Eilanden; Howland eiland

Dit eiland is een onderdeel van de Verenigde Staten, die het in 1857 in bezit namen. Het is 1,6 km² groot. Vergelijkbaar met het Nederlandse Marken en ligt op een afstand van 14.100 km van Amsterdam.

Algemeen

Op 5 februari 1857 stapten Alfred G. Bensen en Charles H. Judd van het Hawiaanse schip de Liholiho, plantten de Amerikaanse vlag en namen hierbij er officieel bezit van. Dit deden zij uit naam van de “American Guano Company” uit New York. Zij bouwden een klein huis en bleven tot de 26e. Ondertussen namen zij steekproeven van de in overvloed gevonden guano.

Tijdens dezelfde zeereis van de Lihliho werden ook de eilanden Jarvis en Baker opgeëist. Al snel was het graven naar guano begonnen.

Het volledige westelijke strand bestaat uit zand en ligt laag, de oostelijke zijde van het eiland is hoger en is bewerkt met puin van koraal en plakken zandsteen. Er is geen echt strand zoals op vele koraalatollen. Dit was dus een reden om een landingsbaan aan te gaan leggen.

Het is een onbewoond eiland, tenminste niet bewoond door mensen. Het heeft een bijna vlak (het hoogste punt is 3 meter) zanderig terrein en volledig begroeid met grassen en lage struiken. Het eiland is een nationaal natuurpark dat door het Ministerie van Binnenlandse Zaken wordt beheerd.

Landingsbaan

Ten behoeve van de vlucht rond de wereld van Amelia Earhart en haar navigator Fred Noonan werd in 1937 een landingsbaan aangelegd. In maart van 1937 werd er haast gemaakt om het vliegveld af te krijgen, dit alles onder supervision van Robert Campbell. Het was de bedoeling dat op de vlucht tussen Oahu en Lae gestopt zou worden om brandstof te kunnen innemen. De bedoeling was dat er op 19 maart een begin met de wereldreis gemaakt zou worden, maar werd door een ongeval tijdens de start tijdelijk afgebroken.

In juni maakten de vliegers een succesvolle vlucht in tegenovergestelde richting, ze kwamen echter nooit aan op Howland island. Wekenlang hebben schepen in het gebied rondom Howland gezocht naar wrakstukken en overlevenden. Helaas is nooit meer iets van de vliegers teruggevonden.

Natuurpark

In 1974 werd het eiland in gebruik genomen als het “National Wildlife Refuge”. Er is karige regenval, altijd aanwezige wind, en een brandende zon. Er broeden en leven meer dan 20 soorten zee- en landvogels in totaal meer dan 1.000.000 exemplaren.

Ook zijn er reptielen en schaaldieren op het eiland te vinden. Groene- en Hawksbill schildpadden vinden hun voedsel in het ondiepe water, waar ook honderden soorten vis, koraal en andere ongewervelden rondzwemmen en leven.
Op het eiland werden zes verschilden plantensoorten gevonden, Lepturus gras, Boerhaavia kruid, twee soorten Varkenskruid (Portulacu lutea en Oleracuea) zijn de belangrijkste van deze gewassen. Het klimaat is onmiskenbaar warm en droog, niet onaangenaam heet. In de vroege morgen kan een soms een lichte regen vallen, maar kort.
Er zijn de bekende soorten overzeese vogels gevonden op het eiland. De aanwezigheid van de grijzen Polynesische rat alsmede de koubomen en een paar gevonden archeologische plaatsen bewijst dat het eiland ooit door Polynesiërs bezocht werd. Het water rond het eiland zit vol met heremiet krabben, en veel vissen en koraal.