Op de fiets door de straten van Ubud een hotel zoeken

Ubud is een heerlijke plaats op Bali. Ubud heeft flink wat hotels en ze vinden is niet moeilijk met een reisboek in de hand. Goedkope hotels, maar ook middenklassers en hele luxe hotels zij in Ubud overal te vinden. Maar bijzondere waar de tijd heeft stil gestaan zijn er ook nog. Over hotels in en fietsen door Ubud.

Strandvakantie Nusa Dua

Na een weekje strandvakantie in het luxueuze 5 sterren hotel Melia Bali in Nusa Dua besluit ik dat het tijd wordt om het echte Bali te ontdekken. De vriendin waarmee ik ben gekomen, heeft haar intrek inmiddels genomen in een appartement in Ubud en ik besluit haar te volgen. Eerder al ging ik een aantal keren met haar per taxi naar het kunstenaarsdorp, maar nu ga ik bepakt en bezakt en met de Lonely Planet in de hand zelf op zoek naar een hotel. Moeilijk om iets te vinden is het niet. Bali heeft nog steeds te kampen met de negatieve gevolgen van de bomaanslag op 12 oktober 2002, waarbij 202 doden vielen.

Hotel in Ubud :Van goedkoop tot duur

Voor bedragen die variëren van 5 euro tot 100 euro zijn er onderkomens te vinden in het dorp. Heel veel luxe hoef ik niet, maar airconditioning en een fijne badkamer kan ik wel op waarde schatten. Ik ga eerst bij mijn vriendin langs om even samen koffie te drinken en vervolg dan mijn tocht met de lonely planet in de hand. Ik heb een vaste taxichauffeur die - zo heeft hij me verteld - zijn inkomen veilig stelt door flink wat kippen te houden. De eieren verkoopt hij en het vlees wordt gegeten. Ook hebben zij en zijn vrouw een weelderige moestuin waar ze goed van kunnen eten. In het begin sprak ik tijdens elke rit af hoeveel ik moest betalen, maar dat laten we inmiddels achterwege. Wel is het nog altijd moeilijk om hem mee te krijgen om te eten. Als ik ga eten en drinken, wil ik niet dat hij er op een droogje bij zit, dus schuif ik hem op een gegeven moment maar gewoon een bord vol eten en een drankje voor. Hij blijft weigeren, maar ik blijf het hem voorzetten. En hij eet en drinkt het gewoon op, dus ik neem aan dat het meer in de omgangsvormen zit dan in honger en dorst. Na de koffie gaat mijn vriendin met me mee op hoteljacht. Zij zit in een knus appartementje in hartje centrum voor 10 euro per nacht, omdat ze centjes wil sparen. Haar reis voert namelijk nog naar China en Australië, terwijl ik ,,alleen maar even’’ Bali doe. Overigens is die reis naar dit godeneiland behoorlijk zwaar. Met Cathay Pacific, overigens een erg goede maatschappij vlogen we eerst in 12 uur naar Hong Kong. Daar moesten we vervolgens 4 uur wachten op de vervolgvlucht naar Denpassar. Ook die reis duurde nog eens 4 uur. Al met al waren we dus 20 uur onderweg van vliegveld naar vliegveld en toen nog niet op de plaats van bestemming. De jetlag was er vervolgens ook naar. Een week lang had ik het gevoel dat ik op een schip zat. Daar komt nog bij dat het tijdsverschil tussen Nederland en Indonesië erg groot is. Is het in Nederland nacht, dan is het in Indonesië dag en omgekeerd. Niet alleen de afstand is dus het probleem, maar ook mijn interne klok is helemaal van de leg.

Monkey Forest Road en de blaadjesvegers

Aan de Monkey Forst Road bevinden zich diverse hotels die ik allemaal even bekijk. Ik stap binnen, vraag of ik de kamer mag bekijken en als hij bevalt vraag ik wat de prijs is. Veel hotels hebben niet mijn bijzondere instemming. Hoewel ik inmiddels wel ben gewend om te onderhandelen en de prijs leuk naar beneden gaat als je meerdere dagen blijft, zijn sommige gewoon te duur. Duur, maar wel heel mooi. Anderen zijn me te muffig of bevallen gewoon niet. Anders is dat bij de Ubud Bungalows. Zo vanaf de weg is eigenlijk niet eens te zien dat in een immense tuin allerlei appartementjes verscholen liggen. Met daarachter zelfs een zwembad en een prachtig onderhouden tuin. Dat laatste gebeurt overigens overal op Bali. Schertsend spreken mijn vriendin en ik vaak over de blaadjesvegers, de blaadjesplukkers en de blaadjesopruimers. Dat schijnen echt beroepen te zijn hier. Iemand zorgt ervoor dat blaadjes die dreigen te vallen van de boom worden geknipt. Iemand anders veegt inmiddels afgevallen exemplaren bij elkaar en weer een ander haalt ze er weg. Zelfs in het luxe hotel Melia Bali was dat het geval.

Gerenoveerde kamers

De man bij de receptie van de Ubud Bungalows blijkt de eigenaar van het complex te zijn. Hij laat me een net gerenoveerde kamer zien. Alleen al de deuren zijn prachtig. Ze zijn helemaal van houtsnijwerk. De badkamer is helemaal vernieuwd en er staan zelfs 3 bedden in mijn slaapkamer, zo groot is het appartement. Ook de prijs is heel redelijk. Voor 25 euro slaap ik in een kamer met airconditioning, inclusief het ontbijt. Ik besluit de kamer te nemen en neem mijn intrek. De eigenaar, die ook danser is, vraagt meteen of hij kaarten voor me moet regelen voor de apendans die diezelfde avond nog wordt opgevoerd. Wij hebben net plannen gemaakt, dus dat gaat niet door, maar het is altijd handig om zulke contacten te hebben.

Met twee mensen op de fiets - Ongekend

De volgende dag verken ik de omgeving, na een ontbijt van pannenkoekjes, fruit en thee. Alles is te vinden om de hoek. Kleine en grote restaurants, allerlei massagesalons en als ik de straat helemaal uitloop dan kom ik op de markt. Dat doe ik niet, want dat tripje gaan we samen ondernemen, hebben mijn vriendin en ik besloten. Terwijl ik op weg ga, zie ik haar al komen. Ze rijdt op een prachtige rode fiets die ze net gehuurd heeft. De laatste vertelt ze. Jammer, want anders had ik ook mee kunnen gaan op een tocht door de rijstvelden. Ik mag echter wel achterop (wat waarschijnlijk niet mag van de verhuurder, maar ik ben slank en denk dat het wel gaat) en dat baart enorm veel opzien. Overal staren mensen ons aan, ze zwaaien van alle kanten en we zijn de bezienswaardigheid van het dorp. Dagen later zelfs vragen mensen mij waar mijn vriendin met de fiets is en aan haar vragen ze waar die dame toch is die achterop zat. Veel gefietst wordt er niet in Ubud. Daarentegen wordt er gejakkerd met brommers, scooters en motoren dat het een lieve lust is. Dat mensen zo verbaasd zijn dat wij met z’n tweetjes op een stalen ros klimmen, vinden wij dan weer vreemd. Hele gezinnen stappen hier namelijk op een brommer. Pa en ma en daartussen in 3,4 of zelfs soms 5 kleine kinderen. Zonder helm, zonder enige bescherming. Overal is het een getoeter van jewelste en zelfs op de hoofdweg vliegen de brommers en scooters je overal voorbij. Levensgevaarlijk in onze ogen, maar voor de mensen hier die van en naar hun werk moeten, de enige manier om blijkbaar van A naar B te komen. Wij fietsen ondertussen elke dag wel even door het centrum, waar we steeds opnieuw worden begroet. Op een avond, na een bijzonder diner in een bijzonder restaurant zijn we beide erg moe. We duiken nog even een internetcafé in waar de verbinding overigens erg traag is. Ik verzucht dat ik eigenlijk dat hele eind naar mijn hotel niet meer wil lopen en iemand vangt dat blijkbaar op. Hij wil me wel brengen met de brommer. Overigens is dat heel gebruikelijk op Bali. Wie langs de kant van de weg loopt, wordt steevast gevraagd of hij ook transport nodig heeft. Dat kan met een taxi, maar nog veel vaker vragen gewone particulieren of ze je een stukje weg kunnen brengen voor een paar rupia’s. Hoewel ik niet zo’n held ben op de brommer, verzekert de jongen me dat hij me veilig thuis zal brengen. Mijn vermoeidheid en de enorme hoge luchtvochtigheid (het is de natte tijd en dat betekent dat we soms zomaar in een seconde helemaal tot op het bot verregenen) halen me over. Heel rustig rijdt hij me naar het hotel, waar ik hem wat geld geef voor de verleende dienst. Uit het donker doemt de eigenaar c.q. receptionist op. Hij vraag of ik een fijne avond heb gehad en we praten nog even wat met elkaar. Dan open ik de deur van mijn prachtige houten deur, doe aan de binnenkant de grendel er op en wordt verwelkomd door het tjitjak geluid van een insect dat me elke avond gezelschap houdt. Moeilijk is dat overigens niet; het dak van mijn appartement is gedeeltelijk open en beestjes die dat willen kunnen zo heel gemakkelijk binnen komen.

Ubud en omgeving

Ubud was altijd een soort toevluchtsoord voor kunstenaars en hippies. Het aanbod aan accommodaties was daarmee in overeenstemming. Tegenwoordig is dat anders en wordt er nog steeds flink bijgebouwd. Een budgetreis werd voorheen vooral naar Ubud gemaakt, maar pensions en hotels worden tegenwoordig steeds meer opgewaardeerd en gerenoveerd. Zwembaden, betegelde vloeren, luxe badkamers en warm water maken daar deel van uit.

Dans

Balinees dansdrama is niet alleen eenvoudig vermaak. De dansen zijn eigenlijk serieuze vertellingen van de klassieke epische verhalen en dragen allemaal een boodschap in zich.

• Van alle dansen is de formele en statige gambuh de belangrijkste. Hiervan is namelijk de moderne vorm afgeleid. Oorspronkelijk werd de gambuh alleen maar aan het hof en bij religieuze gebeurtenissen opgevoerd. Nu wordt de dans opgevoerd voor het welslagen van een tempelfeest of odalan. Voorheen dansten alleen mannen de rollen, maar tegenwoordig mogen vrouwen ook hun partij meedoen.
• Wayang wong is de meest dramatisch vorm van dans. Het verbeeldt een deel van het grote Indiase epos Ramayana.
• Legong is een dans die de vrouwelijke gratie verbeeldt. Toeristen krijgen vooral de vorm te zien waarin drie hele jonge meisjes dansen. Ze zijn prachtig gekleed en dragen een hoofdtooi die met bloemen is versierd. Hun identiteit verandert daarbij. Soms zijn ze vrouw, dan weer dier. De legong vindt zijn oorsprong in een visioen van de prins in Gianyar.
• Kebyar is ook een erg populaire dans. Het was oorspronkelijk een dans waarbij de muziek werd vertolkt door vrouwen in mannenkleding. De dans is later verfijnd en laat nu zien hoe de emoties van de jeugd eruit zien. Dapperheid, verlegenheid, verdriet worden door de muziek uitgebeeld. De dansers zitten bij deze opvoering. Daardoor gaat alle aandacht uit naar de bewegingen van het bovenlichaam en de handen en vingers.
• Arja is een volksopera. De dansers zijn geoefende zangers en geven uiting aan een liefdesverhaal vol sentiment en melodrama.
• Kecak dans of te wel apendans is ontwikkeld door de bewoners van het dorp Bedulu. Deze dans komt uit een trancedans waaraan elementen zijn toegevoegd van de Ramayana. Het stelt een apenleger voor van 100 mannen dat met gebaren en geluid het kwaad probeert te verjagen.
• Janger is een vrolijke dans en betekent bevlieging. De dans bevat niet alleen Balinese, maar ook westerse en Indonesische elementen. De 12 meisjes die de dans uitvoeren, dragen traditionele kostuums en de danspassen die zij doen zijn duidelijk beïnvloed door de Legong. Als de danseressen het toneel opkomen, zingen ze een eenvoudig volkslied in het Balinees. Daarna komen er 12 jongens op die enorme uitbundige kostuums dragen compleet met zonnebrillen en gymschoenen.
• Prembon is een dansdrama dat uit verschillende genres bestaat. Vaak wordt voor toeristen een reeks van verschillende dansen opgevoerd uit de legong, kebyar en diverse andere dansen.
• Jauk is een klassieke solodans. Het beeld de bewegingen van een duivel uit. Door het uiterlijk van de danser ziet de danser er vaak heel eng uit. Ook de handschoenen waarmee hij steeds fladderende bewegingen maakt, en zijn ronde uitpuilende ogen moeten een demon uitbeelden.