Antarctica, terugreis over “Lake” Drake

Na goed geslapen te hebben vanwege een kalme zee, blijkt die ook bij het opstaan rustig. Het is zelfs zo windstil dat de albatrossen niet meer vliegen maar zich op het water hebben neergevlijd waar ze nauwelijks op en neer schommelen. Om te vliegen hebben ze meer wind nodig. Voor ons is het goed toeven op het dek. We zijn op de terugreis van onze fantastische cruise naar Antarctica.

Geen lezing met dit mooie weer op de Drake Passage

Dit is een heel ander beeld dan op de heenreis. De Drake Passage vangt immers bijna altijd veel wind als enorm tochtgat tussen het Antarctisch schiereiland en Zuid-Amerika.

We genieten zo lang mogelijk van het mooie weer op het dek. Later op de ochtend is er een lezing over de geschiedenis van de walvisvangst, te beginnen met de vangst in de 12e eeuw van de Bask whale in de Baai van Biskay, tot de moderne walvisvangst door de Noren en de Japanners. We laten die informatie deze keer schieten.

Foto’s van albatrossen

Rond het middaguur komt er wind opzetten en vliegen er meteen enkele albatrossen rond ons schip. Maar het blijft nog comfortabel en warm op het dek waar we voor het eerst zonder muts en handschoenen vertoeven.

Na de lunch gaan veel passagiers hun bagage inpakken, anderen knippen net als wij foto’s van de albatrossen die nu in grote getalen verschijnen. Aan het eind van de middag bekijken we digitale foto’s van een medepassagier en dromen weg in onze herinneringen aan de pinguïnkolonies en de Zodiaccruises tussen grote ijsbergen. Of de vele momenten aan boord van het schip met prachtige uitzichten.

Antarctica ijs van honderduizend jaar oud

Ondertussen glijdt ons schip de Grigoriy Mikheev over het water van de Drake Passage die gemiddeld 3.400 meter en op sommige plaatsen 4.800 meter diep is. We laten Antarctica achter ons met zijn oppervlakte van 14 miljoen km2 in de zomer. In de winter is dat veel meer vanwege het pakijs dat er dan omheen ligt. Zijn ijskap is gemiddeld 2.200 meter dik en het dikste stuk is bijna 5.000 meter. Het meeste ijs is meer dan honderdduizend jaar oud. In tegenstelling tot de Noordpool ligt onder Antarctica land. Er bevinden zich alleen zeedieren terwijl op de Noordpool ook landdieren voorkomen als de ijsbeer en de poolvos.

Van alg tot walvis

Antarctica heeft een zeer kwetsbaar ecosysteem. Het systeem begint bij de algen, die worden gegeten door de krill, die vervolgens als voedsel dienen voor de vissen die op hun beurt weer op de menukaart van de pinguïns en zeehonden staan en dan zijn er nog de walvissen die, afhankelijk van het soort, van alles wat eten. Als er één schakel uit dit ecosysteem wegvalt ontstaat er een groot probleem.

Tweede vaardag van de terugreis

De tweede vaardag worden we wakker met de mededeling: “Welcome to Lake Drake”, waarbij de omroeper in plaats van “Passage” het woord “Lake” (een meer) gebruikt om aan te geven dat er geen zuchtje wind staat. Uit onze patrijspoort, overigens niet zo’n klein rond raampje maar een grote rechthoek, zien we een spiegelgladde zee. De Drake Passage ligt er inderdaad bij als een rimpelloos meer. Het is zo windstil dat de albatrossen net als gistermorgen niet kunnen vliegen.

We kunnen zonder rare maag of andere vervelende verschijnselen genieten van de laatste dag en op een leuke manier afscheid nemen van alle mensen die we hebben ontmoet en waar we bevriend mee zijn geraakt. Het extra heerlijke afscheidsdiner met champagne wordt gevolgd door een gezellige avond in de bar. Het schip ligt na een voorspoedige reis inmiddels voor anker aan het begin van het Beaglekanaal. We gaan voor de laatste keer slapen in hut 303.

Met dank aan kapitein Alexey Zakalashnyuk

De volgende ochtend varen we de haven van Ushuaia binnen en hebben dan bijna 3.000 kilometer gevaren op ons schip de Grigoriy Mikheev met kapitein Alexey Zakalashnyuk die ons veilig op en neer door de Drake Passage en door alle kanalen en baaien van Antarctica heeft geloodst.

We staan vroeg op om te ontbijten, onze spullen aan dek te brengen en ons klaar te maken voor vertrek. We moeten al om 08.00 uur van boord. Op tijd om de crew gelegenheid te geven de boot in gereedheid te brengen voor de volgende gasten. Vanmiddag varen zij weer uit voor een nieuw avontuur.

Vaste grond, toch wel aardig

Met toch wel gewaardeerde vaste grond onder de voeten gaan we terug naar ons hotel. We blijven nog een paar dagen in Ushuaia om na te genieten en ons voor te bereiden op het vervolg van ons verblijf in Zuid-Amerika. En we gaan natuurlijk naar een internetcafé om het thuisfront te melden dat we weer bereikbaar zijn en om de grote hoeveelheid foto's te bekijken.