Antarctica, spanning op Cuverville Island
Vanuit de mist van Whalers Bay varen we in de nacht bijna recht naar het zuiden naar Cuverville Island waar we ook aan land gaan. Op weg naar Cuverville Island wordt het zicht weer helder en kijken we al in alle vroegte naar prachtige bergen en gletsjers die allemaal in zee uitkomen. Later hebben we bijna pinguïns in onze nek.
Cuverville Island met nog meer pinquïns dan op Hannah Point
Hoe zuidelijker we komen, hoe indrukwekkender het landschap wordt. IJsbergen in kunstzinnige vormen lijken door kunstenaars gebeeldhouwd, uit zilvergrijs en wit blinkend materiaal. We varen regelmatig tussen ijsschotsen door. Op andere plekken zwemmen tientallen pinguins ons voorbij, terwijl er zich op het eiland zelf nog eens 5000 ezelspinquïns moeten bevinden.
Ligging Cuverville Island op Antarctica
Cuverville Island ligt voor de kust van het grote schiereiland van Antarctica in het Errera Chanal op ongeveer 300 kilometer ten zuidwesten van de top van het schiereiland. Het eiland is in 1897 ontdekt door de Belg Gerlache. Het wordt vaak bezocht door passagiersschepen vanwege het geweldig mooie gebied en de enorme hoeveelheid pinguïns.
Pinquïns in je nek
Vandaag hebben we een vroege landing. Al vóór het ontbijt lopen we op Cuverville Island. Eenmaal aan land is het een koddig gezicht, al die waggelende ezelspinquïns, die ruzie maken of in het water springen op zoek naar vis. Door de hoeveelheid zijn de pinguïns hier nog opdringeriger dan gisteren op Hannah Point. Ze kennen geen enkele angst voor mensen. Met hun snavels raken ze je aan en ze kruipen bijna in je nek als je even ergens gaat zitten.
Leopard seal verdedigt zijn territorium
En dan ineens, bij het terugvaren naar het schip, grote opwinding in onze Zodiac. Er komt een wel heel erg grote “pinguïn” op ons af. Bij beter kijken zien we dat het een leopard seal (zeeluipaard) is. Een leopard seal is een enorm roofdier dat jaagt op pinguïns en zeehonden.
Camera’s klikken omdat het beest steeds groter in beeld komt. Maar of we daar wel zo blij mee moeten zijn? Onze stuurman van de Zodiac maakt een paar manoeuvres om het dier van koers te laten veranderen. Tot onze schrik levert dat niets op. De leopard seal probeert kennelijk zijn territorium te verdedigen. Plotseling zien we hem vaart vermeerderen. Hij nadert ons heel dichtbij, doet zijn bek open, geeft een zwaai aan zijn lijf en hapt in de Zodiac. Zijn tanden maken gaatjes in de boot. Gelukkig is een Zodiac uit compartimenten opgebouwd en gebeurt er niets dramatisch.
Kennelijk vindt het beest weinig smaak aan de boot. Tot onze grote opluchting wendt hij zich weer van ons af. Met bibbers in ons hele lijf vervolgen wij in de Zodiac de tocht naar ons schip. Aan het gezicht van de stuurman te zien is dit voor hem ook geen alledaagse scène. Later horen we dat er vaker incidenten zijn met een zeeluipaard. Een aantal jaren geleden heeft een leopard seal zelfs een onderzoeker gedood.
Leopard seal vrouwtjes wel 400 kilo
Technisch gesproken is de leopard seal familie van de zeehond maar een zeehond is een schoothondje vergeleken met het zeeluipaard. Het zijn namelijk zeer geduchte jagers met een extra grote bek en vrij scherpe tanden. De leopard seal dankt zijn naam aan de vlekken die hij heeft waardoor hij op een luipaard lijkt. Het lijf van het beest is zeer gestroomlijnd, waardoor het hoge snelheden kan bereiken. De kop is sterk afgevlakt en lijkt daardoor wel reptielachtig. Op de kop en aan de zijkanten komen grijze vlekken voor. Een mannetje is ongeveer 3 meter lang en 270 kilo zwaar. De vrouwtjes kunnen tot 4 meter lang worden en wel 400 kilo wegen. De kleur is aan de bovenzijde donkergrijs en aan de onderzijde zilverwit. Zeeluipaarden leven langs de randen van het pakijs. Hun aantal wordt wereldwijd op 400.000 geschat. Leopard seals leven eenzaam en komen alleen bij elkaar tijdens de paringstijd. Na het paring graaft het vrouwtje een hol in het ijs waar zij haar jong baart en er voor zorgt totdat het jong voor zichzelf kan zorgen.