koormantels en altaarkleden. Deze zijn gemaakt door de monniken tussen de 15de en 19de eeuw. Het Museo de Libros Miniados (Antifonen Museum) bezit 87 antifonaria. Dit zijn grote, rijkelijk verluchte gregoriaanse liedboeken. Ze zijn gemaakt tussen de 14de en de 18de eeuw door de monniken van Guadalupe. In het Museo de Pinturas y Esculturas (Museum voor Schilder en Beeldhouwkunst) zijn beelden en schilderijen te zien. Een bekend beeld is het ivoren Christusbeeld dat wordt toegeschreven aan Michelangelo. Verder zijn er schilderijen te zien van onder meer Zurbarán, El Greco en Goya.

Mérida

Emerita Augusta werd in 25 v.Chr. gesticht door Augustus. Door haar gunstige ligging aan de rivier de Guadiana, op een kruispunt van grote Romeinse wegen, wordt de stad al snel de hoofdstad van Lusitanië. In Mérida vindt u een aantal van de mooiste Romeinse bouwwerken van Spanje.

Het hoogtepunt van de stad is het Teatro Romano. Het theater werd in 24 v.Chr. gebouwd en bood plaats aan ongeveer 6000 toeschouwers. Het wordt ook nu nog gebruikt voor evenementen als het jaarlijkse Festival de Teatro Clásico. Naast het theater staat het Anfiteatro Romano. Dit amfitheater werd omstreeks het jaar 8 aangelegd. Hier konden 14.000 toeschouwers plaatsnemen. Er werden gladiatorengevechten en wagenrennen gehouden, en zelfs zeeslagen nagebootst. Naast het amfitheater staat het Casa del Anfiteatro. Van dit Romeinse huis zijn ondergrondse zuilengangen en grote stukken mozaïekvloeren bewaard gebleven. Tegenover het huis ligt het Museo Nacional de Arte Romano. Dit museum toont de collectie van Romeinse vondsten uit Mérida. De collectie bestaat voor een deel uit beelden, afkomstig uit het theater. Verder ziet u er aardewerk, mozaïeken, munten en juwelen. Het museum is geplaatst boven één van de vele opgravingen. Ten westen van het museum ligt het Museo de Arte Visigodo. Dit museum is een dependance van het Museo Nacional de Arte Romano. De verzameling Visigotische kunst bestaat uit gebruiksvoorwerpen (broches, riemen, lampen) en bouwkundige elementen (friezen, zuilen, pilasters en sculptuurfragmenten). In het noorden van het centrum staat de Basílica de Santa Eulalia. Onder de huidige 13de-eeuwse kerk werden opgravingen gedaan naar de geschiedenis van deze plek. Hier bevonden zich eerder achtereenvolgens Romeinse huizen, een vroegchristelijke necropool en een 5de-eeuwse Visigotische kerk. Deze kerk was gewijd aan de heilige Eulalia. Zij was een jonge Romeinse die zich tot het christendom bekeerde en in 303-305 in Mérida de marteldood stierf.

Badajoz

Badajoz is strategisch gelegen aan de Portugese grens en de hoofdroutes naar Castilië. Daardoor was de stad vaak betrokken bij een aantal oorlogen. Met name was dat het geval tijdens de Successieoorlog en de strijd tegen de Fransen. Getuigen van al dat krijgsgeweld zijn nog de muren rondom het centrum en het Visigotische fort. Naast het fort zijn de kathedraal en de musea de belangrijkste attracties.

Badajoz ligt op een heuvel in de schaduw van het Alcazaba. In tegenstelling tot de meeste forten is deze alcazaba geen Moors, maar een Visigotisch fort. Het dateert mogelijk uit de 7de eeuw. De hoge, achthoekige toren is niettemin Almohadisch van oorsprong. Binnen de muren van het fort is het Museo Arqueológico gevestigd. Het museum toont een archeologische collectie van voorwerpen die in de omgeving zijn gevonden. Ze zijn afkomstig uit de prehistorie, Romeinse tijd, de Visigotische periode en ten slotte de Moorse en middeleeuwse tijd.

Het fort neemt de noordelijke hoek in beslag van het eveneens door een muur omgeven stadscentrum. Aan het Plaza de España staat de 13de-eeuwse Catedral de San Juan Bautista. De kathedraal is in gotische stijl gebouwd, maar tijdens de renaissance grondig verbouwd. Centraal in de middenbeuk bevindt zich een imposant Coro met gebeeldhouwde koorstoelen uit 1557. In de Sacristie hangen zes mooie Vlaamse wandtapijten uit de 17de eeuw. Vlak bij de kathedraal ligt het Museo de Bellas Artes. Dit museum voor schone kunsten toont schilderijen van onder meer Zurbarán, Picasso en Dalí. Ook zijn er schilderijen te zien van de uit Badajoz afkomstige schilders Morales en Checa. Buiten de stadsmuren ligt het Museo Extremeño e Iberoamericano de Arte Contemporáneo (MEIAC). Hier wordt hedendaagse kunst uit Spanje, Portugal en Latijns-Amerika geëxposeerd. De permanente tentoonstelling bestaat uit bijna 500 werken, hoofdzakelijk uit de jaren tachtig van de 20e eeuw. Daarnaast worden er ook tijdelijke tentoonstellingen gehouden.

Eten en drinken

De keuken van Extremadura is gebaseerd op vlees en vleeswaren. De beste ham van Spanje komt uit Extremadura. Dankzij de jachttraditie staan patrijs, haas en wild zwijn regelmatig op het menu. Uit de regio komen ook heerlijke kazen en uitstekende wijnen.

In Extremadura is soep een populair voorgerecht, en dan met name tomatensoep, knoflooksoep en aspergesoep. Er worden ook veel salades als voorgerecht gegeten. Een specialiteit van Extremadura is macarraca (salade van gehakte rijpe tomaten met pepers uit en knoflook). Een klassiek hoofdgerecht is migas Extremeñas (kruimels knoflookbrood gebakken met pepers, olijfolie, varkensvlees en chorizo). Een andere regionale specialiteit is perdiz al modo de Alcántara (patrijs met truffels en port).

Extremadura staat ook bekend om zijn vleeswaren (embutidos). De jamón Ibérico (Iberische gedroogde ham) is de beste ham van Spanje. De ham komt van de pata negra, het zwarthoevige Iberische varken. Dit varken eet eikels, wat de basis vormt voor de zachte en karakteristieke smaak.

Extremadura heeft een aantal producten met de aanduiding DO (Denominacíon de Origen). De producten met deze aanduiding zijn onder meer kaas en wijn. De aanduiding DO garandeert de herkomst en kwaliteit van een product. In de regio zijn er drie kazen met de aanduiding DO. De queso de los ibores is een kaas van geitenmelk. De queso de la serena komt van melk van schapen van het ras merina. De torta del casar is een zeer smeuïge kaas van schapenmelk.

In Extremadura wordt ook wijn geproduceerd. Uit het wijngebied Ribera del Guadiana komen wijnen met de aanduiding DO. Hier worden een uitstekende rode wijn, witte wijn en rosé geproduceerd.

Fiestas in Extremadura

De agenda van Extremadura staat vol met festivals. De belangrijkste festivals worden meestal gehouden ter gelegenheid van de H. Maagd of de naamdag van een patroonheilige. Deze festivals hebben een religieuze achtergrond. Er zijn ook festivals met een culturele achtergrond. In Extremadura worden regelmatig muziek-, dans- en toneelfestivals gehouden.

Festival de Teatro Clásico

Het theater van Mérida wordt ook nu nog gebruikt voor evenementen. Het dient als decor van het Festival de Teatro Clásico. Dit klassiek theaterfestival wordt elk jaar gehouden in juli en augustus. Het is het oudste klassiek theaterfestival van Spanje en de meest prestigieuze in zijn soort. In het theater worden voornamelijk toneelstukken uit de oudheid opgevoerd.

De oorsprong van het festival gaat terug tot 1933, toen het toneelstuk Medea werd opgevoerd. In 1934 werd voorlopig de laatste editie gehouden. Door alle politieke spanningen, zoals de Burgeroorlog, zou het 19 jaar duren voordat het festival weer werd hervat. In 1953 werd door een universitair theatergezelschap het toneelstuk Phaedra opgevoerd. Een jaar later kreeg het festival een professioneel karakter met het toneelstuk Oedipus.

Sinds 1954 wordt het festival ononderbroken gehouden. In de loop der jaren zijn er toneelstukken opgevoerd als Aquiles, Caligula, Seneca, Ben-Hur, Nero, César en Hipólito.

De afgelopen jaren zijn ook andere artistieke uitingen geïntroduceerd. Op het festival is er nu ook plaats voor opera, dans, ballet en klassieke muziek. Ook deze voorstellingen verwijzen naar de Grieks-Romeinse wereld, waarop het festival is gebaseerd.

Fiesta de Las Carantoñas
Fiesta de Las Carantoñas wordt gehouden op 20 en 21 januari in het dorp Acehúche. De fiesta staat in het teken van San Sebastián. Deze heilige werd in het begin van de 4de eeuw veroordeeld tot het martelaarschap omdat hij christen was geworden. Na te zijn neergeschoten werd hij vastgebonden aan een boom. Wilde dieren zouden hem moeten verslinden, maar deden dit niet omdat ze zijn heiligheid zouden respecteren. Tijdens de viering van San Sebastián gaan de carantoñas de straat op, gekleed in dierenhuiden en met vreemde, angstaanjagende maskers op.

De voorbereidingen van de festiviteiten beginnen op 19 januari. De butler, de centrale figuur tijdens de feesten, verzamelt rozemarijn. Vervolgens maakt de butler, samen met een aantal inwoners, een pelgrimstocht naar 'Gorron White' (blanke man). Na deze tocht ontmoeten zij de drummer, ook een belangrijk persoon tijdens de festiviteiten. Na terugkomst in het dorp wordt het startschot van de festiviteiten gegeven met het afvuren van raketten en het luiden van de klokken. Ook wordt er een parade door het dorp gehouden, waarbij de drummer centraal staat.

De dag van San Sebastián, 20 januari, begint met de 'Alborá'. Buurtbewoners worden wakker gemaakt met muziek van de drummer, in gezelschap van de butler. De mannen die zicht als carantoñas zullen kleden krijgen een stevig ontbijt van kruimels en koffie. Vervolgens wordt de rozemarijn, die de dag ervoor is verzameld, uitgestrooid. Het wordt uitgestrooid in de omgeving van de kerk, het plein en de straat waar de butler woont.

Daarna is het voor de carantoñas tijd om zich aan te kleden. Zij dragen maskers en dierenhuiden van schapen, geiten of vossen. Iedereen verzamelt zich bij het huis van de butler en gaat daarna naar de kerk. Daar wordt er een mis gehouden voor San Sebastián. De carantoñas moeten buiten blijven staan.

Na de mis wordt er een processie gehouden met het beeld van de heilige. Vooraan in de processie lopen de carantoñas. Ook aanwezig bij de processie zijn de 'Regaoras' (jongens die met salvo's in de lucht schieten) en de 'Tiraores' (zingende en dansende meisjes). Dit alles wordt begeleid door muziek van de drummer.

De processie eindigt bij het huis van de butler. Hier worden vanaf het balkon dankwoorden gesproken. Deze woorden verwijzen naar het leven van San Sebastián en de goede dingen die hij zou hebben gedaan. Als het feest bijna ten einde is staat de zogeheten koe-tora (stierenkoe) centraal. Deze carantoña, die er uit ziet als een koe, moet de andere carantoñas afschrikken. Het feest eindigt met een proeverij in het huis van de butler.

Het feest ter ere van San Sebastián gaat de volgende dag, 21 januari door. De festiviteiten zijn het zelfde, alleen met een andere butler.

Vervoer

Badajoz heeft een kleine regionale luchthaven. Deze luchthaven is niet rechtstreeks vanaf Schiphol bereikbaar. Voor internationaal vliegverkeer is de luchthaven van Madrid de beste bestemming.

Door Extremadura lopen spoorlijnen van Madrid naar Portugal via respectievelijk Cáceres en Mérida/Badajoz. Deze worden gekruist door de noord-zuidverbinding Salamanca-Hervás-Plasencia-Cáceres-Mérida-Zafra-Sevilla.

Bussen zijn een handige manier om Extremadura te verkennen, al is het openbaar vervoer op het platteland beperkt. Er is wel een goede busverbinding tussen de grotere plaatsen in de regio. De volgende plaatsen hebben (anno 2018) een busstation: Cáceres, Trujillo, Guadalupe, Mérida en Badajoz. Al deze plaatsen (m.u.v. Badajoz) zijn ook met een busverbinding vanuit Madrid te bereiken.

De meeste plaatsen zijn goed met de auto bereikbaar. Alle grote steden zijn met snelwegen te bereiken. Er loopt een snelweg van noord naar zuid, van Plasencia richting Sevilla via Cáceres en Mérida. Goede verbindingen zijn er ook met andere regio's, zoals Castilië-León, Madrid en Castilië-La Mancha. Vanuit Mérida en Badajoz loopt er een snelweg richting Portugal. De overige bestemmingen in de regio zijn te bereiken met hoofdwegen en secundaire wegen.

Lees verder

• Baskenland, de regio van kunst, cultuur en lekker eten
• Navarra, de Spaanse regio van cultuur en traditie
• Castilië-León, de grootste regio van Spanje
• De autonome regio Madrid, meer dan de Spaanse hoofdstad
• Castilië-La Mancha, de regio van (bouw)kunst en architectuur