Interessante Boulevard van Vlissingen

Een van de meest bruisende steden van Zeeland is vooral voor toeristen de stad Vlissingen met als zeer aantrekkelijke plek de Boulevard. Over een lengte van ongeveer twee kilometer kan een boeiende wandeling worden gemaakt met voortdurend uitzicht op de Westerschelde en grote schepen vlak langs de kust. Een aantal gebouwen aan de Boulevard duiden op het belang van Vlissingen voor de zeevaart zoals de voormalige Maritieme School en het gebouw van het Loodswezen. De Gevangentoren gaat terug naar eeuwen geleden.

Metamorfose met sterk veranderde skyline trekt toeristen

De Boulevard is een soort boegbeeld van de stad. Passanten flaneren, fietsen en skeeleren er of zitten op een terrasje en geven de Boulevard daardoor een eigen gezicht. In de loop van de jaren is er veel veranderd aan de skyline van de Boulevard. Een groot gedeelte heeft een ware metamorfose ondergaan.

• Oud: Oude gebouwen en huizen zijn ofwel kleurrijk opgeknapt ofwel hebben plaatsgemaakt voor nieuwbouw.
• Nieuw: Door hoge flats in moderne architectuur is de skyline sterk veranderd.
• Toerisme: Die hoge nieuwe flats wijzen op toerisme dat vanaf het eind van de twintigste eeuw enorm is gegroeid.
• Strand: Die groei is wellicht mede dankzij het bijzondere van het Vlissingse strand dat zich op het zuiden bevindt en door zand opspuiten een aantal keren groter is geworden.

Drietal opvallende monumenten aan interessante Boulevard

De Vlissingse Boulevard wordt zowel aan het begin als aan het eind gedomineerd door een monument. Aan de oostzijde staat het meer dan levensgrote gietijzeren beeld van Michiel de Ruyter die over de Westerschelde naar de richting van de Noordzee in de verte staart. Aan de westzijde staat op de scheiding naar het Nollenbos een Koopvaardijmonument. Een honderdtal meter ten oosten van de Gevangentoren bevindt zich een derde monument dat bestaat uit een standbeeld van de zeeheld Frans Naerebout.

Michiel de Ruyter

Oorspronkelijk stond het gietijzeren beeld van Michiel de Ruyter op het De Ruyterplein waar het in 1841 is geplaatst. Maar in 1894 werd het verplaatst naar de huidige plek. Het beeld is ontworpen door Louis Royer en toont Michiel de Ruyter staande op een scheepsdek met zijn rug naar het stuurwiel. Hij houdt één hand stoer in de zij en in de andere heeft hij een verrekijker.

Koopvaardijmonument

Het Koopvaardijmonument is een gedenkteken voor de ruim 3500 zeelieden die het leven lieten tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de ondergang van 500 Nederlandse koopvaardijschepen. Het monument stelt een gezonken schip voor. Het is ontworpen door de expressionistische beeldhouwer Wessel Couzijn. Hij ontwierp het monument om een plek te krijgen in Rotterdam maar die stad koos uiteindelijk voor een traditioneler ontwerp van beeldhouwer Fred Carasso. Zijn monument De Boeg werd in 1957 onthuld. De open en losse vormen van het ontwerp van Couzijn waren nieuw in de Nederlandse beeldhouwkunst. Maar Couzijn kreeg het voor elkaar dat Mart Joosten, van bronsgieterij Gebr. Joosten, zijn ontwerp alsnog realiseerde. De gemeente Vlissingen besloot in 1974 het kunstwerk te huren en plaatste het op het Scheldeplein (voorheen Betje Wolffplein). In 1980 ging de gemeente over tot aankoop en verhuisde het monument in 1982 naar de huidige plek aan de kop van de Boulevard aan de westkant.

Frans Naerebout

De Boulevard kent nog een standbeeld dat eveneens eerst op een andere plek heeft gestaan. Omdat het op het Bellamypark voortdurend moest wordt verwijderd vanwege festivals kreeg het een blijvende plaats op de Boulevard. De zeeheld Frans Naerebout kijkt daarbij uit over het water van de Westerschelde.

Gevangentoren als overblijfsel van de Westpoort

De Gevangentoren is een overblijfsel van de Westpoort die gebouwd is in 1491. De toren is een rijksmonument en is opgebouwd uit afwisselend een laag baksteen en een laag natuursteen. Kenmerkend is de spitse kap. Het bouwwerk is in gebruik als café-restaurant met aan de Scheldezijde een opvallend overdekt terras. De Westpoort bestond oorspronkelijk uit twee torens met daartussen een poort. De toren aan de Scheldezijde is de nog overgebleven Gevangentoren. Aan de andere zijde bevond zich een kruittoren. De Westpoort verloor zijn functie toen de stad in 1563 uitbreidde en de nieuwe Middelburgsche poort werd gebouwd. In 1610 werd het gebouw in gebruik genomen als stadsgevangenis waardoor het de taak overnam van de kelders van het toenmalige stadhuis aan het Bellamypark. Toen in 1795 Vlissingen onder Frans bestuur kwam te staan kreeg de Gevangentoren een militaire functie.

Loodsen voor moeilijk bevaarbare Westerschelde

De Westerschelde is een zeer moeilijk bevaarbare rivier met veel ondiepe plekken en sterke stromingen. Schepen worden daarom door een loods naar hun bestemming gebracht. Die loodsen hebben een grondige opleiding gehad die wel tien jaar duurt. De loodsen klimmen in de praktijk steeds op naar grotere schepen. Het loodswezen van Vlissingen is een drukke bedrijfstak. Dagelijks passeren zeer veel schepen van en naar Antwerpen, Gent, Terneuzen en Vlissingen Oost. Het loodswezen is gehuisvest in een groot gebouw aan het oostelijk deel van de Boulevard.

Bisschop Willibrord en de naam van Vlissingen

Over hoe Vlissingen in de provincie Zeeland aan zijn naam komt bestaan verschillende verhalen. Een wel heel fantasievolle legende verhaalt dat bisschop Willibrord in de zevende eeuw in het vissersdorp aan land zou zijn gekomen om het evangelie te verkondigen. Hij trof er al gauw enkele bedelaars aan met wie hij zich laafde uit de fles die hij bij zich had. Daarbij geschiedde een wonder want de inhoud van de fles zou na het drinkgelag niet verminderd zijn. Maar ondanks alle pogingen van Willibrord om het volk te kerstenen wilden zij niet naar hem luisteren. De fles zou hij hebben achtergelaten waarna hij het vissersdorp Flessinghe zou hebben genoemd.

Lees verder

• MuZEEum van Vlissingen vertelt over de zee