Camino de Santiago: wat maakt deze pelgrimsroute bijzonder?

De Camino de Santiago is de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Veel mensen die deze route hebben gelopen noemen het een speciale gebeurtenis in hun leven. Soms zelfs een bepalende gebeurtenis. Ongeveer een maand tot vijf weken lang ben je teruggeworpen op een heel simpel leven: lopen, eten en slapen. Vaak kiezen mensen voor deze tocht op een belangrijk moment in hun leven. Velen voelen zich na thuiskomst in positieve zin veranderd. En voor sommigen blijkt de Camino de Santiago zelfs verslavend, ze keren elk jaar weer terug. Wat is toch dat oersterke Camino-gevoel? Wat maakt deze pelgrimsroute zo magisch en anders dan een gewone wandeltocht?

• Camino Francés
• Terug naar de basis
• Stress verdwijnt
• Wisselwerking lichaam en geest
• Je Camino-familie
• Bijzondere levensfase
• Na de Camino

Camino Francés

Er zijn meerdere pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. De bekendste is de Camino Francés, die begint in de Franse Pyreneeën. De meeste mensen die vertellen over hun bijzondere Camino-ervaring, hebben het over deze route. 'Gevorderde' pelgrims proberen daarna ook vaak andere routes uit.

Terug naar de basis

Wandelen, eten, slapen en ontmoeten. Dat is in essentie de Camino de Santiago. Wat is daar dan zo bijzonder aan? Allereerst is het juist die eenvoud. Je hebt maar heel weinig bij je, want alles moet je immers dragen op je rug. Waar je thuis een huis vol spullen hebt, leef je nu wekenlang uit een rugzak. Je staat je niet meer voor je kledingkast af te vragen wat je vandaag toch eens aan moet trekken. De wasmachine, de tv, je laptop, je föhn, de afwasmachine, alle luxe blijft even thuis. En dan merk je dat je eigenlijk maar heel weinig nodig hebt.

Stress verdwijnt

Wat je ook thuislaat op de Camino de Santiago, is de dagelijkse hectiek. Er zijn even geen maandagochtendfiles, volle treinen, deadlines, strakke schema's, vergaderingen en e-mails meer. Het leven is teruggebracht tot een ontstellende simpelheid. Je loopt. Verder hoef je alleen nog maar elke dag te zorgen voor water, eten en onderdak. Dat doet iets met je. Soms ben je de eerste dagen nog wat onrustig, want we zijn niet meer gewend dat het leven zo simpel kan zijn. Daarna is het een heerlijk ontspannen gevoel. Je bent veel minder met je hoofd bezig en zo komt er vanzelf ruimte voor andere dingen. Je zintuigen bijvoorbeeld. Opeens valt het je op hoe lekker die bloemen in de berm ruiken, je hoort vogels en je voelt de zon op je huid. Je schakelt een paar versnellingen terug en je maakt je hooguit nog druk over waar je kunt slapen vannacht (maar ook dat verdwijnt meestal).

Wisselwerking lichaam en geest

De cadans van wandelen heeft een positieve werking op de geest. Doordat het lichaam zich automatisch ontspant, beweegt de geest als het ware mee. Het is heel moeilijk om een gejaagd gevoel te houden als je wandelt. Je bent bovendien een groot deel van de dag buiten. Daglicht en zon versterken het positieve effect. Alleen al van het zien van bomen ontspant het lichaam zich. Door alle inspanning en het buiten zijn, slaap je dieper en past je lichaam zich beter aan het natuurlijk dag- en nachtritme aan. Al deze lichamelijke effecten hebben ook een uitwerking op de geest. Dat merk je het beste vanaf het moment dat je ongeveer twee weken onderweg bent.

Je Camino-familie

Dit is voor de meeste pelgrims de belangrijkste reden waarom de Camino de Santiago als bijzonder wordt ervaren: je ontmoet op de Camino Francés heel veel andere mensen. Van jong tot oud en ze komen uit de hele wereld. De meeste pelgrims zijn alleen gekomen en staan dus open voor contact. Juist het feit dat je samen hetzelfde doet. Dat je allemaal 's ochtends vroeg je rugzak weer om doet, dat je blaren en spierpijn kent, door de regen en de wind loopt. Het zorgt voor een sterk gevoel van verbondenheid en kameraadschap. Je bouwt bovendien snel een band op als je elke ochtend met elkaar opstaat, samen loopt, samen eet en verhalen met elkaar deelt. Er ontstaan veel bijzondere en diepe vriendschappen onderweg.

Bijzondere levensfase

Veel mensen kiezen (soms onbewust) voor een pelgrimstocht als hun leven zich in een overgangsfase bevindt. Van de student die afstudeert, maar niet weet of hij de goede studie heeft gekozen tot mensen die kort geleden hun levenspartner zijn verloren. De dagelijkse, urenlange tochten door weidse landschappen zorgen voor introspectie, of je dat nou wilt of niet. Je gaat nadenken over dingen in je leven. Pelgrims voeren vaak hele persoonlijke gesprekken met elkaar. Misschien omdat het makkelijker is om je diepste gedachten met onbekenden te delen. Maar ook omdat je veel herkenning vindt bij elkaar. Bijna elke pelgrim heeft een verhaal en velen staan er onderweg voor open om dat verhaal te delen.

Na de Camino

Veel mensen ervaren na de Camino een sterk gevoel van heimwee. Soms leidt dat tot het plannen van een nieuwe tocht. Bijna iedereen - van jong tot oud - koestert de ervaring. Vaak merken ex-pelgrims veranderingen bij zichzelf. Ze zijn minder jachtig, relativeren makkelijker of kunnen meer genieten van kleine dingen. Soms zijn die veranderingen veel groter en blijkt de Camino achteraf een levensveranderende ervaring. Het is de magie van de Camino die nooit helemaal te verklaren is.