Eilanden, Pitcairn

Het is nog net niet onbewoond, maar het is wel één van de meest geïsoleerde gebieden in de wereld. Vijf kleine eilandjes, met een totale oppervlakte van nog geen 5 km². Het eiland is niet ingesteld op toerisme, en het is ook heel erg moeilijk om er te komen.

Algemeen

In de zuidelijke Grote Oceaan, tussen Paaseiland en Tahiti, liggen de Pitcairneilanden (precies in het midden tussen Australië en Peru). De groep bestaat uit 5 kleine vulkaaneilanden en zijn de enige Britse eilanden in de Oceaan. Het totale oppervlakte van alle eilandjes samen is 5 km². De hoofdstad is Adamstown. Op het eiland zijn geen faciliteiten om toeristen te ontvangen, zelfs het strand voldoet niet.

Geschiedenis

In 1767 ontdekte de Engelsman Carteret het eiland. In 1838 werden de 5 eilanden bij het Britse Imperium gevoegd. In 1856 werden bijna alle eilandbewoners overgebracht naar Nordfolk Island, omdat het logistiek en administratief beter uitkwam. Tussen 1858 en 1864 kwamen enkele familie´s terug. De huidige bewoners stammen voornamelijk van deze familie´s af.

In 1937 was het hoogste aantal bewoners ooit op het eiland, namelijk 223 inwoners. Nu in 2007 wonen op het eiland nog ongeveer 50 mensen. Zij leven in een gemeenschappelijk dorp, in huizen van een gemengde Europese en Tahitische bouwstijl.

Muiterij op de Bounty

De muiterij op het schip de HMS Bounty begon op 28 april 1789 en werd geleidt door Fletcher. De kapitein, William Bligh, werd met een aantal loyale schepelingen overboord gezet. Na drie maanden voeren de muiters met hun schip langs de Fiji- en Cook eilanden zonder daar aan te durven leggen, bang ontdekt te worden. Ze ontdekten het onbewoonde eiland Pitcairn dat foutief op de maritieme kaarten was aangegeven.

Zij vestigden zich op het eiland en staken hun schip op 23 januari 1890 in brand. Het gezonken schip ligt duidelijk zichtbaar voor duikers onder water. Heel toepasselijk is de baai waar het schip ligt de Bounty Baai genoemd.

Pitcairn

Voor de inwoners van Pitcairn zijn de inkomsten van de door het eiland uitgegeven eigen postzegels. Honing is ook een belangrijk exportartikel. Zelf verbouwen ze Taro en zoete aardappels in hun tuinen voor eigen gebruik.

Het eiland heeft geen vliegveld of haven, om het eiland het snelst te bereiken vliegt men naar Tahiti. Vervolgens vliegt men naar Mangareva (behorend bij de Gambiereilanden) in Frans Polynesië, waar vandaan iedere paar maanden een boot naar het eiland vaart. De tocht duurt maar liefst 30 uur.

Helaas is het eiland een aantal jaren geleden negatief in het nieuws gekomen doordat er geruchten gingen dat er veelvuldige verkrachtingen op het eiland zouden plaatsvinden, waarbij de helft van de bevolking betrokken zou zijn. De vrouwen van het eiland bevestigde dat jonge meisjes niet zelden door oudere mannen worden ontmaagd.

Het eiland bied weinig mogelijkheden tot ontspanning. Zwemmen kan natuurlijk altijd, een wandeling rond het eiland duurt maar een half uur. Er zijn oude Polynesische houtsculpturen te bewonderen, alsmede de typische Bounty Bijbel. Er is één winkel die drie dagen in de week haar deuren opent. Verder is het vieren van een verjaardag van één van de eilandbewoners een gezamenlijk iets. De belangrijkste gebeurtenis op het eiland is de wekelijkse zaterdag mis.

Tegenwoordig is Pitcairn nog steeds één van de meest geïsoleerde gebieden ter wereld.