Gorges du Tarn; vakantie in Frankrijk

Een zestig kilometer lange kloof door een kalkplateau, van Ispagnac tot (bijna) Millau, hier en daar zeshonderd meter diep! Beneden kronkelt de Tarn zich een weg. Een groot natuurwonder en één van Frankrijks grote bezienswaardigheden. Op de hoogvlakten, de causses, uitgestrekte verlatenheid, hier en daar een dorpje waar honderd jaar niets aan gedaan schijnt te zijn. De Gorges du Tarn. Als U daar niet geweest bent, heeft U Frankrijk nog niet gezien.

Ispagnac

Dit eeuwenoude stadje aan het begin van de Gorges du Tarn is een schitterende uitvalsbasis om het gebied van de rivier te verkennen. Het plaatsje herbergt drie prima campings en diverse pensions en hotels. In het voor- en naseizoen is reserveren niet noodzakelijk. In het hoogseizoen echter vangt U beslist bot als U dat niet gedaan hebt. Het centrale marktplein wordt gedomineerd door een okerkleurige Romaanse kerk uit de twaalfde eeuw. Verder heeft Ispagnac, temidden van wijngaarden en boomgaarden, niet veel te bieden.

Naar de gorges en de causses

Vanuit Ispagnac rijdt U naar Molines. Voor U daar bent, ga dan even over de middeleeuwse brug naar het dorpje Quezac. Als U over de brug bent, ziet U rechts, aan de oever van de Tarn, de oude bron. Aan het bronwater dat aan de overzijde bij Molines gebotteld wordt, dankt Quezac enige naamsbekendheid. Weer terug op de weg bij Molines kunt U rechtsaf naar de Causse de Sauveterre. De D31 leidt U over de duizend meter hoge vlakte naar Mende. Vergeet niet één van de vrijwel uitgestorven dorpjes, zoals Montmirat en La Bazalgette, aan te doen. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan.

Op de causse lijkt het wel altijd te waaien. Heel mooi zijn de uitgestrekte velden met zilvergras, golvend als een zee.

Gaat U bij Molines niet naar de Causse de Sauveterre, maar echter linksaf, dan komt U op de weg die naar de Gorges du Tarn voert, de D907.

Sainte Enimie

Het rijden over de weg langs de Tarn vereist voor een Hollander misschien enige oefening. Veel rechte stukken zijn er niet. Veel wegversmallingen en ondertunnelingen echter wel. We raden het rijden met een caravan hier af. Op sommige gedeelten is de weg zo smal, dat een bus, vrachtwagen of andere caravan als tegenligger voor heel onaangename verrassingen kan zorgen. Overigens kent de weg weinig hoogteverschillen.

Voor U in Sainte Enimie arriveert, bent U door verscheidene kleine dorpjes gekomen. Le Chambonnet, Blajoux en Prades liggen ingeklemd tussen de hoge rotswanden en de rivier. Je vraagt je af wat mensen in het verleden bewogen heeft hier hun huis te gaan bouwen.

Sainte Enimie is een schitterend en levendig plaatsje aan de rechteroever van de Tarn met een gezellige winkelpromenade langs de kade. Het stadje is genoemd naar prinses Enimie. Zij stichtte hier in de zesde eeuw een klooster. De legende wil dat zij dat klooster gesticht heeft uit dankbaarheid dat zij genezen werd van de lepra. Enimie was een bijzonder mooie vrouw. Zij wilde echter niet trouwen, maar haar leven aan God wijden. Haar vader trok zich hier niets van aan en huwelijkte haar uit aan een edelman. Enimie bad tot God om onder dit huwelijk uit te komen. Plotseling leed ze aan lepra. De edelman zag een huwelijk toen niet meer zitten. Begrijpelijk wilde Enimie na een tijdje wel weer van haar lepra af. Op een nacht werd haar door een engel meegedeeld dat ze naar een bron in de buurt moest gaan en zich daar moest baden. Dat deed ze en de lepra was plotseling weg. Uit dankbaarheid voor haar genezing en de ontsnapping aan een huwelijk, stichtte zij het klooster.

Dat klooster is intussen verdwenen. Er ligt nog wel een klooster -nog steeds bewoond- , maar dat heeft met het klooster van Enimie weinig van doen.

Van hieruit kunt U mooie wandeltochten maken naar Saint Chély of naar het uitzichtspunt Puech d'Alluech (1151 m.)

Château de la Caze en La Malène

Vanuit Sainte Enimie bereikt U na de nodige bochten en onder overhellende rotsformaties van het Cirque de Pougnadoires het Château de la Caze. Dit is een oud kasteel uit de vijftiende eeuw en wordt momenteel als hotel gebruikt. Het kasteel heeft een uitgebreide tuin, waarin het aan de oever van de Tarn "aangenaam verpozen" is. Hier komen de kanovaarders langs, die U verderop kunt zien worstelen met de verraderlijke stroomversnellingen.

La Malène is het volgende plaatsje. Dit oude stadje is in het bezit van een mooi Romaans kerkje en een romantisch kasteel. Rechts naast de brug kunt U een kaartje kopen voor een boottocht over de Tarn naar de Cirque des Baumes, hoge, vaak overhangende rotsformaties. De gids zal U wijzen op enkele bijzonder gevormde rotsen, zoals het "mannetje en het vrouwtje", twee wonderlijk gevormde rotspieken, die van een afstand gezien op een man en een vrouw lijken. Aan het eind van de boottocht wordt de boot op een aanhanger gehesen en wordt U (in razend tempo) teruggebracht naar La Malène.

Vanuit La Malène loopt ook een weg naar de druipsteengrot Aven Armand. Ook kunt U een wandeling maken over de brug, de kronkelende bergweg op, in de richting van Montignac. Pas op! Er wordt hier auto-gereden. Zelf met de auto omhoog kan natuurlijk ook. Houdt U er dan wel rekening mee dat de vangrails (alleen in de bochten) na verloop van tijd helemaal ontbreken. Koelbloedigheid is dan een eerste vereiste.

Millau

Tussen Les Vignes en Le Rozier wordt de weg wat minder kronkelig. Hier kunt U aan de overzijde, boven de rotsplateaus, tientallen gieren zien vliegen. Er zijn hier grote gierenkolonies. In Le Rozier is een uitzichtpunt van waaruit U ze dichterbij kunt bekijken.

Tenslotte bereikt U Millau. In de eerste eeuw maakten de Romeinen hier al het beroemde aardewerk van Graufesenque. Sinds 1100 worden er in Millau al handschoenen gemaakt. Nog niet zo lang geleden moest al het verkeer naar het zuiden dwars door de stad heen. Dit zorgde voor uren oponthoud. Tegenwoordig is de stad dan ook het meest bekend door de immense overbrugging (tol!) van het dal van de Tarn. Het viaduct wordt gedragen door pijlers van meer dan 300 meter hoog.