Australië Nationale Parken: Gibson Desert

Gibson Desert nationaal park strekt zich uit over 155.000 vierkante kilometer. Gibson Desert is hierdoor een van de grotere nationale parken van Australië. Het bestaat voornamelijk uit zand en rotsen, maar ook Acacia bossen en graslanden komen in dit park voor. De hoogte waar dit park ligt loopt op tot maximaal 500 meter boven zeeniveau. Als men dit park wilt bezoeken is dit alleen mogelijk per 4×4. Dit komt doordat de wegen in het algemeen zeer slecht zijn en er op een gegeven moment helemaal geen wegen meer zijn in dit park. Dit zorgt ervoor dat het park enorm ruim is.

Inhoudsopgave

• Algemene informatie over Gibson Desert nationaal park
• Geschiedenis en bewoning van Gibson Desert
• Flora van het park
• Fauna van het park
• Andere bezienswaardigheden van Gibson Desert
• Menselijke invloeden

Algemene informatie over Gibson Desert nationaal park

Gibson desert staat op nummer 5 op de lijst van grootste Australische woestijnen. Wel ligt deze het verst weg van een stad. Doordat het hier zo afgelegen is en het niet bereikbaar is met een gewone auto, komen er hier maar weinig mensen. Dit zorgt ervoor dat de natuur nog ongerept is. Het grootste gedeelte van de woestijn is bedekt met grind en wat zand. Er vaart jaarlijks ongeveer 200 tot 250 mm neerslag. In het gebied zijn er meerdere kleine zout water meertjes. Deze staan geregeld helemaal droog, omdat maar liefst 4000 mm vocht verdampt, per jaar. In de zomer wordt het hier meer dan 40 graden Celsius, terwijl het in de winter varieert tussen de 6 graden Celsius en de 18 graden Celsius.

Geschiedenis en bewoning van Gibson Desert

Vroeger kwamen hier de Aboriginals aan. De groep die hier aankwam werden semi-nomaden. Dit betekend dat ze altijd maar kort op een plek blijven en weer snel verder trekken. Dit heeft te maken met de lage hoeveelheid neerslag. Deze groep was bekend, maar er mocht geen contact met ze worden gezocht. Pas in 1984 toen er een continue aanhoudende droogte was, kwamen ze voor het eerst in contact met de Westers-Australische maatschappij. In het oostelijke gedeelte leven meerdere stammen en meerdere bevolkingsgroepen. Zo leven er enkele Europeanen en nog een aantal Aboriginals. Vooral in het westelijke gedeelte, waar de semi-nomaden nu weer wonen, leven nog mensen.

Flora van het park

De flora in dit nationale park is niet zo heel divers, dit komt door het feit dat het een woestijn is. Zo komen er hier veel acacia's voor, maar ook veel soorten grassen. In het park komen in totaal maximaal 100 verschillende soorten planten voor. Wel groeit hier de Eucalyptus. Deze Eucalyptussen kunnen tegen enorme droogte en de bladeren vergaan nooit, behalve als ze verbranden. Dit zorgt er ook voor dat er opeens een brand kan ontstaan, want er zijn ook genoeg droge grassen die het vuur kunnen aanwakkeren. Hiernaast komen er nog harde grassen voor in de woestijn. Deze harde grassen hebben minder last van droogte dan zachtere grassen.

Fauna van het park

Doordat het park zo arm is aan flora, komen er ook weinig soorten fauna voor. Wel komen er van de zoogdieren verschillende soorten voor. Maar liefst 48 soorten zij hier waargenomen. De bekendste hiervan is de rode kangoeroe, voor buitenlanders het bekendste dier dat in Australië leeft. Naast de rode kangoeroe komen hier ook verschillende soorten muizen voor, meestal in kleine populaties, omdat het hier te droog is.

Wat betreft reptielen komt hier een zeer bijzondere soort voor. Deze soort wordt bijna nergens anders waargenomen. De Moloch, een soort van hagedis, is een heel apart dier dat men weinig waarneemt. Dit dier zit onder de stekels en wordt dan ook eigenlijk nooit aangevallen. De grootste bedreiging is meestal de enorme hitte en het weinige water, hoewel hij wel lang zonder water kan als het nodig is. Voor de rest komen hier nog enkele hagedissen voor die ook in andere woestijnen worden waargenomen.

Er worden slechts enkele soorten vogels waargenomen in dit park. Er komt wel een endemische soort voor: de Bush Stone griel. Deze vogel komt eigenlijk nergens anders voor en dit nationale park wordt gezien als een van zijn belangrijkste woonplaatsen. Voor de rest komt hier ook de, in Nederland, heel bekende emoe voor. Deze grote loopvogel die een beetje op een struisvogel lijkt, is goed bestand tegen de enorme hitte. Voor de rest kan deze grote vogel niet vliegen, maar wel extreem hard rennen en gemeen uithalen met zijn klauwen. Ze kunnen lang zonder water en het ze worden daarom, voornamelijk door Australiërs, beschouwd als de vogels die het best bestand zijn tegen de drukkende hitte van een woestijn.

Er komen hier helemaal geen soorten amfibieën voor, dit is te wijten aan het gebrek aan water hier.

Andere bezienswaardigheden van Gibson Desert

De belangrijkste bezienswaardigheid hier is de uitgestrektheid. Hiervoor komen mensen naar dit nationale park toe. Naast de uitgestrektheid zijn er ook bijzondere omhoog stekende rotsen. Deze rotsen zijn meestal rood en gaan steil omhoog. Men kan naast deze dingen ook genieten van de Aboriginals. Tenminste, ze kunnen genieten van de cultuur van de Aboriginals. Er vallen hier verschillende dingen te zien van de Aboriginals en daar kan men naar komen kijken.

Menselijke invloeden

Het nationale park is vrijwel helemaal onaangetast gebleven. Dit heeft te maken met het feit dat Aboriginals er alleen leefden en er dus niks aan zouden hebben om de natuur schade aan te doen. Er zijn wel enkele Europeanen of Australiërs hier komen wonen, maar dit heeft geen negatieve invloed gehad op de natuur, behalve dat er enkele gebouwen staan. De mensen hebben zelfs geen wegen aangelegd in dit park, als een van de weinige parken.

Lees verder

• Australië Nationale Parken: Kakadu
• Australië Nationale Parken: Karijini
• Australië Nationale Parken: Litchfield
• Australië Nationale Parken: Nullarbor
• Australië Nationale Parken: Purnululu