Bad Arolsen met veel vakwerkhuizen in het Sauerland (DL)


Op reis
Op de geplande tijd vertrekken we voor een korte vakantie van twee dagen met mijn zus, zwager en onze twee kinderen naar Duitsland. De auto zit vol lekkers voor de lunch en eventuele verdere maaltijden. Hartelijk uitgezwaaid door onze buurvrouw en haar dochter rijden we de straat uit. Het weer is niet al te best, want onderweg naar Keulen hebben we al een paar fikse regenbuien te pakken.Golvend landschap
Af en toe laat de zon zich toch zien. We hopen maar dat het niet erger wordt. We rijden Keulen voorbij en het Bergische Land in. Bij Olpe verlaten we de autoweg en rijden op ons gemak richting Meschede. Onderweg is er genoeg te zien. Het golvende landschap verveelt nooit en langzaamaan worden de dalen wat dieper en de heuvels hoger. Het geeft een echt vakantiegevoel van “even thuis weg”.
Picknicken in een echt prieeltje
Tegen de tijd dat we de Hennesee bereiken die vlak voor Meschede ligt, is het etenstijd. Jammer genoeg druppelt het alweer een beetje. We ontdekken een bord voor een camper overnachtingsplaats en zien tussen de bomen door een blauwe tafel met twee bankjes. We draaien in en ontdekken achter het blauwe stel zelfs een echt overdekt prieeltje met een vierkant tafeltje en vier bankjes er omheen. Gelukkig maar, want tijdens het uitstappen barst de bui los.Gezellig en droog onder een zeiltje
Lekker droog, met de tikkende regen op het puntzeiltje genieten we van de lunch. Een paar wespen willen ons daarbij gezelschap houden, maar hebben niet gerekend op mijn zwager die er niet tegenop ziet om ze te vangen in een jam potje. Er komen er echter steeds meer en dus zet hij dus maar een leeg jam potje buiten ons plekje neer, zodat ze daar dan maar op afkomen. Wij zijn er in elk geval van verlost.

Brilon, een van de leuke stadjes in het Sauerland
Na Meschede houden we Brilon aan, want we hebben een heel lijstje van plaatsen, die we willen bekijken. Veel kleine stadjes staan in onze informatie als "bezienswaardig" aangegeven, dus we hebben nog wat voor de boeg.
Veilig voor de stortbui in de kerk
Buiten barst een stevige stortbui los. We horen de regen ruisen, maar zitten lekker droog. De anderen zijn nu ook klaar met de bezichtiging en geïnteresseerd vraagt mijn zus aan haar man of ook hij een donatie aan het ballenzuiltje gedaan heeft, maar nee. Die van hem passen er niet in, zegt hij. Te groot! Nog na grinnikend gaan we naar buiten, waar het alweer droog is.
Gezellig centrum
Brilon heeft een gezellig centrum, maar daar het marktpleintje vol staat met allerlei opbouwapparatuur voor het openluchtconcert van dat weekend, kunnen er geen mooie foto’s gemaakt worden. Jammer. Dan zoeken we het toilet maar eens op. Er staat een bordje met een wegwijzer, maar het toilet is niet te vinden. Ook niet achter de St. Nikolaaskerk die jammer genoeg gesloten is. We geven het zoeken maar op en komen tot onze verrassing tot de ontdekking dat onze auto naast een parkeergarage met toilet staat. De zoektocht was dus niet nodig geweest.
Thülen
Van Brilon rijden we naar Thülen. Een klein dorpje dat een fantastisch mooie kerk schijnt te bezitten. Dat zal echt wel kloppen, maar als we de kerk gevonden hebben blijkt er een dienst aan de gang te zijn en we kunnen er dus niet met goed fatsoen in. Het ernaast gelegen kerkhof is echter het bekijken waard. Elk graf is een prachtige bloementuin. We ontdekken tussen de graven zelfs het graf van “Jozef en Maria”! Apart! We drinken maar eventjes koffie en eten een broodje in de hoop dat de dienst inmiddels wel afgelopen zal zijn, maar die hoop is ijdel. Men kan het in de kerk blijkbaar niet met een schietgebedje af. Jammer.
Korbach
Via de Diemelsee, Adorf en Flechtdorf rijden we door een glooiend landschap naar Korbach. Midden in het stadje, achter het stadhuis, stappen we uit. De parkeerautomaat pikt alleen 10 cent muntjes en geen munten van twintig cent, waar we echter niet meteen achter komen. We parkeren daarom maar op een andere plaats.Korbach is een schattig stadje met veel vakwerkhuizen, een grappig stadhuis, echte stadsmuren met verdedigingstorens, zoals de Wolweverstoren en twee mooie kerken, waarvan we de deur van de St. Nikolaikirche op slot vinden (gesloten vanaf vier uur! Wij zijn er pas om half vijf. Net te laat.) De evangelische St. Killianskirche is echter open. Het is een mooie, oude kerk met aan de linkse zijde van het altaar een enorm, tot het plafond reikend monument voor Maria Catharina de Pyremont-van Nassau, een van de voorouders van onze koninklijke familie. Het monument is het bekijken waard, vanaf de cupidootjes tot aan de twee stenen skeletjes die onder de het uitgehouwen graf liggen. Voor de rest is de kerk vrij “leeg”, hoogstwaarschijnlijk sinds de Beeldenstorm in de tijd van Maarten Luther. Ik vraag me in zulke kerken altijd af hoeveel kunstwerken van die kerk er in die tijd vernietigd zijn.
Park of kerkhof?
Via de Wolweverstoren komen we in een rustig parkje dat het midden vormt tussen een gewoon park en een kerkhof. Er staan oude en minder oude grafstenen, maar zo te zien zijn ze allemaal van op zijn minst zeer bemiddelde, of zelfs zeer machtige, voormalige stadgenoten. We beginnen honger te voelen, want het is ook al na vijven en we moeten nu toch onderhand het hotel gaan opzoeken.
Bad Arolsen
Via het Twistetal rijden we naar Bad Arolsen…en erdoorheen, dank zij een “Umleitung”, waardoor we even de weg kwijt raken. In het bos keren we dus maar weer om en gelukkig staat bij binnenkomst van het stadje al snel de “Residentz” aangegeven. Het is een hele belevenis om zo recht op een slot aan te rijden, alsof je er thuis hoort. Het gereserveerde verblijf ligt in een van de oude bijgebouwen van het slot en is van binnen verbouwd tot een goed ingericht, mooi hotel met zwembad, whirlpool en sauna in de kelder. Ook een fonteintje met heilzaam drinkwater is aanwezig, zodat de naam “Bad Arolsen” meteen verklaard is.Eten in de "Remise"
Na het inchecken brengen we de bagage naar boven en gaan dan gezamenlijk naar de “Remise”, het vroegere koetshuis, dat nu als eetzaal voor huisgasten ingericht is. Intussen rammelen we echt van de honger, ondanks de uitgebreide lunch van vanmiddag. Het ruikt ook zo lekker in de zaal! Er staat een groot, vierkant buffet vol warme en koude gerechten en zo te zien hoeft niemand van de honger om te komen. We krijgen een mooie, ronde tafel toebedeeld. Dat is prettig, want zo kun je iedereen zien en gemakkelijker met elkaar praten.
Een heerlijk buffet
Mijn zwager blijkt de ergste honger te hebben, want we zijn hem na het bestellen van een drankje meteen kwijt. Hij staat al soep op te scheppen aan het buffet. Misschien bang dat hij te laat komt? Maar nee! “Dat doet hij altijd”, verklaart mijn zus. Wij vinden het niet erg, want haar man is galant genoeg om ook voor ons de bouillon op te scheppen. Er zijn broodjes en boter voor bij de soep en balletjes en dergelijke voor in de bouillon. Na deze eerste gang volgt het bordje zelf samen te stellen salade. Ook die smaakt prima. Als derde gang is er heerlijke warme ossenhaas in roomsaus, kalkoen, die een beetje droog is, lekkere gekookte peterselieaardappeltjes, pasta, erwtjes en andere groenten. We beginnen langzaam bodem te voelen, maar de ergste aanslag op de lijn moet nog komen: het toetje. Dat bestaat uit vier heerlijke, verschillende soorten pudding, stukjes gebak, een paar kannen chocoladesaus en vruchtenschotels. Het is oppassen geblazen, want je kunt nu eenmaal slechts een bepaalde portie op.Bad Arolsen zelf heeft mooie vakwerkhuizen
Na het eten gaan enkelen gezelschap zwemmen in het lagunebad, terwijl de rest een wandeling door het stadje maakt. Eerst bekijken we vanachter de hekken het kasteel, waar onze vroegere Koningin Emma ooit nog eens gewoond blijkt te hebben. Het kasteel is overdag te bezichtigen. Het aangrenzende stadje is leuk. Je kunt goed zien dat het in de tijd van de slotbewoners en de hoogtijdagen van de mineraalbaden een rijke bevolking had. Er staan grote, deels goed verzorgde en mooi versierde huizen, maar ook mooie vakwerkhuizen. Hier en daar een scheef ingezakt dakvenster doet daar niets aan af. De kerk aan het eind van de opgebroken straat is dicht. Onze Lieve Heer is dus al naar bed.

Wolfhagen heeft prachtig opgeknapte vakwerkhuizen
Van Bad Arolsen rijden we naar Wolfhagen. We parkeren de auto in een parkeergarage. Moeiteloos vinden we de winkelstraat met de mooie, opgeknapte vakwerkhuizen, het oude stadhuis en het leuke pleintje met de fontein, waar druk foto’s van gemaakt worden.
Fritzlar, een klein, mooi pareltje in het Sauerland
Zo hier en daar missen we soms een afslag, maar na een zonnige, mooie rit bereiken we Fritzlar. Het stadje is een aangename verrassing en beslist een bezoek waard. Er is niet alleen juist een levendige markt aan de gang op het door vakwerkhuizen omgeven plein, maar er staat ook een orkestje op een podium gezellig te spelen. Iets verderop ontdekken we een ontiegelijk scheefstaand huis dat aan alle kanten gestut moet worden en als ik het zo bekijk is het nog maar de vraag of het de volgende eeuw nog wel zal halen.
Een "gratis" likeurtje smaakt wel
Twee dames bieden een sterk likeurtje aan de heren laten het zich goed smaken. Een kleine bijdrage daarvoor is natuurlijk nooit weg. De abdijkerk is mooi. Het is een kerk die vermoedelijk in 723 gesticht is door Bonifatius en waar naderhand een klooster van de benedictijnen aan vast gebouwd is.
Een fantastisch uitzicht op het lagere deel van het stadje
Als we buiten komen is de kar met de muzikanten verdwenen inclusief de toehoorders. We lopen naar de achterkant van de abdij en ontdekken een prachtig uitzicht op het lager gedeelte van de stad met de nog intact zijnde stadsmuren en torens. Er staat een uitnodigend bankje en daar rusten we even lekker op uit. Terug op het plein kopen we heerlijke verse broodjes bij een Nederlands sprekende bakkersvrouw wier moeder uit Schiedam blijkt te komen. De zon schijnt nog altijd uitbundig. We zijn moe en warm en trakteren op een schaduwrijk, gezellig terrasje op een coupe ijs!
Bad Wildungen
Hierna zoeken we de auto weer op en dan gaat het richting Bad Wildungen. Tegen alle weerberichten in verdwijnt langzaamaan de zon en trekt de lucht steeds meer dicht. We zien aan de horizon al dikke, donkere wolken optrekken. Ook hier vinden we weer de inmiddels overbekende vakwerkhuizen. Het is heel gezellig in het winkelcentrum en bij een winkeltje met afgeprijsde kleding blijven we even rondkijken. Plotseling breekt er een enorme stortbui los en ook de donderslagen zijn niet van de lucht. Net als het andere winkelende publiek blijven we noodgedwongen onder de overkapping staan wachten, maar gelukkig zagen we de bui aankomen en hebben we onze paraplu bij ons. Er is echter geen doorkomen aan. We moeten even het ergste afwachten.Weer de kerk in
Zodra de regen iets mindert verzamelen we ons onder de paraplu’s en vluchten de nabij gelegen kerk in, want een blik op de lucht vertelt ons dat het nog wel even kan duren voor de bui over is en het weer droog wordt. (We schijnen tijdens stortbuien steeds in de kerk te moeten zitten!) Het is een “Evangelische Kirche”, maar een deel van de oude, katholieke glorie is toch nog bewaard gebleven, zoals een groot monument aan de linkerkant van het altaar en een prachtig oud, geschilderd drieluik op het hoofdaltaar.