Vientiane, Laos

De hoofdstad van Laos heeft slechts 200.000 inwoners. Maar na de mini-stadjes Luang Prabang, Phonsavan en Vang Viang voelt het zo onbekend, deze wereld met gebouwen van zeven verdiepingen, meerbaanswegen, stadsbussen, stoplichten en rotondes. Het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe verloren dorps-Lao zich moeten voelen als ze voor het eerst hun hoofdstad zien. Je komt naar deze stad voor de stupa, de tempels, het nationaal museum en het Boeddhapark. De plaatselijke bevolking noemt de hoofdstad Wieng Chan oftewel sandelhout stad.

• Pha That Luang
• Wat Si Saket en Haw Pha Kaew
• Nationaal Museum
• Boeddhapark Xieng Khuan
• Overige activiteiten
• Praktisch Vientiane

Pha That Luang

Wie Vientiane bezoekt zonder dit monument te zien, is niet ècht in Vientiane geweest. Het staat afgebeeld op alle bankbiljetten. De stupa is geopend tussen 8.00 en 16.00 uur, behalve op maandagen.

In de 16e eeuw is de stupa gebouwd onder order van de toenmalige koning Setthathirat. Vier tempels in de vier windrichtingen werden tegelijkertijd gebouwd; daar zijn nu enkel nog de noordelijke en zuidelijke van over. De Nederlander Gerrit van Wuysthoff van de VOC werd in 1641 met alle egards ontvangen bij de stupa (zie ook Nationaal Museum). In de 19e eeuw is de muur om het monument gebouwd. Dit mocht niet baten, want geregeld kwamen de Birmezen of Siamezen voorbij. In 1867 maakte een Franse architect sketches van de overgroeide stupa welke de basis vormde voor de huidige reconstructie uit 1935.

Pha That Luang is 45 meter hoog en bestaat uit drie lagen. Het eerste niveau is de basis van 68 bij 69 meter. Je ziet hier 323 simaa, niches met Boeddha's, en vier gebedshalletjes met een trap naar het volgende level. Dit niveau is 49 bij 49 meter en heeft 120 lotusbloemblaadjes, 288 Boeddhaniches en de 30 perfecties van Boeddha. Van hieruit leiden poorten naar deel drie wat 30 bij 30 meter is. Hier begint de piek van de stupa die een uitgerekte lotusbloem voorstelt.

Wat Si Saket en Haw Pha Kaew

Deze twee monumenten liggen tegenover elkaar.

Wat Si Saket stamt uit 1818 en is daarmee Vientiane’s oudste tempel. De wat heeft de Siamese verwoesting waarschijnlijk overleefd, omdat de Bangkok bouwstijl ze bekend voorkwam. Opvallendste kenmerk van de tempel zijn de Boeddhabeeldjes in de binnenste wallen van het kloosters: meer dan 2000 zilveren en keramiek Boeddha’s. Zo’n 300 grotere Boeddhabeelden van hout, keramiek, brons en zilver staan ook langs de muren opgesteld. Achter het hoofdgebouw hangt een 5 meter lange houten slang (naga) die gebruikt wordt om met Lao nieuwjaar water over de Boeddha’s te schenken als ceremoniële schoonmaak. Ook in het hoofdgebouw zie je weer honderden mini-Boeddha’s in kleine niches in de muur. De muurschilderingen en plafond zijn de moeite waard. In totaal zijn er 6840 Boeddhabeelden in Wat Si Saket. De Wat is open van 8.00 tot 12.00 uur en 13.00 tot 16.00 uur.

Aan de overkant van de weg ligt Haw Pha Kaew; de koninklijke tempel voor de emerald Boeddha. De oorspronkelijke tempel was gebouwd in 1565, maar de huidige constructie komt uit 1942. De redelijk grote tempel toont veel Boeddhabeelden (zowel buiten als binnen) uit allerlei periodes en in verschillende poses. De vergulde koninklijke troon staat binnen, net als een zittende Boeddha met de benen naar beneden dus niet gekruist. Haw Pha Kaew heeft dezelfde openingstijden als Si Saket.

Nationaal Museum

Het Nationaal Museum bevindt zich in een Frans koloniale gebouw uit 1925. De tekeningen bij de ingang doen kinderlijk aan. Er zijn opstellingen met archeologische vondsten, traditionele instrumenten en kleding. Met name interessant is de expositie op de tweede verdieping waar met Nederlandse hulp de tijd van Gerrit van Wuysthoff is bekeken. Hierna verzandt het museum in haar oorspronkelijke taak als revolutionair museum: veel foto’s van de overwinning van de Communistische Partij. De onderschriften verraden veel over de imperialistische Amerikanen en de Communistische kameraden. De strijd en recente historie zijn weinig interessant voor de gemiddelde westerse bezoeker, eerder tragi-komisch. In het gastenboek kun je je grief spuien, al zal daar weinig mee gedaan worden.

Boeddhapark Xieng Khuan

Wie al in Thailand de tegenhanger heeft gezien, kan dit park overslaan. Ga je niet naar Nong Khai of pas na Vientiane, dan is het erg prettig om en halve dag rond te wandelen tussen bizarre boeddhistische en Hindoeïstische cementen beelden. Aan de noordkant is een bolvormig gebouw met drie verdiepingen; hel, aarde en de hemel. De beelden tonen situaties in die drie plekken waarbij de hel het interessants is. Vanuit niveau drie kun je naar het “dak” klimmen voor een uitzicht. Het park is niet groot, maar ligt aan de rivier met een groot grasveld en restaurant. Je kunt rustig tussen de beelden lopen en kletsen met de monniken in opleiding die hun Engels proberen te verbeteren.
Om het Boeddhapark te bezoeken, neem je de bus vanaf Talat Sao of organiseer je een persoonlijke tuktuk. Het laatste stuk na de Thai-Lao Friendship Bridge is niet fijn voor je achterste. Het park is open tussen 8.00 en 16.30 uur. Je betaalt extra om foto's te mogen nemen.

Overige activiteiten

• Patuxai: Een soort Arc de Triomphe met mooie uitzichten over de stad, als je de souvenirstallen in het monument voorbij bent. Het cement voor het gebouw komt uit Amerika en was eigenlijk bedoeld voor het plaveien van een nieuw vliegveld.
• That Dam: De zwarte stupa is mooi verlicht in het donker. Ietwat overgroeid en vervallen, deze stupa vormt het centrum van een kleine rotonde.
• Talat Sao: De ochtendmarkt vlakbij het busstation met kleding, handwerk, horloges, gouden juwelen, elektronica, enz.

Praktisch Vientiane

Vientiane krult zich om de Mekong rivier, dus de straten lopen vooral parallel met de rivier of haaks daarop. De hoofdwegen (parallel, vanaf de rivier) zijn Thanon Fa Ngum, Thanon Setthathirat/Luang Prabang en Thanon Samsenthai. De Thanon Lan Xang loopt haaks op de rivier vanaf het presidentieel paleis naar Patuxai.

Eten en drinken

Vientiane heeft het meeste te bieden in Laos op het gebied van eten en drinken. In het centrum vind je met name restaurants voor de toeristen met Chinese, Vietnamese, Lao, Franse, Italiaanse, Thaise, Indische en Japanse keuken. Er zijn enkele bakkerijen, bars, clubs en biertuinen. Aan de rivier wordt Lao-stijl eten geserveerd (Engelse menu’s) tegen schappelijke prijzen.
Vervoer
Binnen de stad heb je soms een tuktuk nodig (het busstation, vliegveld of Pha That Luang), maar het centrum is prima te lopen of fietsen. Er zijn een aantal busstations in de stad. Voor korte afstanden zoals Vang Viang en de grens ga je naar Talat Sao, lange afstanden zelfs tot Ho Chi Minh beginnen bij het noordelijke busstation. Vanuit Si Muang busstation vertrekken twee duurdere operators naar het zuiden. Het vliegveld ligt 4 kilometer buiten de stad.

Verblijf

Vientiane is moeilijk voor de backpacker. Wie wat later op de dag aankomt, kan het beste maar de eerste vrije kamer nemen die hem/haar tegemoet komt om de volgende ochtend te besteden aan de zoektocht naar iets beters. Rond de avond zit in het hoogseizoen alles vol, behalve de dure, slechte of niet-centrale kamers. Wie veel geld over heeft, kan kiezen voor het Sun Park hotel op Don Chan eiland in de Mekong rivier. Dit is het enige gebouw in de stad met meer dan zeven verdiepingen.

Overig

Internet, banken en pinautomaten in overvloed. Wasserijen zijn prijzig.