Gorge de l’Ardèche: Wonderlijke getuigenis van de natuur

Loodrecht rijzen granieten wanden op vanuit de rivier. Het blauwe water doorsnijdt in talloze meanders het door groen loof bedekte gebergte. Ergens klinkt het gezang van een nachtegaal en boven ons hoofd spreidt een adelaar zijn vleugels. We bevinden ons in de Ardèche, een van de meest geheimzinnige locaties op de aardbol. Gorge de l’Ardèche herinnert aan de oerkracht waarmee honderden miljoenen jaren geleden de aarde zich vormde. Woest en ontembaar. Ver voor het bestaan van de Alpen beheerste de oceaan Téthys deze streek. Hier ontstonden de riffen nog voordat het continent zich vormde. Het graniet verdrong de oceaan, maar het water nam revanche. Zes miljoen jaren geleden begon de Ardèche de valleien uit te hollen in diepe groeven. In het oosten van de Gorge bevindt zich het beschermde natuurgebied van Saint-Remèze. Het 1575 ha grote kalkplateau bevat een zeldzame flora en fauna. Hier leven nog de slechtvalk en slangenarend en bloeit de jeneverboom.

Grotte de la Madelaine

Ook bevindt zich hier de Grotte de la Madelaine. Talloze kalkafzettingen, kleurschakeringen en vele door druipsteen gevormde wandkleden maken haar tot een van de mooiste grotten van de Gorge de l’Ardèche. De eerste stap in deze grot is meteen adembenemend. Het kunstwerk uit Gods vingers deed hier een onderaardse wereld ontstaan van door druipsteen gevormde kegels en bladen die lijken op gordijnen. Overal bevinden zich stalactieten, stalagmieten en monolieten. De gids verklaart het verschil. ‘Door water dat van boven naar beneden uit het gesteente sijpelde ontstonden kegels van calciet ofwel stalactiet. Een reeks van zich naast elkaar ontwikkelde stalactieten vormen samen een gordijn. Waterdruppels die vanaf de stalactiet naar beneden druppelen vormen op de grond een korte, plompe zuil ofwel stalagmiet. Groeien beide kegels aan elkaar dan ontstaat een monoliet.

Carmina Burana

Opeens valt het licht uit en staat de bezoeker in het aardedonker. Dan valt er licht op een rotswand. Als een schaduwbeeld daalt een man een touwladder af. Plots schalt het zegevierende Fortuna uit de Carimina Burana door de spelonk. De mens heeft de grot bedwongen in de persoon van Berger Rigaud die in 1887 de grot ontdekte. Als herders bij de kerstal staan even verderop kleine figuren van druipsteen voor een grot. De naam ‘kribbe’ is als een ode aan de verlossing. Vlak daarna volgt een zuilengalerij van talloze van de grond tot aan het plafond reikend druipsteen, zogenaamde monolieten, en van massieve pilaren. Een smalle gang voert vervolgens naar een zaal van negen meter grootte. De wanden van calciet worden gevoed door regenwater. Boven op de wand glinsteren kristallen. Op de bodem pronken trots en statig diverse vormen van druipsteen als een wonder van de natuur.

Pont d’Arc

Eenmaal weer buiten voert de route oostwaarts. Vanaf rotsen staren lama’s en berggeiten de reiziger na. Even verder pronkt als een getuigenis van de historie pronkt de Pont d’Arc. Respect afdwingend en vol trots staat ze gebogen over het water. Als rots uitgesleten door de niets ontziende Ardèche hield ze stand, daar waar anderen bezweken. Vlak daarbij leidt een weg naar Saint-Remèze met zijn boeiende lavendelmuseum en -velden. Hier komt de reiziger van alles te weten over dit paarse gewas waarvan de twee wilde soorten kunnen uitgroeien tot een hoogte van 1100 meter. De kruising tussen beide bereikt slechts een hoogte van 600 meter.

Grotte Chauvet

Halverwege de Gorge bevindt zich de Grotte Cauvet als een getuige van de prehistorie. Rotstekeningen van verdwenen dieren uit de ijstijd wijzen hier op het eerste bestaan van de mens. Hier stap je zomaar binnen in een voorhistorische atelier, dat 3,5 miljoen jaar geleden ontstond. Als een erfenis van steen bevat het zo’n driehonderd tekeningen van dieren uit de ijstijd. Onder hen zijn wilde antilopen, paarden, panters, leeuwen, buffels met gegolfde horens, bisons en zelfs een aap. Met felle ogen kijken ze je aan. Bestonden ze niet alleen uit duidelijk zwarte contouren, dan zouden ze je verscheuren.

Dat de streek harde tijden kende, blijkt uit de historie van het even naar het westen gelegen Château des Roure. Ooit werd de kasteelbewoner rijk van de teelt van zijderupsen. Later viel; het kasteel als een woonplaats voor Hugenoten ten prooi aan de troepen van de Franse koning. Alles over de historie van zijderupsen en Hugenoten vertelt het museum van het kasteel. Ook wacht daar het slotspook op zijn bevrijding door degene die het mysterie weet op te lossen.

Aven d’Orgnac

In het uiterste westen van de Gorge de l’Ardêche bevindt zich Aven d’ Orgnac. Het is een bos van stalagtieten, stalagmieten en monolieten. Door de spleten en gaten van de grot verdwenen in de loop van de geschiedenis allerlei dieren waaronder varkens, geiten en beren. Nu resten van hen alleen nog de botten. Aan het eind van deze boeiende rit is het goed toeven bij restaurant La Petite Auberge in Labastide de Virac. De eigenaar zelf zwaait hier de pollepel. Hij stelt zich ten doel zijn gasten zo veel mogelijk te verwennen in zijn sfeervolle restaurant waarin warm rood en wingerds van rozen de boventoom voeren.