Vogezen: geheimzinnige stenen in Barbey-Seroux

Niemand weet hoe ze er geraakt zijn. Niemand weet waarom ze daar liggen. Niemand weet hoe lang ze daar al precies liggen. De stenen van Barbey-Seroux, een klein onooglijk dorpje in de Vogezen tussen Gerardmer en Bruyères, in de Vallei van de Vologne. Enorme rotsblokken op een oppervlakte van zo'n 400 op 40 meter en een gemiddelde doorsnede van een meter. Een eeuwenoud geologisch mysterie, want niemand weet hoe de stenen daar beland zijn. Een mysterieuze plek, waar men nu over en tussen de enorme stenen kan wandelen.

De stenen van Barbey-Seroux

In de Vallei van de Vologne, tussen Gerardmer en Bruyères, ligt een klein dorpje met een groot geheim. Barbey-Seroux herbergt een van de mysteries van het geologisch patrimonium van de Vogezen. Op een heuvel midden in het bos, bevindt zich een veld bestaande uit grote rotsblokken en stenen. Het merendeel van de stenen bestaat uit graniet, andere bestaan uit zandsteen of Gneiss. Het veld is iets meer dan 400 meter lang en 40 meter breed. De stenen hebben een gemiddelde doorsnede van een meter, wegen samen enkele tonnen en liggen tot wel zeven meter diep. Niemand weet exact hoe die stenen daar geraakt zijn, waarom ze daar liggen en hoelang ze daar al precies liggen. De vegetatie is er in al die eeuwen niet in geslaagd om de stenen te overwoekeren.

Veronderstellingen

Rivierbedding

Voor sommigen zouden deze rotsblokken voortkomen uit de gletsjers van het quartaire tijdperk van het nabijgelegen massief. Daar zouden rotsblokken losgekomen zijn, die daarna samen naar beneden zouden gerold zijn, eventueel in een soort rivierbedding. Op een bepaalde plaats zouden de stenen dan blijven steken zijn om zo de Vallée des Granges te vormen.

Gletsjer

Voor anderen is deze theorie ongeloofwaardig, omdat de rotsblokken geen sporen van wrijving vertonen. Heel ver kunnen ze dus niet geschoven zijn. Zij denken eerder aan een grote, nabijgelegen gletsjer die onverwachts zou gesmolten zijn, misschien wel door opwarming van de aarde.

Door toedoen van mensen

Een andere theorie is dat mensenhanden ze naar die bepaalde plaats hebben gebracht. Niemand, noch geologen, noch specialisten, noch amateurs, weet echt met zekerheid hoe de rotsblokken daar geraakt zijn en dus wordt er duchtig op los gefantaseerd. Feit is dat deze stenen hier al meer dan 50.000 jaar aanwezig zijn.

Rondwandeling

Dit natuurfenomeen bleef natuurlijk niet onopgemerkt en al gauw kwamen de toeristen. Om alles een beetje in goede banen te leiden, en om te voorkomen dat dit natuurfenomeen zou beschadigd worden, werd een rondwandeling aangelegd. Het domein is vrij toegankelijk. Er is een parking aanwezig voor de auto. De rondwandeling is ongeveer één kilometer lang en start bij de stenen waartussen veldmuisjes en hagedissen huizen. Je wordt dus vriendelijk verzocht je hond aan de leiband te houden, zodanig dat ze de plaatselijke fauna niet verstoren. Je kan over de stenen lopen en kruipen, maar voor de minder sportieven is er ook een wandelweg naast het stenenveld. Daarna gaat de wandeling verder door de dorre natuur. Uiteindelijk kom je terug bij je startpunt. Overal vind je bordjes met uitleg, enkel in het Frans weliswaar.

Een plaatselijke legende

Zo'n bizar fenomeen liet de menselijke fantasie natuurlijk op hol slaan. Zo ontstonden er dus legenden over de stenen. Dit is er een van: vroeger, lang, lang geleden, verlieten de rotsblokken van Barbey-Seroux iedere nacht, wanneer de klok twaalf sloeg, hun plaats. De stenen rolden tot de nabijgelegen rivier, de Vologne, en gingen er een frisse duik in nemen. Bij het krieken van de dag gingen ze terug naar hun oorspronkelijke plaats, netjes gewassen en opgefrist, om de hitte van de dag te trotseren. De duivel kreeg hun nachtelijk gedoe in de gaten en wilde een stokje voor hun nachtelijke zwempartijen steken. Op een nacht, wanneer ze weer eens waren gaan zwemmen, verstopte hij heel zijn fortuin in de vorm van goudstukken in de holtes die gevormd waren door de rotsblokken. Toen de netjes gewassen rotsblokken terugkwamen, beval hij hen over zijn goudstukken te gaan liggen en niet meer te bewegen. Na lang nadenken hadden de rotsblokken een list verzonnen. Zij verschoven een heel klein beetje, juist genoeg opdat de eksters de glinsterende goudstukken zouden opmerken. Het duurde niet lang of de eksters streken neer en namen al de goudstukken mee om in hun nest te verstoppen. Toen de duivel op 31 december terugkwam om zijn fortuin te tellen, kwam hij tot de conclusie dat alles weg was en stikte hij van woede. Of de stenen hun nachtelijke escapades daarna hebben hervat, dat zegt de legende niet...

Hoe geraak je er?

Halverwege tussen Gerardmer en Bruyères, op zo'n 13 km van beiden. Vertrekkende van Granges-sur-Vologne neem je de D31 tot Barbey-Seroux. Daar sla je rechts af en volg je de pijlen.

Gelijkaardig natuurfenomeen

In het Duitse Odenwald, meer bepaald op de Felsberg, ligt een soortgelijk natuurfenomeen. Een lawine aan stenen ligt ook hier al eeuwen zonder dat iemand weet hoe ze er geraakt zijn.