London Eye, of Millenium Wheel
Net zoals Parijs zijn Eiffeltoren heeft die voor een speciaal doel gebouwd is en een bepaalde tijd zou blijven staan, zo heeft Londen zijn London Eye. Een enorm groot reuzenrad dat speciaal voor de eeuwwisseling is gebouwd. Het zou een jaar blijven staan, maar het is zo een grote toeristische attractie geworden dat het wiel na 7 jaar nog steeds zijn ronde draait.Algemeen
Het reuzenrad spreekt eigenlijk tot ieders verbeelding als een kermisterrein opgelopen wordt. Vaak zal de uitspraak “oh gaaf, het reuzenrad staat er ook” te horen zijn op deze terreinen. In Londen is vlak voor de eeuwwisseling het hoogste reuzenrad ter wereld neergezet. Het rad werd gebouwd met het idee dat het misschien maar een jaar zou blijven staan. Maar aangezien de attractie een enorme blikvanger (en toeristentrekker) is in het centrum van Londen zal het waarschijnlijk wel blijven staan.Ontwerp
Het Eye is al in 1993 ontworpen door een architectenechtpaar, namelijk David Marks en Julia Barfield. Naar aanleiding van een open prijsvraag voor een passend bouwwerk om het nieuwe millennium in te luiden. Het echtpaar heeft het reeds 100 jaar oude reuzenrad voorzien van alle moderne vernieuwingen. Er kwamen geen bakjes aan het rad te hangen, maar 32 cabines van 8 x 4 meter (waar 25 personen per cabine in kunnen), die rondom hun eigen as draaien zodat ongeacht welke positie het rad inneemt, de cabines altijd waterpas hangen (dus altijd met de vloer naar beneden).De cabines zijn vervaardigd van 3 lagen gelamineerd en gebogen glas van optische kwaliteit en met een minimum aan dragende delen. Uitgegaan van een optimaal uitzicht over de stad (waarbij natuurlijk ook met toeristische voordelen rekening werd gehouden) werd het reuzenrad alleen maar aan de landzijde ondersteund, de poten raken op 3 punten de grond in de Jubilee Gardens aan de zuidoever van de rivier the Theems. Het rad staat vlak bij de Westminster.
De bouw
De attractie mag dan wel in Londen staan, de fabricage heeft in vele delen van Europa plaatsgevonden. De cabines werden gemaakt in Frankrijk door een specialist in skiliften. Het glaswerk voor de cabines komt echter uit Italië. Tsjechië nam de fabricage voor de 23 meter lange (335 ton zware) middenas en naaf voor zijn rekening. In Nederland werden de stalen velg en de poten (310 ton zwaar) gemaakt. Duitsland kreeg de opdracht voor het fabriceren van de lagers.Er volgde na fabricage wel nog een probleem, namelijk het vervoer. De velg bestaat uit 16 delen van 8,5 meter breed, 6 meter diep en 22 meter lang. Ze wegen 36 ton per stuk. Ook de cabines vormden een probleem, de beladen vrachtwagens waren namelijk hoger dan menig viaduct op de Franse snelwegen.
De velgen en poten werden op het water in elkaar gezet, waarna ze overeind gezet werden. Dit gebeurde met behulp van een modulair A hijsframe met een viertal hefunits in de kraantop (deze werden onder andere ook gebruikt voor de berging van de onderzeeër “ De Koerk” in de Barentszzee). Helaas waren hier 2 pogingen voor nodig, de 1e poging moest vanwege een kabelbreuk worden stilgelegd. Pas toen het wiel stond werden de cabines bevestigd.
