Invasiestranden Normandië; vakantie in Frankrijk

6 juni 1944: de invasie In Normandië. Arromanches, Omaha Beach, Pointe du Hoc, Saint-Mère-Eglise, de soldaat aan de toren, veel begrippen zijn bekend. Al eens een bezoek gebracht aan de invasiestranden in Normandië? Doen!

Aanbevolen route

De kortste, rustigste en goedkoopste route (zo min mogelijk tolwegen!) naar de invasiestranden van Normandië, loopt -als we van Utrecht vertrekken- over Breda, richting Lille tot iets voor Arras (A1). Daar gaat U richting Doullens en Abbeville (N 25 en D 925). Vergeet niet enkele kilometers voor Abbeville even te stoppen in St. Riquier, om de schitterende gotische abdijkerk te bezichtigen. Van Abbeville over de A 28 richting Rouen. Ruim voor Rouen slaat U af naar Le Havre (A 29). U vervolgt de A 29 over de indrukwekkende Pont de Normandie en komt dan op de A 13. Ook kunt U vanaf de Pont de Normandie binnendoor, om Honfleur te bezichtigen. Eenmaal op de A 13 rijdt U richting Caen via de N 13 naar Bayeux. Een centraal gelegen uitvalsbasis om de beroemde invasiestranden van Normandië te bezoeken.

Arromanches

Arromanches, een kleine tien kilometer ten noorden van Bayeux en te bereiken via de D 516, is bekend geworden door de gigantische kunstmatige haven die voor de kust is aangelegd, de Winstonhaven. Via deze haven konden de geallieerde troepen bevoorraad worden. De resten van veel caissons, die de haven vormden, liggen in een halve cirkel met een lengte van twaalf kilometer voor de kust. Churchill vond het lang genoeg als de caissons het drie maanden zouden kunnen uithouden; ze liggen er nog! Deze haven is in twaalf dagen aangelegd en bestond uit 115 enorme caissons, pontonbruggen en zestig afgezonken schepen. Binnen de halve cirkel lagen vier drijvende landingssteigers met een totale lengte van bijna zes kilometer. Honderd dagen heeft de kunstmatige haven van Arromanches dienst gedaan. Daarna konden de havens van Cherbourg en Le Havre gebruikt worden. In Arromanches zijn 2.500.000 soldaten aan land gebracht, 500.000 voertuigen en 4.000.000 ton materieel! Het Musée du Débarquement biedt een uitgebreid overzicht van wat hier vanaf de zesde juni 1944 gebeurd is. Over de maquettes van de haven kijkt U door de grote ramen over de echte haven en ziet daar de resten van wat het was. Op de hoge rots, tussen Asnelles en Arromanches, aan de voet van het hoge Mariabeeld dat over de Wistonhaven uitziet, staat de filmzaal. Hier wordt een driedimensionale film vertoont van de landing. U staat hier tussen hekjes, zodat U zich tijdens de suggestiefste momenten kunt vasthouden!

Longues-sur-Mer

Van Arromanches via de kustweg (D 514) bereikt U via Manvieux het plaatsje Longues-sur-Mer. Hier moet U even van de kustweg af om een kijkje te nemen bij de enorme Duitse bunkers aan de kust, les batteries.

Omaha Beach

De geallieerden gaven de invasiestranden buitengewone namen: Sword Beach, Utah Beach, Gold Beach, Omaha Beach.
De kustweg vervolgend vanaf Longues komt U langs het gezellige Port-en-Bessin. Een aanrader om even de benen te strekken en een wandeling langs de haven en de winkelpromenade te maken. Bij Colleville-sur-Mer en Vierville bent U aan de Omaha Beach. Een mooi zandstrand met, naar de landzijde, steeds meer keitjes. Als U het treft is men hier bezig met een concours-hippique. Op dit strand is hevig gevochten. Elke meter vooruit werd betaald met tientallen mensenlevens. Boven op de rotsen ligt de Amerikaanse begraafplaats. Hier liggen de graven van bijna 10.000 gevallenen.

Pointe du Hoc

De plaats van ongekende heldenmoed. Indrukwekkend, vooral door de tientallen bomkraters, de kapotgeschoten bunkers en de sinistere bunkergangen waar duizenden kogelgaten in de muren zitten. Hier waart de doodsangst nog rond. Men heeft alles gelaten zoals het vlak na de bevrijding was; een openluchtmuseum, veelzeggend en indrukwekkend. Vanaf Pointe du Hoc bestreken de Duitse kanonnen de Omaha Beach. Die kanonnen moesten dus worden uitgeschakeld. Vanaf oorlogsschepen werd de rots beschoten, waarna de geallieerden op het smalle stukje strand aan de voet van de rots landden.Met ladders en klimwerktuigen klommen de soldaten tegen de steile rots omhoog, om daar opgewacht te worden door Duits vuur. Hier is drie dagen zwaar gevochten. Toen kwam er hulp van Amerikaanse tanks uit Vierville.
Op de punt van Pointe du Hoc staat nu een granieten naald.

Sainte-Mère-Eglise

!5.000 Amerikaanse parachutisten werden hier in de nacht van 5 op 6 juni 1944 gedropt. Op de Place de 6 juin staat de bekende kerk met de zadeldak-toren. De parachutist John Steele (overleden in 1969) bleef halverwege het torendak hangen. De Duitse soldaat Rudolf May heeft hem losgemaakt. Dit wordt beschreven in "De langste dag", van de Amerikaanse auteur Ryan, een boek dat succesvol verfilmd werd. Ter herinnering aan deze gebeurtenis hangt nog steeds een levensgrote pop aan een parachute halverwege het torendak. Ook aan het kerkplein staat het Airborne museum. Het dak daarvan heeft de vorm van een parachute. In een grote boom hier vlakbij, kwam de parachutist William Tucker terecht, iemand die later door president Kennedy op een hoge post benoemd werd. Hier in Sainte-Mère-Eglise staat ook de paal die aangeeft waar de "Voie de la Liberté" begon: de reis van de tanks van generaal Patton, die helemaal doorstootten naar Bastogne in België. Sainte-Mère-Eglise was de eerste stad die op het westfront bevrijd werd, in de nacht van 5 op 6 juni 1944.