Gummersbach, een korte vakantie in het Bergisches Land

Gummersbach in Duitsland is een leuk, klein stadje met een geschiedenis. Het ligt in een in een prachtige, bergachtige omgeving, waar het water in de vorm van riviertjes, meren en stuwmeren een grote rol speelt. Het is compleet genieten in Hotel Wyndham Garden. Het is een hotel van de oude stempel, dat een indruk geeft van wat vergane glorie, maar toch charmant overkomt. Het hotel en de omgeving doen u denken dat de tijd er bijna stilgestaan heeft. Dat is vooral leuk voor bezoekers en toeristen die van historie en oude glorie dromen en er geen probleem mee hebben dat de moderne tijd er nog niet helemaal is aangekomen.

Vertrekken naar Gummersbach

Op de dag voor ons vertrek was het in Limburg nog 27 graden en prachtig, zonnig weer, maar op de vertrekdag is het bewolkt en regenachtig. Op weg naar Keulen passeren we de elektriciteitscentrale van Eschweiler die vlak langs de autoweg ligt. Ze maakt de bewolking met al haar stoom nog wat dikker en de hele omgeving ligt in de grijze soep. Bij Keulen begint het zelfs te regenen.

Het trekt op

Daarna trekt het weer gelukkig op. De zon laat zich echter niet zien. De nieuwe Tom-Tom,heeft blijkbaar een afkeer van de snelweg en stuurt ons veel te vroeg er van af. Vermoedelijk staat de snelwegoptie uit, maar dat is niet erg, want achter Keulen rijden we op die manier door steeds mooiere en steeds groenere heuvels. Geen wonder dat de streek hier “Bergisches Land” heet. Dat past erbij. Op de kaart en op internet ziet u in deze streek diverse kleine meertjes en stuwdammen liggen. We komen door het dorpje Wittersfurth, dat in de kern zeer smalle straatjes heeft, waar ook alleen eenrichtingsverkeer mogelijk is. Na het passeren van een verdere serie kleine dorpjes komen we na een uurtje of twee rijden in Gummersbach aan.

De aankomst in Gummersbach

In het 4-sterrenhotel worden we vriendelijk ontvangen door de receptioniste, die de sleutel geeft en de weg wijst naar de geboekte kamer. Die is eenvoudig, maar schoon en netjes en in oudroze en geel geschilderd. Het raam kijkt uit op de tuin. Behalve de bedden is er een tafel met stoel, telefoon, twee gemakkelijke stoelen om te zitten, twee flesjes wijn, drie flessen water en wat knabbeltjes, waarvoor echter naderhand wel betaald dient te worden. De prijzen staan erbij en zijn niet misselijk. Het is dus beter om ze te laten staan.

De bijbel

Er staat tevens een tv in de hoek op een console. Daaronder ligt op een plankje niet alleen de tv gids, maar ook een evangelische Bijbel in drie talen: Duits, Engels en Frans. Het is een oud gebruik, dat hier blijkbaar nog in ere gehouden wordt. De badkamer is eenvoudig en niet meer nieuw, maar op de oude kit na, wel schoon en er is een föhn. Er hangen voldoende badhanddoeken. De kledingkast heeft een kluisje. Er is Wi-Fi in het hotel, waarvoor men de code aan de receptie kan afhalen. Niets mis mee. Voor twee overnachtingen is het prima.

Hotel Wyndham Garden in Gummersbach

Het sfeervolle en gemoedelijke hotel ligt aan een drukke weg, maar daar merkt men binnen niets meer van. Achter het hotel ligt een mooie vijver met fontein in een ruime tuin. Het hotel blijkt een echt oud, charmant en romantisch hotel met 97 kamers te zijn. Het hotel dateert uit 1832 en is in die tijd in gebruik genomen als postkantoor. Het is gebouwd in vakwerk, zoals in die tijd in die regio veel huizen gebouwd werden: goedkoop, met leem en hout uit de omgeving, maar in de loop van de tijd is het hotel aangevuld met een extra vleugel. In de kelder ligt een klein, maar mooi zwembad. Er is ook een sauna en tegen betaling is massage mogelijk.

Het oude gedeelte van het hotel in Gummersbach

Het oude gedeelte van het hotel heeft echter de volle belangstelling. Het is een doolhof van kleine en grotere zaaltjes, doorkijkjes en een echte spiegelzaal die in een kasteel niet zou misstaan. Er is zelfs een barokke kapel. Het hotel heeft ook van binnen nog vakwerkmuren, scheve deurposten, houten balken tegen het gestuukt plafond en dikke, oude houten deuren, deels met houtsnijwerk versierd. De vloeren van de eetkamers hebben een rode, deels wat versleten, gebloemde vloerbedekking en de vloeren kraken overal als men erover loopt. Het hele oude gedeelte staat vol met bij elkaar gezochte leuke, antieke spullen. Er is een oude kinderstoel met een gat erin (waar vroeger vermoedelijk een plas potje onder heeft gehangen) en een oud, wit fornuisje. Aan de muren hangen houten schaven in verschillende maten en een aantal oude portret schilderijtjes.

Een heerlijke soep

Het vriendelijke en correct bedienende personeel brengt een heerlijke aspergesoep met room en daarbij bruin en wit stokbrood met boter en kruidenboter geserveerd. Een glas wijn vult de kleine maaltijd aan. Na al die verjaardagsvlaai van vanmiddag is dat ruim voldoende. De honger is gestild, We gaan terug naar de kamer, nemen er een heerlijk warm bad en kruipen lekker in bed.

Een uitgebreid en uitstekend ontbijt in het hotel

De volgende morgen zijn we al om acht uur wakker en startklaar. De grote ontbijtzaal is slechts mager bezet, maar alle tafels zijn gedekt en bij het binnenkomen vallen we meteen met onze neus in de boter. We staan direct in de ruimte naast de keuken waar door de uitstekende kok een uitgebreid ontbijt is klaargezet. Er mankeert niets aan. Netjes afgedekt staan de warme onderdelen te dampen. Van gebakken speklapjes, roerei, gehaktballetjes, kleine worstjes, bonen in tomatensaus tot aan een lekker gekookt eitje toe. Er is een grote keuze aan brood en broodjes. Brood kan ook in de toaster gedaan worden. Soorten kaas en soorten boterhamvlees staan eveneens netjes afgedekt in een vitrine. Wij krijgen van de vriendelijke bediening een grote kan koffie op ons tafeltje maar wie dat wil kan ook thee, jus d’orange of vruchtensap krijgen. Midden tussen al dat lekkers staat nog een vitrine met soorten yoghurt, fruit, komkommer en tomaatjes. Het ontbijt smaakt prima en we tafelen dan ook op ons gemak een uurtje. Waarom niet? We hebben de tijd aan onszelf en een dergelijk uitgebreid ontbijt krijgen we immers niet elke dag.

De omgeving van Gummersbach heeft veel bos

Gummersbach ligt in het “Bergisches Land” een prachtige, landelijke streek met golvend landschap, hoge heuvels en soms diepe dalen. Er is veel bos en er bloeit in deze tijd tussen de bomen overal brem, die vooral eind mei, begin juni zorgt voor een lichte, vrolijke noot in het toch al bezienswaardige landschap. Waar een stuk bos gekapt is, schiet ook meteen weer brem omhoog. Langs de wegen schiet het schermbloemige fluitenkruid hoog op en geeft de berm een randje van kant. Kleine dorpjes liggen verscholen in het groen. In ruime weiden met hoog gras liggen koeien uit te rusten van het zware werk dat nodig is voor de melkproductie. De goed onderhouden huizen hebben meestal prachtige tuinen, waar de rododendron vaak de overhand heeft. We hebben nog nooit zoveel struiken en zoveel verschillende bloemkleuren van deze plant gezien. Dit prachtige landschap is de moeite waard om te bezoeken.

Vanuit Gummersbach naar de Aggertalsperre

Na het ontbijt vertrekken we, gewapend met de Tom-Tom, de camera en wat informatie uit Gummersbach. Gummersbach zelf willen we pas bij terugkomst even bekijken, want het stadje lijkt niet al te groot. We hebben al voor onze vakantie een paar dingen uit de omgeving opgeschreven die we willen bekijken. Het is nog steeds bewolkt en de zon laat zich niet zien, maar het blijft gelukkig droog en dat is al heel wat. Allereerst rijden we via Trömmersbach naar de Aggertalsee, een stuwmeer met een inhoud van 17 miljoen kubieke meter water en met een dam van ongeveer 264 meter hoogte. Het meer wordt gebruikt voor de watersport en er kan worden gevist. Men kan er zwemmen en zeilen, maar het is nu geen vakantietijd en bovendien geen weekend, dus er is geen zeilboot op het water te zien.

Lieberhausen

Lieberhausen is een schattig stadje, waarvan vooral het oude, evangelische kerkje de moeite van een bezichtiging meer dan waard is. Het oudste gedeelte, de toren, stamt uit 1030. De rest is er later aangebouwd. In de volksmond wordt het kerkje de “Bunte Kirche” genoemd, vanwege het bonte schilderwerk binnen. De naam is perfect.

Het kerkje

Het kerkje ziet er binnen heel apart uit, niet alleen vanwege haar architectuur met de mooie, ronde bogen, maar inderdaad ook vanwege de schilderingen. Er is niemand aanwezig, dus we kijken op ons gemak rond, nemen wat foto’s en steken een kaarsje aan. Het pleintje naast het kerkje heeft een hotelletje met een rustiek terras, waar volgens de in formatie heerlijke pannenkoeken geserveerd worden, maar de lucht ziet er nogal dreigend uit en we besluiten om weer verder te gaan.

De Bruchersee

Hoewel er in de streek rondom Gummersbach veel natuurlijke meren en stuwmeren liggen, worden er toch een aantal buiten de toeristische routes gehouden. Geen wonder, want we komen erachter dat een groot gedeelte van die meren gebruikt worden voor de drinkwatervoorziening. Waar toerisme is, loopt de zuiverheid van het water natuurlijk meer gevaar dan waar de meren met rust gelaten worden. Wij willen graag de Bruchersee zien, maar we komen er niet gemakkelijk dicht bij. Ook dit stuwmeer is als drinkwatervoorziening en opvangbekken bij hoog water gebouwd, maar wordt nu toch steeds meer voor de vrijetijdsbesteding van de mensen uit de omgeving en voor het toerisme gebruikt. Er ligt een camping op loopafstand van het meer. We vinden een smalle weg die uitloopt op een T-splitsing. We nemen de weg naar links, want daar moet de dam van dit stuwmeer liggen. De weg is net breed genoeg voor een auto, maar tussen de bomen door zien we het water al liggen.

Eenrichtingsweg

Toch blijken we iets gemist te hebben, want een vriendelijke tegenligger wijst ons erop dat dit een eenrichtingsweg is en wij precies de verkeerde kant op rijden! Wij in de achteruit dus, keren en dan voor ons gevoel de verkeerde kant op rijden. Na een rondje voor de prins proberen we het nog een keer en nu komen we beter uit. We komen dicht bij de dam uit en daar kunnen we gelukkig de auto op een brede strook langs de weg parkeren. De Bruchersee blijkt een rustig stuwmeertje te zijn. Op wat wandelaars en een afgedekt zeilbootje van de zeilschool is er vandaag niets te beleven.

Lindlar

We rijden naar Lindlar, een plaatsje met veel vakwerkhuizen in de kern en een beroemde, katholieke bedevaartkerk St. Severin. De romaanse toren van de kerk dateert uit 1200 en ook de doopvont is zo oud. De rest van de kerk is al eens afgebroken en nieuw opgebouwd en dat is binnen ook te zien. In eerste instantie is een in architectuur geïnteresseerde bezoeker misschien wat teleurgesteld, maar de geschiedenis van de kerk en het dorp is toch de moeite waard.

Eten op het pleintje

Het plein rondom de kerk is gezellig en wij bestellen een lekkere, verse baguette met sla, groenten, ham en kaas op het terras van het restaurantje aan de overkant, waar we door een zeer rustige en vriendelijke dame bediend worden. Een kop cappuccino doet de rest en we vertrekken weer naar de auto. Van wandelen komt deze twee dagen weinig, want we willen zoveel mogelijk zien. Ook het openluchtmuseum van Lindlar moeten we daarom jammer genoeg links laten liggen. Het is tijd om terug te gaan, want voor het diner willen we echt nog even het centrum van Gummersbach bekijken.

Het centrum van Gummersbach

Via wat landwegen rijden we in een kalm gangetje terug naar Gummersbach, waar we de auto in de parkeergarage dicht bij het autovrije centrum zetten. Zoals in veel andere steden heeft men van de parkeergarage meteen maar een grotere bouw gemaakt met een compact en compleet winkelcentrum er aan vast. We kijken wat rond en wandelen dan naar buiten. Daar ligt de brede hoofdstraat met aan weerszijden een uitgelezen keur aan winkels. Achter de gebouwen zien we de kerktoren opdoemen. Daar willen we eerst naar toe, maar dat loopt uit op een teleurstelling. De toren van de kerk is hier, evenals in Lindlar, oud, maar de rest is compleet nieuw. De deur is op slot, maar een vriendelijke vrouw wijst ons de weg naar de zij ingang. Die ligt tegenover de ingang van de pastorie. De vrouw vertelt ons dat er kortgeleden in de kerk is ingebroken en de pastoor graag zicht op de ingang wil hebben. Dat is begrijpelijk. Van binnen is de kerk nieuw als de billetjes van een pasgeboren baby. We kijken even rond en ontdekken de oude binnenkant van de toren, maar houden het al snel voor gezien en keren terug naar de autovrije winkelstraat. Even uitrustend op een bankje komen we er daar achter dat er nog een tweede toren achter de gebouwen oprijst, maar de tijd om daar nog naar toe te gaan, wordt te krap. We rijden terug naar ons hotel.

Het diner

We mogen in de kleine eetzaal gaan zitten, waar speciaal voor ons gedekt is. Het ziet er prachtig uit. Niet alleen de tafel, maar de hele, romantische entourage, inclusief de lambrisering en het bijpassende behang. Tussen de ouderwetse, dubbele ramen staat een kandelaar en op andere plaatsen vindt men tussen die dubbele ramen ook andere deco. We mogen kiezen uit twee menu’s. We beginnen met een paar plakjes stokbrood met drie soorten kruidenboter en een romige tomatensoep die beslist van verse tomaten gemaakt is en heerlijk smaakt. Daarna volgt de hoofdgang: een schnitzel met champignon/roomsaus, zes aardappelkroketjes, wat sla met een dressing, een partje tomaat en twee schijfjes komkommer. We vinden het eigenlijk wat mager als hoofdgang, maar dat zal wel bij het arrangement horen. Het smaakt overigens goed en het is ook voldoende. Als toetje nemen we de “Rote Grütze” met vanillesaus. Onder die “Rote Grütze” verstaat men blijkbaar rood fruit, zoals een braam, een paar kersen, rode bessen, enzovoort in een zoete jam met daar overheen dus de vanillesaus. Erg lekker! We geven de kok een compliment en tekenen de drank af met ons kamernummer. We zijn moe en het is toch al laat geworden. We gaan naar onze kamer en na een lekker warm bad kijken we vanuit ons bed nog even naar een detective op de tv.

Ons tweede ontbijt

De zon schijnt! Eindelijk. Vandaag kunnen we hopelijk wat positievere foto’s maken. Opgewekt maken we onze bagage startklaar voor de thuisreis en gaan naar beneden, waar weer op dezelfde manier een uitgebreid ontbijt op ons staat te wachten. Deze keer zijn we beter voorbereid en weten we wat we willen eten. Ook nu nemen we er de tijd voor. Het is de laatste dag van onze korte vakantie en daar laten we ons geen minuut van afnemen. Na het ontbijt halen we onze bagage op en checken uit. De “schade” is slechts 25 euro. Samen met de baguette van gisteren en de benzine zijn we voor ongeveer 130 euro twee dagen heel prettig weg geweest. We bedanken voor de goede zorgen en geven de sleutel van de kamer terug.

De Bevertalsperre in het Bergisches Land

Goedgeluimd rijden we weg. Nu de zon schijnt ziet alles er veel vrolijker en vriendelijker uit. We hebben nog een paar bezichtigingen voor de boeg en we willen van het eerste gedeelte van de thuisreis nog een kleine vakantiereis maken. Nou, dat lukt. De zon schijnt vrolijk op de felgele brem, de prachtige rododendron en het wuivende, groene landschap en ik kan het niet laten om foto’s te maken. Na een fikse rondreis via kleine dorpen en gehuchten en langs kleine landweggetjes, komen we bij de Bevertalsperre, de stuwdam van een groot meer dat dicht bij het stadje Wipperfürth ligt. De stuwdam is tussen 1936 en 1939 gebouwd. Op het meer kan men allerlei watersport beoefenen, zoals kanoën, zeilen en op de aangegeven plekken is ook zwemmen mogelijk.

Motorrijders bij de Bevertalsperre

Naast de stuwdam is een flinke, langgerekte parkeerplaats langs de weg ingericht en we begrijpen al snel waarom. Van maart tot en met oktober is dit een rustplaats voor Bikers, die er ook nu bij de twee goed verzorgde kramen wat te eten en te drinken komen halen. De gloednieuwe, zwarte aanhanger van de Italiaanse Renzo (Renzo’s Roadrunner) levert niet alleen Italiaans ijs, maar ook koffie in diverse sterkte en belegde broodjes. Naast de wagen van Renzo staat de witte kraam van Friedl, die friet, worst, en zelfs schnitzels aanbiedt tegen redelijke prijzen. Wij nemen een Italiaans ijsje dat super smaakt en gaan dat aan de overkant, waar een paar stevige balken op palen als zitplaatsen dienen, tussen de motorrijders opeten. Het is er gezellig druk en we blijven er even hangen om wat leuke foto’s te maken. Steeds meer auto’s en motorrijders stoppen er. Het is blijkbaar een heel bekende plek.

De Wuppertalsperre

Nu staat de Wuppertalsperre nog op ons lijstje. We zetten de auto op de daarvoor aangewezen parkeerplaats en komen er dan achter dat we nog een heel stuk bergop naar de dam moeten lopen. Het is warm, dus wat wordt puffen. Boven komen we erachter dat er ook daar een parkeerplaats is voor wandelaars en mensen die op de fiets verder willen. Op de dam aangekomen zien we een paar mooie, hemelsblauw geverfde bankjes, waar we dankbaar op neervallen. De dam is voor een groot gedeelte bezaaid met gele bloemen, die een plekje tussen de stenen gevonden hebben. Mooi om te zien. Er is echter op het water geen teken van leven. Het is er echt rustig, hoewel er af en toe een bus over de dam rijdt die daar blijkbaar toestemming voor heeft. Aan de overkant staan een paar huizen, maar er is geen restaurant in de buurt te zien.

Er zijn meren genoeg in deze omgeving

Vanuit de Bevertalsperre willen we langzaam naar het zuiden rijden en na de middag daar de autoweg oprijden. Op die manier kunnen we ook de grote Dhünntalsperre aandoen. Ook de Dhünntalsee is een enorm drinkwaterbassin en hier is geen watersport toegestaan. Om het meer heen ligt echter een enorm net van wandelpaden, waar wij jammer genoeg tijdens deze twee dagen te weinig tijd voor hebben. Het stuwmeer is pas tussen 1975 en 1985 ingericht en verzorgt ook Keulen en Düsseldorf van drinkwater. Het is een van de grootste waterbekkens in Duitsland. Met de auto kan men moeilijk aan het meer komen, maar er zijn wel parkeerplaatsen, van waaruit men er naar toe kan wandelen.

Via Odenthal naar de autoweg

Vanuit de Bevertalsperre zakken we langzaam naar beneden, terug naar de autoweg. Met dit weer is het gewoon genieten en we maken er dan ook geen haast toestand van. In Odenthal stoppen we bij het restaurant naast de rotonde voor een kop koffie, maar eenmaal aan het tafeltje op het overschaduwde terras bezwijken we voor de aspergesoep met stokbrood. Daar doen we goed aan, want de soep is prima afgemaakt met room en roomboter. We smullen ervan. De dame die ons bedient is echter nors en niet alleen tegen ons. Ze heeft blijkbaar een slechte dag. Alles lijkt haar teveel, maar daar laten we ons de soep niet door bederven. Ik maak naast het restaurant nog wat foto’s van een paar prachtige witte rozen, waarvan ik vast en zeker nog eens een schilderij ga maken en dan is het einde van onze vakantie toch in zicht. We rijden naar de autoweg en via Keulen en Aken weer terug naar Stein in Zuid-Limburg.

Het was een erg leuke, korte vakantie in Gummersbach

Het waren twee (bijna drie) mooie dagen. Het hotel in Gummersbach heeft veel charme en is erg leuk om te zien. De kok verdient de vier sterren beslist, de vriendelijke bediening eveneens, en de aankleding is ronduit gezellig, maar zo hier en daar kan het hotel toch wat renovatie verdragen, hoewel dat dan conform de sfeer zou moeten gebeuren. De streek is ronduit prachtig en niet voor niets beschermd door de overheid. Veel bos in een golvend en bergachtig landschap, waar overwegend boeren een grote rol spelen. De dorpen zijn klein, maar de meeste zijn leuk om te zien. Er zijn wat riviertjes en veel meren, waar men echter niet altijd gemakkelijk bij kan komen.

Lees verder

• Bad Arolsen met veel vakwerkhuizen in het Sauerland (DL)
• De "Wieskirche" is een kerk met een wonderlijke geschiedenis
• Het Schwarzwald is een mooi en geheimzinnig stukje Duitsland
• Miltenberg aan de Main is een vakwerkstadje met een kasteel
• Wertach in Beieren is een mooi uitgangspunt voor een rondrit