Natuurreservaten voor toerisme in Marowijne

Suriname maakt deel uit van het Amazonegebied en herbergt bijzondere soorten planten en dieren. Om alles te conserveren zijn 11 natuurreservaten aangewezen omdat daar bijzondere planten en dieren voorkomen. Het district Marowijne is koploper met drie natuurreservaten en heeft ook nog de diepste rivier van Suriname. In Marowijne valt er wat te beleven.

Natuurreservaten Suriname

Suriname als onderdeel van het tropische regenwoud in het Amazonegebied telt 11 natuurreservaten: Brinckheuvel, Boven-Cosewijne gebied, Centraal Suriname, Coppenamemonding, Galibi, Hertenrits, Copi, Peruvia, Sipaliwini, Wanekreek en Wia Wia. En deze reservaten herbergen veel bezienswaardigheden voor de toerist zoals de Hertenrits in Nickerie die bekend is vanwege de archeologische vondsten aan aardewerk. Het is wel het kleinste natuurreservaat en het natuurreservaat van Centraal Suriname de grootste dat veel gebergten herbergt zoals de Tafelberg, de Eilerts de Haan en het Wilhelminagebergte. Er is daar veel te zien.

Natuurreservaten Marowijne

Maar toch is het district Marowijne koploper aan natuurreservaten in Suriname met Galibi, Wanekreek en Wia Wia. Voor toeristen is een bezoek aan het district de moeite waard. Van alle drie natuurreservaten is Galibi de bekendste met een oppervlakte van 4000 ha. Galibi bestaat behalve uit natuurreservaat ook uit twee Inheemse (Indianen) dorpen: Christiaankondre en Langamankondre. In het natuurreservaat Galibi komen veel soorten schildpadden voor: de lederschildpadden, de warana, de karet en de krapé. Deze krapé is bekend als soepschildpad in Suriname bij de Inheemsen en hun eieren werden gegeten door de Marrons en Inheemsen als lekkernij: de krape-eksi. Er wordt nu daar streng op gelet omdat het beschermde diersoorten zijn. Velen komen al vaak om in netten van vissers en het oppeuzelen van de eieren hoe lekker ze dan ook zijn, is niet goed voor de populatie.

Het Wia-Wia natuurreservaat grenst net als Galibi aan de Atlantische Oceaan en is een zandbank waar veel schilpadden eieren komen leggen, maar vanwege de erosie wordt de Wia Wia als leggebied voor schilpadden bedreigd. Wel zijn er veel zeevogels te vinden waaronder de rode Ibissen, bovendien telt het gebied meer dan een half miljoen vogels. Voor birdwatchers, ornithologen, is een bezoek aan de Wia Wia alleszins een must. Niet alleen vogels en schilpadden, maar er komen ook veel vissoorten voor, alsook krabben en garnalen en volgens velen zijn er in de zwampen veel mboma's te vinden, de lokale naam voor anaconda’s. Via diverse kreken staat het Wia Wia natuurreservaat in verbinding met de Atlantische Oceaan en met de zwampen vormt de zee een unieke leefomgeving voor dieren.

Een ander natuurreservaat in Marowijne is het Wanekreek natuurreservaat met diverse ecosystemen zoals zwampen, mangrovebossen, drooglandbossen en savanne's. Het natte witte kleitype van de Wanekreek, het zogenaamde Wayambo type, komt nergens anders voor in Suriname. En wie dat wilt zien moet er dus heen. Het is nog ongerept en bijna nog onbekend.

De Cotticarivier

De Cotticarivier is geen natuurreservaat maar voorbij het dorp Wanhatti, ook bekend als Agitenondro, is er een sterke meandervorming waardoor bijna een aantal eilanden ontstaan en de Cottica op bepaalde punten bijna tegen zichzelf botst of in zichzelf overloopt. Het Cotticagebied is ook zeer bekend vanwege allerlei rivieren waar mensen bijzonderheden aan toedichten. Zoals bijvoorbeeld de Boekoerivier, die zijn naam kreeg omdat de opstandige slaven die zich hadden vrij gevochten en hun toevlucht daar zochten en vochten tegen de legers van de plantage-eigenaren het zo noemden. Ze dachten dat alleen overwoekering 'boekoe' hen konden verslaan, maar niet de legers van de plantage-eigenaren en het koloniaal gezag waarmee ze in die tijd in hevige strijd verwikkeld waren. Nogsteeds gaat het verhaal dat wanneer men er langs vaart men heftige tromgeroffel en zingende mensen hoort en dat zijn geesten die er feesten of wat te vieren hebben. En ook dat er nog weggelopen slaven voorkomen die zich er schuilhouden en niet weten dat de slavernij achter de rug is en nog altijd op zoek zijn naar de vijand. De Cottica is de diepste rivier van Suriname omdat de zeeschepen die de bauxiet voor de Suralco al bijna meer dan een eeuw hebben vervoerd, met gemak er in moesten kunnen varen. Daarom is het uitgegraven. Hoewel zelf geen erkend natuurreservaat, de Cotticarivier heeft zoveel mooie verhalen en bezienswaardigheden en staat door allerlei kreken in verbinding met de andere natuurreservaten dat het onderdeel daarvan uitmaakt.