China; Sjanghai en de Bund

Nog geen tweehonderd jaar geleden was Sjanghai nog maar een klein dorp. Dankzij de kolonisatie en de opiumhandelaars is Sjanghai uitgegroeid tot de grootste wereldhaven ter wereld. In 2004 heeft de stad deze titel overgenomen van Rotterdam. De Bund is de koloniale boulevard aan de Huangpurivier. Hier is veel historie te vinden.

Algemeen

In het Kantonees “Seung Hooi”. De naam van de stad betekend: “Op zee”. Het is namelijk een havenstad die aan de Chinese Gele zee ligt. Sjanghai is de grootste stad van China, is een gemeente en is één van de vier Chinese steden die ook de status van provincie hebben.

Sjanghai is een gemeente met ruim 15.500.000 inwoners, waarmee het de grootste gemeente ter wereld is. De gemeente heeft bijna 800.000 inwoners minder, dan dat er in heel Nederland wonen. Sinds 2004 is het de grootste havenstad ter wereld en heeft daarmee Rotterdam verslagen.

Sjanghai

Sjanghai is opgedeeld in 17 stedelijke districten en 3 rurale districten, welke ieder weer administratief zijn opgedeeld. Het district Pudong heeft een aparte status en autonomie. De binnenstad is verdeeld in 9 districten (de Puxi). De Bund en Hongqiao (het zakendistrict) liggen op de westelijke oever. De winkelstraat ligt aan de Nanjing Road in het Huangpu district waar ook het gemeentehuis en de overheidsgebouwen liggen.

Ooit was Shanghai, iets minder dan honderd jaar geleden, een groezelige havenstad. Opgericht door Opiumhandelaars uit Frankrijk en Engeland. Toen werd de stad het Parijs van het Verre Oosten genoemd. De helft van het hedendaagse Sjanghai lag 1300 jaar geleden nog onder water.

Geschiedenis in vogelvlucht:

• Vanaf de jaren 618 tot 907 (gedurende de Tangdynastie) en van 960 tot 1279 (gedurende de Songdynastie) was Sjanghai een onbeduidende haven- en vissersplaats aan de Huangpu rivier.
• In de 2e helft van de 11e eeuw ontstond de naam Sjanghai, vernoemd naar één van de zijtakken van de Wusong Rivier.
• In de jaren 1280 tot 1368 (gedurende de Yuangdynastie) ontstond in Sjanghai een centrum van katoenspinnerijen en katoenweverijen. Het vermoeden bestaat dat de boerenvrouw Huang Daopo deze kunst naar de stad heeft gebracht.
• Dan volgt van1368 tot 1644 de Mingdynastie. Onder hun beheer werd de stad steeds belangrijker, vooral voor de handel in en om de haven. In 1544 kreeg de stad muren rond de oude haven, ter versteviging vanwege de invallen van Japanse piraten. De muren zijn tot aan het begin van de 20e eeuw blijven staan. De omtrek van deze muren is nog te herkennen in de ovale vorm van de ringweg om de binnenstad.
• In de 17e en 18e eeuw wordt de stad steeds belangrijker, mede door de zijde productie in het gebied rond de stad.
• In de 19e eeuw zorgde de haven voor een bloeiende binnenlandse handel. In 1832 kwamen de eerste westerlingen naar de stad. Toen ter tijd lag het inwonersaantal op 300.000. In 1842 werd het verdrag van Nanying opgesteld. Dit vormde mede de basis van de stichting van het moderne Sjanghai. Datzelfde jaar kregen de Britten vestigingsrechten, vijf jaar later was het de beurt aan de Fransen. Zestien jaar later volgden de Amerikanen. In de loop der jaren werd Sjanghai het belangrijkste buitenlandse handelscentrum van China. Buitenlandse mogendheden namen delen van de stad voor handel in gebruik. In 1921 werd de Chinese communistische partij opgericht, vier jaar later ontstond de beweging van de 30e mei.
• Dan volgt van 1937 tot 1945 de bezetting door Japan. Tot aan de Japanse invasie was Sjanghai de meest luisterrijke metropool van Azië. Rond 1930 kende de stad meer dan 700 bordelen.
• In 1945 komt de stad onder gezag van de Guomindang en vier jaar later, 1949, nemen de communisten de macht over, die zij nog steeds hebben.

Heden ten dage is Sjanghai een snelgroeiende megastad, die vol staat met wolkenkrabbers en waar de plannen klaar liggen voor het hoogste gebouw ter wereld, namelijk ruim 1.200 meter hoog. De stad veranderd constant, men twijfelt niet om een compleet woonblok plat te leggen voor de bouw van een wolkenkrabber.

De stad staat vol met hypermoderne wolkenkrabbers op de Pudong, is het belangrijkste Aziatische economische centrum. Toch heeft de stad veel historie, gebouwen uit de koloniale tijden van Duitsland, Frankrijk of Engeland. Veel van deze oude, historische gebouwen worden momenteel gerestaureerd. Deze moderne, wervelende stad is de avant-garde van China.

De Bund

De Bund is een chique, koloniale 4 km lange boulevard aan de Huangpurivier (deze rivier noemt men ook wel de Chun Shen Rivier of de Huang Xie Rivier). De rivier is 114 km lang, 400 meter breed en 9 meter diep, het water is geel gekleurd. Aan de Bund liggen heel veel koloniale gebouwen. Ooit was de Bund het financiële centrum van het Verre Oosten (in het pre communistische tijdperk) en werd de “Wall Street” van het Oosten genoemd.

Hier staan naast veel koloniale gebouwen (Europese handelspanden) ook veel luxe hotels, westerse gebouwen en banken (zoals vroeger de Jardine & Matheson en de Hongkong & Sjanghai bank). Deze westerse gebouwen dateren allemaal van rond 1937, welke symbool staan voor de macht van Europa op zowel financieel als commercieel gebied. Hier zijn veel straatverkopers, zakkenrollers, muzikanten e.d. te vinden. Op het water varen logge containerschepen een versierde plezierboten dwars door elkaar. Aan de overkant van de Bund staan de moderne wolkenkrabbers.

De historische gebouwen zijn allemaal gerestaureerd. Het oudste gebouw is het Peace hotel, gelegen op de hoek van de winkelstraat Nanjing Lu. Het hotel heeft hoge plafonds, houtsnijwerk. Veel is opgetrokken in de art-deco stijl.

De Bund Sightseeing tunnel

Via deze tunnel wordt men door middel van een soort capsule in 5 minuten naar de andere kant van de rivier (ongeveer 400 meter verder) gebracht. Onderweg krijgt men (indien men ervan houdt) een kitscherige lichtshow.

Het Bund History Museum

Aan de noordkant van de Bund staat het Bund History Museum, vlak bij het Monument voor de Volkshelden. In het museum (dat gratis toegankelijk is) is een fototentoonstelling over de historie, het commerciële verleden als het politieke onrustvlak voor de Tweede Wereldoorlog, van de Bund. Tegenover het museum ligt het Huangpu Park. Aangelegd door de Britten en tot 1928 verboden terrein voor de Chinezen.