Wintervakantie bij Oostenrijkse boer

Ook zo langzamerhand genoeg van een wintersport-vakantie met ellenlange rijen voor de kassa, de lift en het buffet? Een beetje beu van de volle pistes, de drukke après-ski en de eeuwige polonaises? Kies dan eens voor een avontuurlijk-rustige vakantie op een boerderij in Oostenrijk. Ontdek bijvoorbeeld het Ötztal.

Oostenrijk ontdekt

Heel jong emigreerde mijn - helaas te jong overleden - zusje Erna met haar Peter naar Oostenrijk. Ze streken aanvankelijk neer in het piepkleine dorpje Eugendorf, maar trokken later naar Seekirchen. Beide plaatsjes liggen vlak bij Salzburg in het Salzburger-land. Hun twee zonen groeiden er voorspoedig op en - waar blijft de tijd? - vlogen uit om hun eigen leven te gaan leiden. Van die tijd af was het adres in Seekirchen een knus-gezellig honk in den vreemde, een behaaglijk toevluchtsoord voor alle familieleden, vrienden en kennissen die hun wintervakantie in Oostenrijk wilden doorbrengen. Daarbij fungeerden Erna en Peter niet alleen als gastvrouw/gastheer maar tevens als gids, waardoor de vakantiegangers de mooiste plekjes in Oostenrijk leerden kennen.

Die eerste schreden op de langlauflatten

Eerst op latere leeftijd waagden mijn man en ik het om ook eens te gaan langlaufen. Onder de bekwame leiding van Erna zetten we dapper onze eerste schreden op de lange latten in de knisperende sneeuw. Het viel uiteraard niet mee ons evenwicht te bewaren, maar we genoten. Later werden we zowaar fervente langlaufers. En ook wij neusden rond in de bekende ski- en langlaufoorden.

Eens iets anders

Als geen ander kende Erna haar pappenheimers en al heel vlug had ze in de gaten dat het drukke gedoe rond de bekende wintersportplaatsen ons niet altijd optimaal gelukkig maakte. Daarom bedacht ze iets totaal anders en liet ons kennismaken met Tirol in de winter en dan met name het Ötztal, een 65 kilometer lang zijdal van het bekende Inntal. Dit plekje had ze al veel eerder ontdekt met haar toen nog prille zoontjes. Het dal scheidt de oostelijk gelegen Stubaier Alpen van de in het westen opdoemende Ötztaler Alpen. In dit gebied vind je vier skigebieden met in totaal 220 km piste en zestig moderne liften. Er stroomt een rivier die zomers vrolijk voortdoppert, maar 's winters dichtgevroren is. In dit Ötztal ligt het plaatsje Niederthai, niet ver van de hoofdstad Innsbruck en op een afstand van 885 km vanaf Utrecht. Een oord waar de wintervakantie nog niet is verworden tot ski-industrie.

Niederthai

Als een wintersprookje ligt Niederthai in de sneeuw: een kerkje met daar omheen een handvol huizen, samen genesteld in het zonnetje op een 1500 meter hoog plateau. Bij Niederthai ligt een popperig klein skigebied met vier liftjes, kilometers piste, maar ook een sportzaak waar je nog in alle rust geholpen wordt en het schoeisel met zorg uitgezocht. Een ideaal oord voor gezinnen en wintersport-beginners. Niederthai beschikt niet over een echte kinderpiste met lopende banden, mascotes en Nederlands sprekende instructeurs. Het is wel een prachtig plaatsje, waar je dat soort 'gemakken' echt niet missen zult. Met de sappige verhalen van Erna over de capriolen en avonturen die haar zoontjes er beleefden in ons achterhoofd, ontdekten we een jong gezin. Het kroost vermaakte zich opperbest op de lange latten. Trots attendeerde het meisje haar ouders op de juist volbrachtte krachttoer: zonder te vallen haar eerste afdaling afgerond! En verder gaat ze. Vol ijver anderhalf uur in touw om de slalom onder haar knietjes te krijgen. Inmiddels gaat zoonlief heel zelfstandig en voor de allereerste keer zelf de skilift in en blijft daarna op de pist bij 'rood' dapper en zonder enige hulp overeind. Prestaties die te vergelijken zijn met het afdalen van de Mount Everest.

Larstighof

Erna had verteld over Larstighof en nieuwsgierig geworden togen we er al vroeg in de morgen heen. Onderweg dronken we fris, helder water uit een echte bron, beklommen een jachthuisje en puften uit op een bankje in de zon. Larstighof ligt aan het einde van het dal. Hier gonst het van de stilte, terwijl de voetstappen knisperen in de bevroren sneeuwlaag. Van die plek uit heb je een prachtig uitzicht op de omliggende bergen en op 'ons' Niederthai met het kerkje en de skihelling. Larstighof zelf is een niet voor de toeristen 'opgedoft' boerderij-restaurant. Er zijn verschillende kamers waar de tafels dicht opeen staan en de kachel snort. Je treft er zeer aangename prijzen aan voor de consumpties.

Boerderij Veitenhof

Via Erna belandden we op boerderij Veitenhof, het trotse bezit van August en Rosemarie Leiter. Een boerenbedrijf dat uit de 16de eeuw stamt, omdat de voorouders van de huidige boer zich er destijds - even buiten Niederthai in het buurtschap Höfle - gevestigd hebben. Hier vind je alles wat je maar over het boerenleven bedenken kunt: van koeien en paarden tot kruiden en ouderwetse gezelligheid.

Heerlijk lui kun je op de Veitenhof op je gemak opstaan, zalig ontbijten met de kakelverse boerderijproducten, beetje lezen, sleeën, naar het dorp wandelen, lekker kopje koffie 'mit Sahne' drinken en weer terug naar de boerderij. Goed ingepakt in wollen dekens kun je er naast boer August genieten op de bok van de koets. Je ziet de zon glinsteren in de sneeuw en in de manen van de twee Haflingerpaarden die de koets trekken. Vergezeld van wapperende manen, zwiepende staarten en wolkjes warme paardenadem krijg je in rustig tempo een rondleiding door het stadje en de naaste omgeving. In de wintervakantie beland je op zo'n boerderij opnieuw op de ware vrijetijd-basis: namelijk met elkaar leuke dingen doen in de altijd inspirerende sneeuw.

Voor je het beseft is Veitenhof je 'thuis' geworden. Je hebt vanaf de boerderij een magnifiek uitzicht en je vindt er 's middags een zalig plekje in de zon. Voor de jeugd is er genoeg vertier: sneeuwpoppen maken, heuse iglo's bouwen, sneeuwballenstrijd uitvechten en - onder leiding van de spannende verhalen vertellende boer August - nieuwsgierig rondneuzen in de stal. Bijna dagelijks wordt er bij de paarden gekeken, vol verwachting van de geboorte van een veulentje. In gezelschap van boer August wordt er een tochtje ondernomen naar de dorpssmid. 's middags suisen kinderen met de slee naar beneden en begeleiden ons al glijdend een eind weegs op onze wandeling. De volgende dag komen drie nichtjes van Rosemarie en August logeren en bakker Domenic (de buurman) staat 's middags met de drie dames brood te bakken. Van de acht kilo deeg die op tafel ligt kneden de meisjes ieder hun eigen hompje tot het mals en soepel is en maken er deegfiguurtjes van, tot dat alles in de oven verdwijnt.

En dan wordt het veulentje geboren. Dikke pret voor de meisjes, die speciaal voor die gebeurtenis zijn komen logeren. "Ga maar vlug in de stal kijken", glundert Rosemarie - nog voor het ontbijt - naar haar nichtjes. Ze stuiven naar de stal, struikelen in hun haast bijna over de drempel en hangen dan ademloos en vol vertedering over het hekje. Met zachte hand aaiend over kopje en rug van de boreling.

Zin in een boerderij-vakantie?

Een groot deel van de drieduizend Oostenrijkse boerderijen zijn 's winters open. Sommige daarvan liggen in kleine dorpen, andere in of dicht bij de populaire skigebieden. Alle nodigen je vriendelijk uit ook eens kennis te maken met die àndere wintervakantie.