De parels van Corfu

Corfu is één van de bekendste eilanden van Griekenland en nestelt zich nog steeds in de top van vakantiebestemmingen binnen Griekenland. Het massatoerisme dat het sinds de late jaren '70 van de twintigste eeuw kent, heeft in sommige delen het landelijke karakter wat uitgewist. Ondanks dat blijft het eiland een kroonjuweel bezet met talrijke parels.

Algemeen

Door de Grieken Kérkyra genoemd, ligt dit Ionische eiland voor een groot deel ter hoogte van Albanië. De noordelijke ligging staat garant voor genoeg jaarlijkse neerslag om het de titel van "altijd groene eiland" te geven. In 2001 telde het eiland 109.000 inwoners, maar door de zware crisis was dat in 2011 nog maar 102.000. Het aantal "permanente toeristen", vooral Britten, nam echter toe. Hoewel 2011 en 2012 een daling optekenden van het aantal vakantiegangers, bezochten in 2012 weer een goede 160.000 toeristen het eiland via vliegvakanties. Nog eens 100.000 deden Kérkyra-stad aan per cruiseschip. Die aantallen vallen echter in het niets tegen het aantal olijfbomen: 4 miljoen! Samen met het areaal aan cypressen zorgt dat voor een andere verdiende bijnaam van het eiland: het Toscanië van Griekenland.

Venetiaanse periode

Met de gestage neergang van het Byzantijnse rijk namen de Venetianen het eiland vanaf 1386 in bezit, op eigen verzoek van de Corfioten (formeel in 1401). Ondanks de zware aanvallen van de Ottomanen in vooral de zestiende eeuw, bleef Corfu het enige Griekse gebied dat nooit onder Turkse heerschappij viel. Het Venetiaanse bewind in Corfu werd veel minder als een bezetting ervaren, temeer omdat het voor veel Corfioten een periode van voorspoed was. Het verklaart ten dele de gecombineerde weerstand van zowel Grieken als Venetianen. De ingenieuze forten, waar de Venetianen om bekend stonden én de massieve Byzantijnse kastelen bleken echter even grote tandenbrekers voor de Turken. De Venetianen bleven er de plak zwaaien tot 1797. De culturele uitwisseling tussen de Grieken en Venetianen is gedurende die 4 eeuwen heel groot geweest. Dit komt meer dan in enig ander Grieks eiland tot uiting, op gebied van taal, architectuur, gastronomie tot zelfs de flora.

Beschermd gebied

Gedurende de Napoleontische oorlogen werd er nog stevig gebakkeleid om het strategisch belangrijke eilandje, tot het in 1815 als hoofd van de Verenigde Ionische Staten een Brits protectoraat werd. Een zeldzame keer in de geschiedenis vervulde die term zijn werkelijke betekenis: voor het eerst in 430 jaar werd Grieks weer de officiële taal, er werden wegen en scholen gebouwd, de watervoorzieningen werden verbeterd en in 1824 werd er de eerste Griekse universiteit opgericht. In 1864 verenigden de Ionische eilanden zich tenslotte met Griekenland.

Kroonjuweel

Met de aanleg van het zomerpaleis voor Elisabeth von Wittelsbach, prinses van Beieren, beter bekend als keizerin Sissi van Oostenrijk, promoveerde het eiland letterlijk tot koninklijke badplaats. Haar paleis, het Achilleion werd na haar dood gekocht door keizer Wilhelm II van Duitsland en is nu een museum. De Rothschild-familie heeft er ook nog een vakantiewoning. Gelukkig is Corfu tegenwoordig voor meer dan alleen de elite toegankelijk. De vermeldingswaardige plaatsen van slechts een tiende van het eiland beschrijven is een te omvangrijk werk voor één artikel. Daarom worden hier slechts twee pareltjes belicht.

Angelokastro

Dit Byzantijnse fort is gebouwd op een steile, 305 meter hoge klif in de buurt van Palaiokastritsa. Men weet niet exact wanneer het bolwerk gebouwd is, maar het is waarschijnlijk dat het uit de zesde eeuw stamt. Gezien de unieke strategische ligging sluit men de mogelijkheid van een nog oudere versterking op deze plek niet uit, maar hier is geen documentatie voor te vinden. Het fort heeft zijn militaire waarde zeker bewezen, maar is ook een parel van een bouwprestatie. Wie de klim naar het fort maakt zal dat onmiddellijk aan den lijve ondervinden. Maak die klim zeker en vast. Het biedt gewoonweg schitterende uitzichten, in welke richting je ook kijkt.

Agios Georgios en het Korissionmeer

Sint-Joris zoals het in de Nederlandse versie luidt, is een klein dorpje aan de westkust van Corfu. Waar de noord- en oostzijde vooral kiezelstranden kennen, ligt Sint-Joris aan één van de langste zandstranden van het eiland. Naast de kamers, studio's en kleine huisjes die je er kan huren, is er één groot resort net buiten het dorp. Dat dit tot deze weinige accommodaties beperkt blijft is de charme van de omgeving. Net naast het resort ligt immers het Korissionmeer met aansluitend een groot duinengebied. Op sommige plekken kun je je in de Sahara wanen, in de veilige wetenschap dat je niet ver van de bewoonde wereld zit. Het Korissionmeer is een zoutwatermeer, gevormd door een langzaam gevormde duinenrug. Bij hoogtij wordt die rug nog wel eens doorbroken, zodat er vers zeewater aangevoerd wordt. Het bijna stilstaande zeewater gemengd met de jaarlijkse neerslag zorgt voor een uniek biotoop. Nog een tip voor wie het dorp opzoekt op Google Maps of Google Earth: Corfu heeft twee dorpen met die naam, maar door de ligging vlak naast het meer kan je eigenlijk niet missen.
Het behoeft geen nadruk dat dit slechts een minuscuul voorsmaakje is van wat dit eiland biedt. Met de wagen ben je in een kleine dag helemaal rond en toch is het eiland een herhaald bezoek zeker waard.