Van Lima naar de Paracas Woestijn

Geheel terecht heeft men van de woestijn nabij het plaatsje Paracas een nationaal park gemaakt, het zogenaamde Reserva Nacional de Paracas. Daarnaast zijn de eveneens hier gelegen Ballestas eilanden meer dan een bezoek waard. Ze worden ook wel eens de Galapagos eilanden voor de arme man genoemd want ze liggen niet ver van de kust vandaan en zijn gemakkelijker en daarom goedkoper te bezoeken.

Reserva Nacional de Paracas

Na een zuidelijke rit van ongeveer 245 kilometer uit Lima bereikt U Paracas waar U een ruime keuze heeft aan overnachtingsplekken, hetzij in de in 1640 gestichte stad Pisco dan wel in één van de accommodaties ten zuiden daarvan. De stad Pisco heeft inderdaad te maken met het drankje van Peru dat U tegen die tijd beslist al heeft geprobeerd, de pisco sour. In deze streek werden door de Spanjaarden wijndruiven verbouwd, die door het klimaat erg zoet waren. De pisco zou hier ontstaan zijn maar er zijn ook andere plekken die claimen dat daar de pisco vandaan zou komen. Hoe dan ook, U bent beland in het prachtige reservaat, overigens het enige reservaat van Peru dat aan de kust ligt. Het park strekt zich uit over een enorme oppervlakte en slechts 35 procent ervan ligt op land terwijl de overige 65 procent de oceaan vlak voor de kust betreft. De ingang van het park ligt 27 kilometer onder Pisco. U kunt zelf met een auto door het gehele park rijden over onverharde wegen. De grote zandvlakten, heuvelachtig en grotendeels direct aan de prachtige kust gelegen zijn adembenemend. U kunt een mooie rondrit maken waarbij U het museum passeert. Voorbij het museum loopt een pad naar de kust en daar komt U oog in oog te staan met een groot aantal flamingo’s. Dieper de woestijn in rijdt U door enorme zandduinen met diverse kleuren zand.

Geloof het of niet, wij hadden het geluk dat er een felrode volkswagen kever door de duinen reed, de moeite van een foto meer dan waard. De uitzichten over de kust en de rotsige eilanden voor de kust zijn ongelooflijk en op menig uitkijkpunt zult U genieten. Ook is dit het park waarin U een dieprood strand kunt zien want nergens anders in Peru is dat te vinden. Vroeger was het park ook nog bekend om een enorme rotsformatie genaamd “La Catedral”.

Het was een natuurlijke brug voor de kust maar deze is ingestort bij een aardbeving in 2007. Even lunchen in het park is geen probleem want er liggen drie restaurantjes bij elkaar in Lagunillas, waar U dus de “ceviche” ( koude visschotel ) wel bijzonder vers krijgt. Het park is dagelijks geopend en U betaalt 5 soles per persoon voor een dagkaart. Voor de auto wordt niets berekend.

De Ballestas eilanden

Deze eilanden vallen niet onder het eerder genoemde Reserva Nacional de Paracas, maar wel onder een heel ander beschermd gebied. De eilanden zijn verboden gebied en kunnen alleen vanaf boten bewonderd worden. Reden hiervoor is dat op alle eilanden guano (vogeluitwerpselen), een hele goede mest, wordt gewonnen. De eilanden worden door het leger goed bewaakt zodat niemand het in zijn hoofd kan halen om ’s nachts of wanneer dan ook guano te komen stelen. De enige manier om de eilanden dichterbij te bekijken is het boeken van een boottocht daarheen. Dat kunt U in vele plaatsen doen, zelfs in Lima. U kunt ook naar de haven gaan van Pisco of Paracas en daar een boottocht nemen. Met snelle motorboten raast U naar de iets verder gelegen eilanden. Dat kan er, afhankelijk van het weer ruig aan toe gaan en een extra, liefst waterdichte jack, is geen overbodige luxe. Vervolgens vaart U langs diverse eilanden waarbij vooral de enorm grote hoeveelheid zeevogels opvalt. Pelikanen vliegen in grote aantallen af en aan. De kolonies Jan van Genten zijn zo enorm groot dat je alle rotsen afgeladen vol ziet zitten. Daarnaast liggen de zeerobben te rusten en waggelen kleine pinguïns rond. Grote felgekleurde krabben kruipen over de rotsen. De rotsen en zelfs aanlegsteigers en takels om bij de oogst van guano gebruikt te worden zien wit van de uitwerpselen van de vele vogels. In de oceaan om de boten heen zie je hoe de vogels vissen en hun maaltjes in hun snavel proberen te krijgen. Het is een prachtig schouwspel. Zowel de boottocht als de rondrit door het park mag U beslist niet overslaan.

De Kandelaar

Als U de boottocht naar de Ballestas eilanden begint en de haven uitvaart, ziet U vrijwel gelijk al aan de linkerkant een enorm grote afbeelding van een kandelaar. U kent die afbeelding van de kandelaar ( Candelabro ) misschien wel. In eerste instantie zou je denken dat het gaat om één van de figuren rondom Nazca, uitgegraven in de woestijngrond.

De hoogte van de kandelaar is maar liefst 128 meter en de diepte van de lijnen varieert van ongeveer 1 tot 1,2 meter diep. Over de makers van het figuur zijn de meningen weer verdeeld. Men heeft in de directe omgeving aardewerk gevonden dat stamt uit 200 voor Christus maar daarmee staat niet vast dat de Paracascultuur dit figuur ook daadwerkelijk gemaakt heeft.

Men twijfelt of de Nazca’s, verantwoordelijk voor de Nazcalijnen iets met de kandelaar te maken hebben. Ook gaan er stemmen op dat de Spaanse veroveraars dit figuur hebben aangebracht om piraten op afstand te houden terwijl anderen juist beweren dat het het werk is van piraten, die het figuur aanbrachten als navigatiemiddel. Dat laatste zou ook kunnen want het figuur is zo opvallend dat het vanaf de oceaan al op 22 kilometer zichtbaar is. Vanaf de boot naar de eilanden kunt U de kandelaar gemakkelijk fotograferen.

Hoe kom je in de Paracaswoestijn?

Dat is veel eenvoudiger dan je denkt want langs de gehele kust van het continent Zuid Amerika loopt de Pan American Highway en in Peru is die weg bijzonder goed onderhouden. Het is een tolweg maar de enkele keer dat er tol geheven wordt, gaat het slechts om een laag bedrag. De manieren om naar het Reserva Nacional de Paracas te gaan zijn dus over de weg, hetzij met een huurauto dan wel met één van de vele soorten bussen. Je kunt het park vanuit diverse plaatsen bezoeken dus het is aan U de keus welke plek U kiest om te overnachten.

Tips voor onderweg

Mocht U vanuit Lima zelf op pad gaan met een huurauto dan is het allereerst de kunst om de drukke stad te ontvluchten. De verhuurbureaus liggen allemaal in de stad maar echt moeilijk is het eigenlijk niet want dwars door Lima heen loopt de eerder genoemde Pan American Highway van noord naar zuid dus als U in oostelijke richting blijft rijden vanaf de kust komt U vanzelf op de Highway uit waar U dan afdraait naar het zuiden. Lima kent veel grote wegen die kilometerslang van Oost naar West lopen dus het moet zonder meer lukken. Mocht U echter verdwalen dan kunt U zich bedienen van onze truc. We laten een taxi stoppen en vragen hem ons naar de oprit te rijden die we nodig hebben en we betalen hem dan zijn taxiritje. Het scheelt een hoop gezoek en gescheld want je hoeft alleen de taxi maar te volgen. Eenmaal naar het zuiden rijdend zult U langzamerhand het weer zien veranderen want het wordt alleen maar beter en zonniger.

Pucusana

Als U gekozen heeft voor een huurauto dan bent U vrij om te gaan en te staan waar U wilt en eenmaal uit Lima weg, wilt U beslist onderweg nog even een leuke plek vinden om te lunchen. Kies in dat geval voor het plaatsje Pucusana, een klein vissersdorpje zo’n 50 kilometer zuidelijk van Lima. U kunt er de snelweg af en komt dan uit in een kleurrijk klein plaatsje waar U aan de haven bij één van de restaurantjes goed, goedkoop en heel gezellig kunt lunchen. U kijkt uit over de haven met de vele kleurrijke bootjes. U wordt beslist door één van de vissers uitgenodigd voor een boottochtje en dat is zeer de moeite waard want U vaart langs de kustlijn waar U op de rotsen niet alleen verschillende soorten zeevogels ziet maar ook zeerobben, die liggen te bakken in de zon. Pelikanen vliegen om U heen, net zoals vele meeuwsoorten waarvan de Incastern toch wel heel mooi is met zijn speciale tekening in het gezicht. U kunt met de visser een tijd afspreken en genieten als hij wat kleine visjes uitgooit om de zeevogels naar de boot te lokken. De kust is hier indrukwekkend genoeg voor een boottocht dus doen.

Naast al deze leuke dingen heeft Pucusana nog enkele extra’s te bieden. Eén ervan is de “Bek van de Duivel”, in het Spaans de “Boquerón del Diablo”. Het is een ongeveer 50 meter lange tunnel, uitgeslepen door het beukende oceaanwater. Bij iedere golf wordt het water door de tunnel gedrukt wat een grommend geluid veroorzaakt. Het lijkt wel een waarschuwing want als je er staat te kijken, ben je al bang nat te worden, laat staan als je je in die tunnel waagt met de beukende golven. Door de kracht van het water wordt je tegen de rotswanden geslagen met alle gevolgen vandien. In de periode Januari-Maart is het erg druk en liggen de stranden vol want Pucusana is ook nog eens bekend voor de mooie stranden. Kortom, een bijzondere plek voor een tussenstop.

De oase van Huacachina

De meeste toeristen, die vanaf Paracas verder zuidwaarts rijden, gaan naar de Nazcalijnen. Na het verblijf in Paracas is het niet ver meer dus er is volop gelegenheid onderweg nog iets te bezoeken en de oase van Huacachina is zo’n trekpleister. Op ongeveer 71 kilometer afstand van Paracas ligt de stad Ica en let daar op borden die verwijzen naar Huacachina. Een geheel verharde weg brengt U in een kwartiertje naar de oase, die rondom is ingesloten door hoge zandduinen. Het plaatsje is bijzonder toeristisch en rondom het meer met het groene water liggen alleen maar restaurants, hotels en winkeltjes. Op het meer kan je een roeiboot of waterfiets huren terwijl je in de omliggende zandduinen wilde ritten kunt maken met uit de kluiten gewassen buggy’s met zware motoren. Tijdens die ritten worden meerdere stops gemaakt en krijg je de gelegenheid te zandsurfen op een groot surfboard. Je begint op een redelijk hoge heuvel maar bij de derde keer is het al de hoogste heuvel. Liggend op je buik stuif je over het hete zand naar beneden. Heb je geen zin om met zo’n racemonster door de woestijn te rijden, U kunt ook een surfboard huren en vanaf het meer de zandheuvels op sjouwen om er vervolgens weer af te glijden. Het uitzicht vanaf de top van de heuvels op het meer met daaromheen de vele palmbomen is zeker de moeite waard. Een leuke plek om even te bekijken dus.

Ica

Als je door deze woestijn terugrijdt naar Ica, zou je niet verwachten dat hier het grootste wijnbouwgebied van Peru is. Elk jaar is er in de maand maart een week lang het wijnfestival. Mocht U in Tica willen overnachten in die week dan is het raadzaam ruim van te voren te boeken want het festival wordt door erg veel mensen bezocht. De feesten zijn uitbundig.

Bent U er in een andere tijd dan is het misschien wel de moeite waard om in één van de wijngaarden een rondleiding te nemen. Tours naar de wijngaarden worden overal aangeboden.

U hebt dus een ruime keus aan bezienswaardigheden als U op pad gaat van Lima naar Nazca.