Australië Nationale Parken: Litchfield
Litchfield nationaal park is gelegen ten zuidwesten van Darwin. Darwin is vanaf het park 100 kilometer rijden. Het park is ongeveer 1500 vierkante kilometer groot en beslaat meerdere bijzondere onderdelen, waaronder watervallen en plekken waar men kan zwemmen. In 1864 is dit gebied voor het eerst echt ontdekt en het park trekt hedendaags standaard 260.000 bezoekers per jaar. Een greep uit de bijzondere dieren die hier voorkomen geeft de kangoeroe, de dingo, verschillende soorten vleermuizen, opossums, verschillende soorten vogels en reptielen. Een van de kleinste diertjes die in dit park voorkomt bouwt de mogelijk de grootste plek om nakomelingen te krijgen. Hier hebben we het over de termieten.Inhoudsopgave
- Algemene informatie over Litchfield nationaal park
- Geschiedenis van Litchfield
- Flora van het park
- Fauna van het park
- Overige bezienswaardigheden van Litchfield
- Menselijke invloeden
Algemene informatie over Litchfield nationaal park
Het nationale park ligt in de Tabletop Range, het gebergte waar dit nationale park dus in ligt. In 1986 is dit gebied tot een nationaal park uitgeroepen. Het gebied telt een groot aantal watervallen en rivieren. Door het park loopt een weg. Het gebied draait voornamelijk om drie grote watervallen en het daaromheen liggende tropische regenwoud. Men kan in dit park zeer goed wandelen en er zijn hiervoor diverse paden aangelegd. In dit park zijn ook meerdere plekken te vinden waar valt te overnachten. Zo zijn er plekken vlakbij watervallen waar men mag kamperen, maar zijn er her en der ook plekken te vinden waar men kan overnachten in een huisje.Geschiedenis van Litchfield
Net zoals in het grootste gedeelte van Australië, leefden ook hier Aboriginals. Deze Aboriginals zijn momenteel weggejaagd, vermoord en uitgeroeid. In 1864 trok Frederick Henry Litchfield door dit gebied heen samen met een expeditie. Toen hij in 1865 een eigen expeditie door dit gebied heen leidde heeft hij dit gebied voor het grootste gedeelte beschreven en beschreven hoe het er allemaal uitzag. Toen tin en koper in dit gebied werden ontdekt, kwamen er steeds meer mensen naar dit gebied. In de zeventiger jaren van 1800 kwamen er ook pastorale werken naar dit gebied. In 1888 werd Mount Tolmer als eerste tin mijn aangesteld en leverde een aanzienlijke hoeveelheid tin. In 1949 ging er een mijn voor uranium open en die sloot weer in 1971.Flora van het park
De flora in dit park telt een variëteit die behoort tot een tropisch regenwoud. Dit betekend dat er dus een aanzienlijke variëteit is, zoals dat in de meeste tropische regenwouden is. Onder andere de banksia, een bijzondere soort plant, is hier te vinden. Doordat het hier voornamelijk uit regenwoud bestaat zorgt dit ook voor een diversiteit in fauna.Fauna van het park
De fauna hier is zeer divers, in dit park leven van de zoogdieren onder andere kangoeroe's. De kangoeroe die hier voorkomen is de antilopine kangoeroe. Deze kangoeroe komt veel voor in dit gebied en is dan ook relatief makkelijk waar te nemen. Wel zal dit het gemakkelijkst te doen zijn in de schemering. In het park leven ook verschillende soorten opossums, deze dieren zijn het best waar te nemen in de nacht en zijn in het algemeen te herkennen aan hun staart en hun kop. In dit park zijn er ook wallaby's en dingo's waar te nemen, evenals enkele soorten vleermuizen.In dit park komen honderden soorten vogels voor. Juist doordat dit park een tropisch regenwoud is, komen er hier meer vogels voor, omdat ze genoeg voedsel hebben, veel plaats om te schuilen en er niet veel op ze wordt gejaagd, leven ze hier een relatief vrij gemakkelijk en vreedzaam leven. In dit park komen onder andere de honingeter en de regenboogbijeneter voor. Voor de rest is hier ook de bijzondere rode boshoen te vinden
De varaan is een van de reptielen die in dit park voorkomt. Naast de varaan komt hier ook de kraaghagedis voor. Deze hagedis zet zijn kraag op als hij in gevaar is of als hij zich bedreigt voelt. De kraag is een eerste waarschuwing voor zijn bedreiger en is erop gericht ze af te schrikken, mocht dit niet lukken kan dit dier ook overgaan op bijten. Mocht het wel werken kan het dier snel weglopen, maar het zou ook zijn bedreiger na kunnen jagen.
In dit park komt de zout water krokodil voor. Dit dier kan tot 1200 kilogram zwaar worden en is van de grootste amfibieën ter wereld. De zout water krokodil wordt vaak 'saltie' genoemd. Dit slaat er dan voornamelijk op dat ze in zout water leven, terwijl er ook krokodillen in Australië zijn die alleen in zoet water leven.
