Gérardmer en omgeving; vakantie in Frankrijk

Aan de Franse kant de Vogezen, aan Duitse zijde de tegenhamger: het "Zwarte Woud' en daartussen slingert de Rijn zich een weg naar lagergelegen delen. De Vogezen zijn niet het Franse vakantiegebied bij uitstek. Toch is de hoge bergrug één of meer bezoeken zeker waard. Op de westelijke hellingen het Franse gebied en aan de oostelijke kant de Elzas, waar Duitse invloeden onmiskenbaar zijn; het gebied van wijnen, ooievaars en vakwerkhuizen.

Gérardmer, voor zomervermaak en wintersport

In het centrum van de Vogezen ligt de plaats Gérardmer (spreek uit: Gérardmé), aan het meer dat de naam van de stad draagt. Een kleine, maar gezellige stad met mooie wandelpromenades langs het water en een goede winkelstand. Ook de horeca is goed vertegenwoordigd. De hotels, café's en restaurants staan in het centrum mannetje aan mannetje. Gérardmer eet namelijk van twee walletjes: in de zomer het drukke watertoerisme: vissen, kanoën, kajakken, zeilen, surfen, roeien, varen in elektrische bootjes of op waterfietsen, zwemmen of gewoon lekker zitten op het strand bij de Union Nautique. Langs de oever van het uitgestrekte meer staan veel campings om de vele zomergasten plaats te bieden. Op de uitgestrekte grasvelden langs het meer zitten 's zomers veel toeristen te genieten van het uitzicht over het meer. Zelfs wordt daar gepicknickt of gebarbecued.

In de winter is Gérardmer een wintersportgebied met diverse skipistes een een respectabel aantal kilometers langlaufloipe. In totaal heeft Gérardmer veertig kilometer piste. Twintig skiliften brengen de wintersporters naar boven. Ook langlaufen kan hier. Verbonden met de wintersportgebieden van La Bresse en Xonrupt-Longemer heeft men de mogelijkheid om te langlaufen over zo'n kleine honderd kilometer uitgezette loipes.

Het skigebied bij Gérardmer is het meest noordelijke skigebied van Frankrijk. Daardoor komen hier relatief gezien veel Nederlanders. Omdat de Vogezen niet tot het hooggebergte behoren , is het een ideaal gebied voor de beginnende skiër en voor gezinsvakanties.

Andere plaatsen in de omgeving waar goed geskied kan worden, zijn:

• La Bresse
• Xonrupt-Longemer
• Le Poli
• Balveurche (Deval'Kart)

Middelen van bestaan

Naar aanleiding van het bovenstaande zou de gedachte kunnen postvatten dat Gérardmer geheel afhankelijk is van het toerisme, zowel 's zomers als 's winters. Niets is minder waar. Natuurlijk zijn de inkomsten uit het toerisme een belangrijke bestaansbron voor het stadje, maar er is meer. In de negentiende eeuw waren landbouw (veeteelt), textielnijverheid -en dan vooral voor eigen gebruik- en de houtindustrie belangrijke bronnen van inkomsten. Er moeten, volgens oude archieven, ook papiermolens geweest zijn, werkend op waterkracht, die van linnen papier maakten. Ook had men een leerlooierij. Na 1830 nemen de textiel- en houtindustrie in omvang en productie toe. Nu draait de economische motor vooral op de houtindustrie en de textielindustrie. De producten van de textielindustrie van Gérardmer, zoals linnen stoffen voor huishoudelijk gebruik, zijn niet alleen nationaal maar ook internationaal bekend.

Een stukje geschiedenis

Uit opgravingen in 1959 is gebleken dat het gebied rond het meer van Gérardmer ver voor het begin van onze jaartelling al bewoond was. De toenmalige bewoners van het gebied hielden zich voornamelijk bezig met de visvangst. De naam van de stad is gegeven door de hertog van Lotharingen, Gérard d'Alsace. Hij liet op de plek een toren bouwen die dienst moest doen als overnachtingsplaats voor de jagers. Die toren moet gestaan hebben aan de Boulevard d' Alsace ter hoogte van de begraafplaats. Hiermee krijgt Gérardmer zijn naam. Aanvankelijk luidt die 'Gérardmeix'. Meix betekent: landelijk gelegen woningen of boerenbedrijven. Later wordt dat Gérardmer, zoals we hierboven al zagen wordt dat uitgesproken als Gérardmé. In 1555 telt het dorp 22 huizen en in 1631 wonen er 1200 mensen.

In de loop van de achttiende eeuw wordt Gérardmer ontsloten door de aanleg van wegen door het bos. Hierdoor verliest het zijn besloten en zelfvoorzienend karakter, maar vergroot het zijn afzetgebied.

De stad heeft het in de Tweede Wereldoorlog zwaar te verduren gehad. In 1944 werd 85% van alle gebouwen verwoest. Ondanks die tegenslag bleef Gérardmeer een dynamische industriestad, die juist daardoor weer uit het dal opkrabbelde en opnieuw verrees.

De parel van de Vogezen

De broer van de bekende schrijver Victor Hugo, Abel Hugo, die zelf ook literaire aspiraties had, noteerde bij het zien van het schitterende meer de volgende ontboezeming: "Het meer van Gérardmer in zijn mooie vallei brengt ons in vervoering als het donker is en lacht ons toe als we wakker worden. Het is een onvervalste diamant onder zijn sterrenhemel en een kostelijke parel als het gekust wordt door de zon...