Antarctica, vertrek en de gevreesde Drake Passage

Het eerste deel van onze tocht naar Antarctica gaat door het Beaglekanaal. De tweede dag laten we die, na een nachtelijke vaart, ver achter ons en varen we door de Drake Passage. Het grootste deel van de lange oversteek tussen Kaap Hoorn en Greenwich Island is er geen land in zicht maar worden ons veel soorten vogels beloofd.

Voormalig onderzoeksschip Grigoriy Mikheev

We hebben ons inmiddels in onze hut geïnstalleerd en hebben het schip Grigoriy Mikheev verkend. De Grigoriy Mikheev is in 1990 in Finland gebouwd als onderzoeksschip. Het schip is aangepast aan het varen in koude gebieden en heeft hiervoor een met ijzer versterkte romp, vanaf de boeg tot ongeveer een vierde van de lengte van het schip. Nadat de boot niet meer gebruikt werd als onderzoeksschip is hij speciaal aangepast voor het cruisen door Antarctische wateren. De luxe van de hutten is geen topkwaliteit maar het programma van de reis belooft dat wel. De boot heeft 26 hutten en kan maximaal 50 passagiers vervoeren. Hij is 66 meter lang en kan varen met een maximum van 12 knopen. De bemanning bestaat uit 20 Russische matrozen zie gespecialiseerd zijn in het navigeren in wateren met ijsgang. Elke cruise gaan er internationale expeditieleiders mee die bekend staan om hun grote kennis van Antarctica.

Beaglekanaal en Darwin

Zodra we Ushuaia verlaten zien we overal zwartrugmeeuwen en kelpmeeuwen. Oplettende reizigers zouden met een beetje geluk een reuzenstormvogel kunnen opmerken. Wij in elk geval niet. Iemand wijst ons even later wel op een wenkbrauwalbatros die een vlucht maakt alsof hij ons weg wil sturen.

We varen over het Beaglekanaal onder in de punt van Zuid Amerika en de in het oosten gelegen Atlantische Oceaan met de in het westen gelegen Stille Oceaan verbindt over een lengte van ongeveer 250 kilometer. Ten zuiden van het kanaal liggen eilanden over een zeer groot gebied verspreid, met steeds kleinere oppervlakten alsof er brokken van het vasteland zeewaarts zijn afgedreven. Het kanaal is genoemd naar het zeilschip HMS Beagle en ontdekt door Darwin, die van 1831-1836 met de Beagle de zeeën afvoer en onderzoek deed naar de plaatselijke dieren, planten en fossielen.

Golven van tien meter of meer in gevreesde Drake Passage

De eerste avond gaat iedereen op tijd naar bed. De kapitein verwacht dat we rond twaalf uur vanuit het Beaglekanaal de open zee van de Drake Passage bereiken en het lijkt het beste om dan te slapen. Niet dat het helpt, zodra de golven beginnen worden we wakker. ´s Nachts komen we in een storm terecht met windkracht 10 en vlagen met windkracht 11. Het schip schudt van links naar rechts. De meeste passagiers worden, zoals wij, meteen de eerste nacht al zeeziek.

De Drake Passage is een zeegebied tussen de Stille Oceaan en de Atlantische Oceaan. Het gebied is vernoemd naar de Britse zeevaarder Sir Francis Drake die in opdracht van Elisabeth I op zoek ging naar nieuwe landen in de Zuidzee.
Om Antarctica van Vuurland uit te bereiken moeten we door de Drake Passage. De 800 kilometer lange zeestraat is zeer berucht. Het is een van de woeligste zeeën van de wereld met vaak stormen en golven van tien meter hoog of meer. Een overvaart duurt, afhankelijk van weer en wind, tussen 36 en 50 uur. Het zeegebied werd voor de eerste maal in 1616 door Willem Cornelisz Schouten bevaren.

Instructies voor op de boot

Vandaag herinneren we ons het veiligheidspraatje van de vertrekdag met de gouden regel: “Keep one hand for the ship:”, ofwel uitgebreid vertaald: Zorg dat je altijd een hand vrij hebt om je ergens aan vast te grijpen mocht dat nodig zijn. En grijp je vooral niet vast aan een deurpost, aangezien de deur plotseling dicht kan slaan door bewegingen van het schip. Ook is ons op het hart gedrukt dat we er steeds rekening mee moeten houden dat de dekken glad kunnen zijn, bijvoorbeeld door bevriezing. Dus niet rennen, ook niet als je een walvis ziet en zo snel mogelijk naar de andere kant van het schip wilt. Die walvis moet maar wachten. Zorg ook dat er niets los in je hut rondslingert. Losliggende dingen kunnen gevaarlijke bewegingen maken. De scheepsdokter heeft daar nog geruststellend aan toegevoegd dat bij hem pleisters verkrijgbaar zijn en hij heeft tabletten tegen zeeziekte. Dat laatste is zeker voor ons een geruststellend idee maar toch vertrouwen we vooralsnog meer op onze eigen medicijnen.

Voorlopig zien we ze niet vliegen

Al die tips en waarschuwingen zijn voor ons de eerste dag van de overtocht van Kaap Hoorn naar Greenwich Island niet van belang. Hooguit de informatie over de pillen tegen zeeziekte, mocht het zo zijn dat we al meteen de eerste dag door onze eigen voorraad heen raken.

We missen ook de DVD shows en de lezing over Antarctica en de bijzondere eigenschappen van dit continent en een lezing over de vogelsoorten die in de Drake Passage te zien zijn. Het enige dat we doen is bijna voortdurend vanuit horizontale ligging naar het plafond van onze hut staren.

In de loop van de middag zien we wel kans ons heel even aan andere passagiers te tonen en laten we ons een kwartiertje bijpraten. Bij het ontbijt blijkt er nog geen kwart van de mensen aanwezig geweest te zijn. De dokter was al aan het werk gezet omdat toch iemand met zijn vinger tussen een dichtklappende deur was gekomen wat hem twee hechtingen opleverde.