De abdij ruïne van San Galgano

Tijdens je vakantie in Toscane zou een bezoek aan de abdij ruïne van San Galgano zeker niet mogen ontbreken. Het unieke suggestieve karakter van deze verlaten abdij lokt het ganse jaar door duizenden bezoekers en levert heel wat prachtige foto's op. De abdij van San Galgano is vooral bekend omwille van de legende van San Galgano die zijn zwaard boorde in een rots om zich te wijden aan een leven van rust en gebed. De abdij is een voormalige Cistersiënzer abdij gelegen in Chiusdino.

Geschiedenis abdij

Reeds in 1185 werd op de plaats waar San Galgano gestorven was, een kleine kapel gebouwd ter ere van zijn nagedachtenis. In 1218 werd op aandringen van de toenmalige bisschop, gestart met de bouw van een abdij. Omwille van de rijkdom van de Cistersiënzer orde verliepen de werken zeer vlot met als gevolg dat de abdij in 1288 werd ingewijd.

Na jaren van economische rijkdom begon in de 14de eeuw het verval van de abdij omwille van verscheidene plunderingen door legertroepen, de voedselschaarste en het uitbreken van de pest wat ertoe leidde dat aan het einde van de 15de eeuw nog slechts 8 monnikken in de abdij aanwezig waren. De bouw door de Cistersiënzer orde in 1478 van een nieuw paleis in Siena was de doodsteek voor de abdij. De laatste overgebleven monnikken verlieten de abdij wat het begin was van het verval ervan.

Verschillende evenementen zoals het invallen van de gewelven in 1781, een blikseminslag in 1786 met het invallen van de klokkentoren tot gevolg, brachten de abdij tot haar huidige situatie.

In 1789 uiteindelijk werd de abdij geconsacreerd en volledig aan zijn lot overgelaten.

Het zwaard van San Galgano

San Galgano werd geboren in 1148 in Chiusdino onder de naam Galgano Guidotti en leed een leven als gewelddadige krijger tot aan 1180 ongeveer toen hij, moe en ontgoocheld in het leven dat hij leidde, zich terugtrok als heremiet en zich wijdde aan het geloof. Toen hij zijn zwaard in de grond wilde boren om het als kruis te gebruiken voor zijn gebeden, slokte een rots het zwaard op. Dit zwaard in de rots is nog steeds te zien in de kerk van Montesiepi.

Het klooster

Het klooster bestaat uit de kloosteromgang met de sacristie, de vergaderzaal genaamd de "sala capitolare", het scriptorium en de slaapzaal.

Kloosteromgang met sacristie: de kloosteromgang verdeeld over twee verdiepingen bevindt zich aan de zuidkant van de abdij, enkel het oostelijke gedeelte is bewaard gebleven. De sacristie bevindt zich op het gelijkvloers, heeft een plafond bestaande uit twee grote kruisgewelven en er zijn op de muren nog resten te zien van affresco schilderingen. Via een toegang met boog komt men terecht in de archiefzaal.

Vergaderzaal "sala capitolare": de vergaderzaal was de belangrijkste ruimte van de Cistersiënzer orde, hier kwamen de monnikken samen wanneer beslissingen genomen moesten worden met betrekking tot het beheer, het bestuur, ... van de orde. De zaal bestaat uit een reeks van lage kolommen onderling verbonden met kruisgewelven, de openingen in de muren laten het zicht toe op de kloosteromgang.

Scriptorium en slaapzaal: het scriptorium was de zaal waar de monnikken in alle rust de manuscripten kopieerden. Op de 1ste verdieping bevonden zich de slaapruimtes van de monnikken alsook een kleine kapel.

Decor van films, theater en concerten

Door het quasi surrealistische beeld werd de abdij meermaals gebruikt als decor van films. De bekendste films waarin scenes van de abdij te zien zijn, zijn onder andere The English patient en Le repos du guerrier van Roger Vadim met ondermeer Brigitte Bardot.

Tevens worden er ieder jaar publieke concerten gegeven, een echte aanrader.