Vulkaaneifel: Kaulenbachtal, wandelen in een leisteengroeve

In het Kaulenbachtal nabij Kaisersesch kan je een mooie en interessante wandeling maken. Je gaat helemaal in het dal naar de leisteengroeve waar jarenlang meestal jonge mannen hard moesten zwoegen voor hun kost. Velen lieten er dan ook hun leven. Het desolate landschap, bezaaid met stukken leisteen brengt je naar de groeve, naar de plaats waar de mannen leefden en naar een muur waarop de namen staan met alle gesneuvelden. De wandeling is bewegwijzerd en niet te moeilijk. Door de vele informatieborden leer je meer over leisteen en het leven in de leisteengroeve.

Waar ligt het Kaulenbachtal?

Je vindt het Kaulenbachtal in de Vulkaaneifel, in de Region Schieferland Kaisersesch, bij Laubach en Müllenbach. Je verlaat de A48 bij Kaisersesch en dan volg je de pijlen Laubach. Hier heb je een eerste mogelijkheid om te starten. Je parkeert je auto dan bij Landhotel Eifelperle. Een tweede mogelijkheid: je rijdt voorbij Laubach en volgt de pijlen naar Müllenbach. Je kan je wagen parkeren op een kleine parkeerplaats in Müllenbach. Je herkent de parking onmiddellijk aan de blauwe leisteenwagon. Of je kan parkeren aan de Schieferlandhalle. Een derde mogelijkheid is Leienkaul. Hier parkeer je je auto bij het gemeentehuis.

Wandeling in het Kaulenbachtal

Reis door de tijd

De wandeling naar het Kaulenbachtal is een reis door de tijd en is in totaal 14,2 kilometer lang. Als je goed doorloopt, doe je er zo'n vier uur over. Je kan best stevige wandelschoenen aantrekken, want het parcours is niet altijd gelijk.

Bewegwijzering

De wandeling is prima bewegwijzerd. Je volgt eerst de pijlen met Grubenweg op en daarna de bordjes met een blauw en groen hart gemaakt uit gereedschap uit de leisteenontginning. De wandeling kan in twee richtingen gelopen worden dus als je het beu bent, kan je ook gewoon terug langs dezelfde weg zonder te verdwalen.

Leisteen of Schiefer

Onderweg maak je kennis met de rijke geschiedenis van de leisteen. De leisteen die hier trouwens ten onrechte Moselschiefer wordt genoemd. De leisteen werd dan wel in de Vulkaaneifel opgegraven, nadien werd hij vervoerd naar de Moezel. Meer bepaald naar Klotten. Van daaruit vertrok de leisteen naar alle uithoeken van Europa. Hierdoor dachten de mensen dat de leisteen van de Moezelstreek kwam, wat hem zijn verkeerde benaming opleverde. Leisteen werd vooral in de bouw gebruikt, om daken van te maken en ook wel eens om een gevel mee te bekleden. Langzamerhand werd leisteen te duur om mee te werken. Nu vind je leisteen nog in allerlei gebruiks- en decoratieobjecten.

Een natje en een droogje

Bij warm weer, niet vergeten drinken mee te nemen! Er zijn wel mogelijkheden om iets te gaan drinken, namelijk in het Pilgerheim in Martental. Maar dit is niet altijd open, dus je kan maar beter voorzien zijn. Ook eten kan je, in het Landhotel Eifelperle in Laubach. De wandeling biedt ook de mogelijkheid om aan te sluiten op de wandeling Im Tal der Wilden Endert. Deze wandeling werd "mooiste wandeling van Duitsland 2019" gekroond.

Naar het Kaulenbachtal

We beginnen de wandeling in Müllenbach. Van hieruit ligt het Kaulenbachtal, zoals zijn naam het zelf zegt, in een dal. Je gaat dus eerst een hele poos naar beneden. Vervelend is de weg geenszins, want je krijgt van alles te zien.

Heksenrustplaats

Wie moe is na de eerste afdaling, kan al plaatsnemen op het bankje bij de heksenrustplaats. Op een informatiebordje lees je het verhaal van de heks. Er naast hangt een eerste mooi leistenen bord met een tekening van de heks. Van op het bankje heb je een mooi uitzicht op een wei en op het bos beneden.

Vleermuizenkastjes

Verder gaat het naar beneden op een smalle weg door het bos. Aan de bomen hangen overal vleermuizenkasten, weer met mooie leistenen versiering. Kom je hier later op de dag, bij valavond, dan zie je de vleermuizen hier rondvliegen.

Rustplaats met de leistenenwagon

Even verderop is een volgende rustplaats. Hier kan je picknicken in het bos als je dat wil, want er staat ook een tafel. Naar goede Duitse gewoonte echter geen vuilnisbak. Neem dus zeker een plastic zakje mee om je afval mee terug naar huis te nemen. Verder staan hier ook banken. Wanneer je hier komt met een gids of als Duits schoolkind met je leraar of lerares, krijg je hier een interessante uitleg over de leisteen en het "Bantje", de spoorwegbaan waarlangs de leisteen werd vervoerd. Op deze plaats ook een gedenkteken voor de bedenker van de wandeling en de man die absoluut wou dat de rijke geschiedenis van de leisteen niet zou verloren gaan.

De leisteengroeve

De leisteengroeve en haar legende
Wanneer je het bos uitkomt, heb je een eerste zicht op de leisteengroeve en op Grube Colonia. De eigenlijke gangen van de leisteengroeves mag je niet in. Op verschillende plaatsen zie je een soort deurtje waarachter een gang is die leidt naar de plaats waar de leisteen uit de grond werd gehaald. Bij een van de deurtjes staat een leisteen met hierop een tekening van een legende. De legende kan je lezen op een informatiebord. Een arme stakker die in de leisteengroeve werkte, wenste te trouwen met zijn liefje maar ze hadden geen geld. Op een dag kwam een mannetje naar hem toe die hem vroeg hem te volgen in de groeve. Het mannetje gaf de bergarbeider heel wat goud en liet hem beloven nooit te zeggen van waar het goud kwam. Het koppel trouwde met grote sier wat natuurlijk argwaan wekte. De arbeider trachtte zijn mond te houden maar op een dag werd hem zijn geheim toch ontfutseld. Hij moest terug de groeve in om het mannetje te zoeken en om goud mee te brengen. De man verdween en kwam nooit meer terug. Er werd ook nooit iets van hem terug gevonden.

Grube Colonia

De bergarbeiders verbleven in een Grube Colonia. Op verschillende tijdstippen waren er verschillende Colonias. Er waren huisjes waar de mannen in verbleven. Op het terrein van de leisteengroeve zie je de resten van zo'n huisjes. Eentje werd opnieuw gebouwd en zo krijg je een zicht op hoe zo'n huisje eruitzag.

Gedenkmuur met namen van de overleden bergarbeiders

Naast het nieuwgebouwde huis is tevens een gedenkmuur. Op deze muur werden op leistenen platen (hoe kan het ook anders!) de namen gebeiteld van de bergarbeiders die overleden tijdens het werk. Op de gedenkstenen staan hun namen, indien geweten geboorte- en sterftedatum en ook de oorzaak van hun dood. Wanneer je de platen een beetje bestudeerd, merk je dat vele mannen nog erg jong waren en dat de leisteenontginning een familiebusiness was. Vele mannen dragen dezelfde familienaam en waren dus broers, vader en zoon of neef en oom. De leisteenindustrie deed de streek leven maar ontnam vele families ook hun mannen.

Maria Martental, Rausch, Leienkaul en Laubach

Na de leisteengroeve begeef je je naar het klooster Maria Martental en de Wallfahrtskirche. Vele pelgrims op weg naar Santiago de Compostela passeren langs deze mooie plek in een bosrijk dal. Ze kunnen hier eten en drinken in het Pilgerheim. Bij de Rausch, de zeven meter hoge waterval kunnen ze hun voeten verkoelen. Ook de vermoeide wandelaar kan hier even pootje baden en genieten van het geklater van het naar beneden stortende water. Na deze verkwikkende halte voor lichaam en ziel gaat de tocht verder naar Leienkaul. Van daaruit gaat het dan door bos en wei terug naar Laubach. Hier kan je genieten van een hapje in het Eifelperle hotel of bij de Döner King. Wie liever zelf iets meeneemt om te snoepen kan terecht bij de bakker van het dorp, bakker Lutz. Na Laubach is het nog een klein stukje voor je terug bij de parking in Müllenbach aankomt.