Toronto: een wereld in één stad

Toronto is bijna een wereld in een stad. Van high-tech á la New York, en Europees aandoende wijkjes van felgekleurde huisjes: little Portugal, little Italy, Little Greece. Misschien wel het leukst is Chinatown, een druk bezochte wijk vol Chinese winkels én shoppers, exotische vruchten, rare beesten in etalages en Chinese tekens. In Toronto vind je trouwens ook steeds meer ‘Hollywood-bewoners’. Geen wonder. Dit is the place to be! Het spijt me, New York-verslaafden: mijn stem gaat naar Toronto. Ik ben net geland en getransporteerd naar het Financial district, waar tussen blikkerende hoge flats mijn hotel staat. Maar het contrast is groot, je hoeft maar een hoek om te slaan en je loopt in Europees aandoende straatjes met ‘gewone’ rijtjeshuizen van rode baksteen. Ik kom aan rond vijf uur. Achteraf blijkt dat hét uur waarop de joggers als paddenstoelen uit de grond schieten. In glimmende outfits zigzaggen ze behendig langs voorbijgangers, krantenkiosken en hotdogstands.

7000 restaurants

Een restaurantje kiezen in Toronto, het is een hele klus met 7000 restaurants. Ik beland bij een Mexicaan, niet omdat het eten zo speciaal is maar omdat hiertegenover The Horse Shoe Tavern staat: het blijkt een typisch Canadese kroeg met een ware mix van bezoekers: laid-back in jeans en shirt, helemaal in black rubber, in bermuda mét cowboyhoed, puntlaarzen en lange baard. Ze staan vanavond te kijken naar een onbekend lokaal bandje, maar een paar dagen geleden, vertelt gids Trishia, was Bryan Adams hier aan het warmlopen voor zijn toer… om nog niet te spreken van The Rolling Stones die hier zomaar onaangekondigd op het podium verschenen, en nog wat van die Toronto-lovers. Een bereidwillige bezoeker legt me de regels van het poolen uit. Ik snap er niet veel van, maar de aanblik van die smakelijke mannen met strakke shirtjes aan en cowboy-hoeden op maakt een hoop goed. De sfeer is heel relaxed en gezellig. Eerlijk gezegd: relaxter dan in menige Amsterdamse hippe club. Wel fijn dat ik gestopt ben met roken, want dat is hier net zo’n bad move als in New York, het mag bij één van de barretjes voorin, maar wie de band wil zien, is verplicht smoke-free. De sfeer is er niet minder om. Integendeel.

In één dag: China, Portugal, Griekenland…

De volgende dag blijkt dat het allemaal nog veel mooier wordt. Vergezeld van mijn inmiddels onmisbare enthousiaste gids Tricia, die alle ins en outs van Toronto kent, val ik van de ene verrukking in de andere. Shopaholics, etno-gekken, culinair verslaafden: hier moet je zijn. Toronto is een beetje als New York, maar eerlijk gezegd vind ik het leuker: een ware etno-mix van wijkjes met een ‘landenthema’. Verschil is, dat het er veel minder hectisch toegaat en dat je hier zo vanuit de drukte een rustig straatje inslaat om ongestoord op adem te komen. Mijn wandeling begint vandaag in Chinatown. Wat een hoop te zien! Oude Chinese vrouwtjes die winkelen in traditionele kleding, knaloranje inktvissen en rijen enge rode speenvarkens achter etalages, mandenvol kruiden naast elkaar op straat. Op verzoek van Trishia snijdt de Chinese versie van de groentenboer een grote, exotische vrucht open, een Dragonfruit. Qua smaak best lekker, een beetje zoetig maar niet opmerkelijk, maar de knalroze en groene, stekelschil en het wonderlijke witte vruchtvlees met zwarte puntjes, maken het toch een belevenis. Eén ding is trouwens erg vertrouwd: het stinkt hier net zo naar vis als op de Amsterdamse Albert Cuyp.

Courage, my love!

Vanuit Chinatown loop je zo Kensington Market in. Dit is dé wijk met hippe, winkeltjes, gevestigd in oude Victoriaanse huizen. Elke winkel is uniek, de bezitters hebben zich uitgesloofd om een superopvallende binnen-en buitenkant te creëren. Of je nu op zoek bent naar funky theaterkleding, vintage, collectors-barbiepoppen, trendy kleren of een winkel vol kraaltjes en frutsels, hier moet je zijn. En dan de gevels! Volgeplakt met kerkbeelden, een hele horde op arm of been balancerende etalagepoppen of ‘gewoon’ knal- en knalgeel/roze/blauw geschilderd. Dat de eigenaar van het winkeltje met de geweldige naam ‘Courage my Love’ trots vertelt dat het kitschprogramma Wannahaves hier ook al is geweest is, is even een minnetje. Maar voor de rest is het verbazend dat je hier nog zo weinig toeristen aantreft.
Op weg naar Little Italy kom ik op Kensington Avenue nog één winkel tegen die ik niet kan overslaan: Tom’s Place. Een outlet voor Versace, Ferre en andere designerkleding. 183 Canadese dollars voor een knalgroen gebloemd Versace-rokje is me toch nog steeds iets te pittig… better luck next time! (De Canadese slogan dat alles zo goedkoop is, geldt meer als je uit de US komt).

Little Italy: voor de koffieholics

College Street, Little Italy is de volgende stop op de agenda. Omdat we op één dag heel wat te bekijken hebben, sla ik een paar leuke adresjes die Tricia aanwijst, met pijn in het hart over: Zo heb je hier Plaza Flamingo, waar je kunt salsa-workshoppen. Het barretje Ciao Eddie heeft awardwinning cocktails, en voor lekkere foute disco á la Abba is het verderop gelegen Easy and the Fifth dé plek. En dan is er natuurlijk het must-see restaurantje Trattoria Giancola, waar filmdiva Sophia Loren vaste gast is. Nou is het wel zo dat je Little Italy zowel als het aangrenzende Little Greece het beste ’s avonds kunt doen, dan is de sfeer het leukst. Dus hopelijk mis ik niet zóveel…
Wat wel even heel belangrijk is voor een koffieholic als ik, is een stop aan een van de vele terrasjes die Little Italy rijk is. Hier heerst wat de Torontonians zelf een ‘patio-cuture’ noemen: tot ver in de herfst buiten zitten met een drankje, eventueel beschenen door behaagelijke kacheltjes.
Ik heb nog net tijd om de andere, verstilde kant van Toronto te bewonderen. Op loopafstand, tussen Little Italy en Little Portugal. (begin bijvoorbeeld bij Clinton Street). Huizen in alle (ijsco)kleuren van de regenboog, met Griekse zuiltjes, serres en krullerige witte hekjes. Er is bijna geen kip op straat. Een oud echtpaartje zit op een schommelbank op hun veranda, en groet lachend als we voorbij komen.

Lunchen in de wolken

Hoe goed Toronto ook ‘beloopbaar’ is, dat gewandel maakt hongerig. Een prachtplek om te lunchen is hét landmark van Toronto: de CN-tower, die je waar je ook bent in Toronto regelmatig ziet opduiken. Het is dan ook 110 verdiepingen hoog. Een lift (suizende oren!) brengt me naar het 360 Restaurant bovenin. Wat een uitzicht! Het hele restaurantgedeelte is begrensd door glas, en het draait nog 360 graden ook: tijdens het eten van een chique diner van kunstig gedrapeerd Canadees rundvlees, met chocoladecake toe, glijdt buiten heel Toronto langs je heen! Het is vandaag niet helder, anders, zegt Tricia, hadden we de Niagara Falls kunnen zien. Ik geniet van het uitzicht. Binnen is dan ook niet veel te zien: het 65-plus-gehalte is hier nogal hoog. Pas op de terugweg, zal ik zien waarom: een verdieping lager, waar je alleen koffie en snacks kunt krijgen, zitten de twens en thirtysomethings. 110 meter boven de grond, ga ik nog even op de dikke glazen vloer staan die in de CN Tower gemaakt is. Duizelig van het naar beneden kijken kom ik eraf. Geef mijn portie maar aan Fikkie van dit soort enge gewaarwordingen, eigenlijk.

Helicoptervlucht

Ik heb meer zin in het laatste stukje spektakel. Ik ga voor het eerst van mijn leven een helicoptervlucht maken! De helikopterbasis van Toronto City Centre Airport is op een eilandje. De helicopter landt, ik krijg instructies: goed bukken als je naar de chopper rent.. en ik krijg een soort tuigje om, een koptelefoon. Ik heb nog een beetje last van mijn jetlag, als dat maar meevalt. Maar licht als een veertje stijgen we soepel op, in no time hang ik met mijn maag nog op zijn plaats boven Toronto. Wat een geweldig uitzicht op Downtown, van bovenaf: héél dichtbij de CN-tower waar ik net heb gegeten, het met echt goud beklede glimmende Royal Bank Plaza gebouw, en natuurlijk het blauw glitterende Lake Ontario. Veel te snel sta ik weer aan de grond na mijn skydive. Wauw!

Shop til you drop

Shop till you drop krijgt in Toronto een nieuwe betekenis. Zelfs echte die-hards kunnen hun hart ophalen in het winkelcentrum: dat staat als grootste ondergrondse winkelcentrum in het Guiness Book of Records! Niet zo funky en individueel als bijvoorbeeld Kensington, wel heel leuk: allerlei grotere kledingmerken zijn te vinden.

Hollywood aan Lake Ontario

Omdat Canada rustiger is én even goedkoper dan Amerika, maar er een booming celeb-scene is, strijken hier steeds meer celebs neer. Catherina Zeta Jones en Michael Douglas hebben hier net vorig jaar een huis gekocht, Tom Cruise is Toronto-fan. Ook wie aan het touren is of gaat, duikt geregeld op in een van Toronto’s clubs: Rolling Stones, Celine Dyon, Bryan Adams. Bovendien is Canada een steeds geliefdere plek voor filmopnames. Onder andere de hitfilm Chicago is hier gedraaid. Na LA en New York is Toronto het grootste film-en productiecentrum in Noord-Amerika. In het Theatre District heb je een heuse Canadese versie van de Walk of Fame. Het is heel normaal dat je hier middenop straat een filmcrew en/of acteurs tegenkomt, of in een restaurant. Ik heb die mazzel niet, alleen een nieuwslezer van CNDC TV in Kings Street. Kom jij wél een celeb tegen? Doe als de Torontonians: be cool…

Ronde twee?

Mijn weekendje Toronto zit erop. Maar help, ik kan nog helemaal niet weg! Want ik heb nog niet de schoenen van Marilyn Monroe gezien in het Bata Shoe Museum aan Bloor St. West (door een enthousiaste Engelse die er geweest is aangeprezen als ‘a shoe lovers dream!’), de naar verluidt enorme verzameling cd’s van Sam the Record Man op Yonge Street, de standup comedians in Yuk Yuk, Comedy Club (Richmond St. West), of bij Rain (Mercer Street), waar Catherina Zeta-Jones en Prince gegeten hebben. Ik ben nog niet in de wijk Beaches geweest, waar authentieke huisjes door yuppen bewoond worden, een wijk die ’s avonds erg levendig schijnt te zijn (aanrader: het jazz-festival in de zomer, zien en gezien worden tussen de locals). Enne, je hebt ook nog Little India, Greektown… nog eens terugkomen dan maar?

---

Toronto Insider-tips

• Shoppen: Eaton Centre, Yonge Street. Een mall vol shops van Esprit tot designermerken. Wst Queen West is de plek waar veel jonge designers zijn neergestreken.
• Thrillseeken: De Whirlpool Jet, een powerboat die je over de superheftige stromingen van de Niagara Falls voert.
• Eten: hip en gezellig is het in de Gypsy Co-op (Queens West). Ontbijt een keertje middenop Kensington markt, dat doen Torontonians ook.
• Rollerbladen: Doe de 26 km van het Martin Goodman Trail, langs het strand tot aan de havenkant (fiets- en blade-huur: Wheel Excitement, Simcoe & Queen’s Quay)
• Eten: Restaurant Panorama, geweldig uitzicht, eten in ‘Sex and the City-sfeer’
• Fashion District: lokale ontwerpers, koopjes in o.a. leer
• Cabbage Town: als je tussen de Victoriaanse huizen en parken wilt ontsnappen aan de stadsdrukte
• Harbour Front: oude pakhuizen, opgehipt. Cultuur en langs het water flaneren.
• Uitgaan: Greektown, clubs, cafés.
• Zonnen: Op naar Beaches. Relaxte sfeer, druk strandje in de zomer.
• Feestdagentijd: St Lawrences, met name rond Kerst helemaal in sfeer. Wordt ook wel de ‘yuppenmarkt’ genoemd. 21 december: Kensington Carnival. Carnavalsparade met maskers, kostuums, lichtjes.

---