Vlaggen van de wereld: Amerika en Oceanië

Vlaggen zijn er in alle soorten, maten en betekenissen. De nationale vlag is daarvan de meest bijzondere: het symbool van de natie, waar volgens bepaalde regels mee moet worden omgegaan. Nergens is dat duidelijker zichtbaar dan in de Verenigde Staten. Zwaaien met een vlag kan echter ook uitdrukking geven aan uitzinnige vreugde, zoals we zien bij voetbalwedstrijden in bijvoorbeeld Brazilië. In alle gevallen houdt de nationale vlag verband met de plek waar we vandaan komen, onze nationale identiteit. De werelddelen Amerika (Noord-, Midden- en Zuid) en Oceanië, beslaan een groot deel van de aardbol. Aangezien in deze werelddelen veel grote landen liggen, is het aantal nationale vlaggen dat hier thuishoort relatief klein. In de Stille Oceaan en het Caraïbisch gebied liggen vele eilandenrijken en archipels die onder één naam en één vlag zijn samengevoegd. Wanneer we deze grote landen en eilandenrijken bij elkaar optellen, komen we op een totaal van 48 landen en even zovele nationale vlaggen.

De groei van de Amerikaanse vlag

De vlag die het meest veranderd is zonder zijn herkenbaarheid te verliezen, is zonder twijfel de vlag van de Verenigde Staten. Reeds bij het tekenen van de onafhankelijkheid in 1776 droeg de vlag de kenmerkende 13 witte en rode strepen, die verwijzen naar de 13 kolonies die zich van Engeland afscheidden. Linksboven (in het ‘kanton’ van de vlag) bevond zich aanvankelijk een smalle versie van de Britse Union Flag. Deze eerste Amerikaanse vlag, de Grand Union Flag, werd in 1777 vervangen door een soortgelijke vlag, maar de Union Flag was vervangen door een blauw veld met 13 witte sterren, één voor elke staat. Met de toetreding van Vermont en Kentucky tot de Verenigde Staten steeg het aantal sterren en strepen naar 15. In 1818 werd bepaald dat het aantal strepen zou worden teruggebracht op 13, om de 13 ‘oerstaten’ te eren. Het aantal sterren groeide met het aantal staten dat zich bij de VS aansloot.

De Union Flag in Oceanië

De vlaggen van Australië en Nieuw-Zeeland vertonen grote gelijkenis. De aanwezige verschillen zitten in de sterren die erop staan. De vlaggen van de twee landen (in beide gevallen voormalige Britse kolonies), zijn afgeleid van de vlaggen van de Koninklijke Britse Marine, de Royal Navy. De marine was verdeeld in drie squadrons; wit, blauw en rood. Elk squadron had zijn eigen werkgebied en de (wijde) omgeving van Australië en Nieuw-Zeeland viel onder het blauwe squadron. Dit voer met een blauwe vlag met linksboven de Union Flag en vormde zodoende de basis voor de latere Australische en Nieuw-Zeelandse vlaggen. Ook andere landen namen de vlag van Britse squadrons over, zoals Bermuda (een Brits overzees gebiedsdeel) dat de vlag van het Red Squadron overnam.

Toelichting

Buiten de vlaggen, de namen van de landen en de hoofdsteden, wordt de officiële naam van een land vermeld. Deze wordt zowel in het Nederlands als één of meerdere talen van het land in kwestie genoemd. Wanneer de Nederlandse en de lokale benaming van een land overeen komen, wordt maar één naam genoemd. Landen die in twee werelddelen liggen, zoals Turkije en Rusland, worden vermeld onder het werelddeel waarin de hoofdstad ligt.

Dit artikel maakt deel uit van een special over de vlaggen van de wereld.

Amerika

Oceanië

Lees verder

• Dannebrog, de vlag van Denemarken
• De Zwitserse kantons op een rij
• Vlaggen van de wereld: Europa
• Vlaggen van de wereld: Azië
• Vlaggen van de wereld: Afrika