Griekenland, vakantie op Dilos

Dilos, ook wel Delos genoemd, is het eiland met de meest rijke Griekse mythologie. Hier zouden namelijk de tweeling Apollo en Artemis zijn geboren. Zij zijn de kinderen van de oppergod Zeus. Uit eerbetoon aan deze twee mythologische figuren mag er op het eiland niet overnacht worden en worden zieke mensen en zwangere vrouwen geweerd.

Algemeen

Het eiland Dilos (ook wel Delos genoemd) ligt ten zuidwesten van Mykonos. Het is een klein, langgerekt eiland van ongeveer 5 x 1,3 km (gemeten over de langste en breedste punten) met een schrale en dorre bodem.

Mythologie

Wellicht is dit eiland het eiland die het meeste met de Griekse mythologie te maken heeft. Hier is namelijk de zoon van Zeus, de god van de zon (het licht) en de muziek, Apollo geboren. Ook de godin Artemis zo hier het levenslicht hebben gezien.

De oppergod Zeus nam het niet zo nauw met de echtelijke trouw. Op zekere dag liet hij zijn oog vallen op Leto, dochter van de titaan Koios en begon een relatie met haar. Toen het voor Leto tijd was om te bevallen ging zij op zoek naar een rustige plek. Vele landen waren bang voor de jaloerse (wettelijke) echtgenote van Zeus en weigerde Leto gastvrijheid.

Zij arriveerde op het eiland Dilos, dat toen nog Ortygia heette. In ruil voor gastvrijheid beloofde Leto dat haar kind zijn geboortegrond niet zou minachten. Na korte tijd beviel ze van een tweeling, Apollo en Artemis. Als eerbewijs aan zijn kinderen schikte Zeus een krans van eilanden rond Dilos, waardoor het eiland het centrum van de Cycladen werd. Op deze bedevaartsplaats werd het min of meer verboden dat er iemand mocht sterven of geboren mocht worden. Daarom mochten zwangere vrouwen en zieken mensen geen voet op het eiland zetten.

Geschiedenis

Archeologische vondsten hebben aangetoond dat het eiland al een nederzetting had ongeveer 3000 jaar v.Chr. en dat het toen al een religieus centrum was.

In de 6e eeuw v.Chr. veroverde Pisistratus het eiland voor Athene. Na hem krijgt Polycrates van Samos het eiland in beheer. Nadat Alexander de Grote het eiland in beheer heeft gehad wordt Dilos een vrijstaat. Hier komt een einde aan als in de laatste eeuw v.Chr. de bevolking uitgemoord en het eiland verwoest wordt. Dan volgt een periode van regelmatige aanvallen door piraten.

Sinds de 6e eeuw is er geen permanente bewoning op Dilos meer geweest. In 1872 begonnen de systematische archeologische opgravingen. Hierdoor is de belangrijkheid van de religieuze en culturele aard naar boven gekomen. Met name in de periode tussen 1904 tot 1914 werden belangrijke vondsten gedaan in de vorm van huizen en vloeren. Door al deze opgravingen is het eiland tegenwoordig een machtige trekpleister geworden.

Dilos

Tegenwoordig is het verboden op het eiland te overnachten, bezoeken vanaf bijvoorbeeld Tinos (per boot) is echter mogelijk. Er zijn dan ook geen inwoners of restaurants te vinden. Bekend is dat het eiland een belangrijke religieuze positie inneemt. In vroeger tijden echter was Dilos ook economisch gezien vrij belangrijk. Het eiland is heel lang een slavenmarkt geweest, en een belangrijke marktplaats voor graan voor het Egeïsche gebied.

Het is een eiland waar mooie gebouwen en heiligdommen te vinden zijn. Doordat er weinig tot geen bewoning is geweest, zijn veel heiligdommen bewaard gebleven. Helaas is veel marmer uit de gebouwen verdwenen als bouwmateriaal naar de naastgelegen eilanden. Wel zijn er nog sculpturen die overgebracht zijn naar de diverse musea in Griekenland en andere delen van de wereld.

Sinds 1990 staat Dilos op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Enkele bezienswaardigheden

De Tempel van de Delianen, oftewel de Grote Tempel. Van deze tempel wordt gezegd dat het de laatste, en tevens de grootste, tempel is die ter ere van Apollo is gebouwd. Er is begonnen met de bouw in 478 v.Chr., maar het is nooit afgebouwd.

De Minoïsche Fontein, is niet langer zoals de naam doet vermoeden een fontein, maar een huis. De Fontein, opgedragen aan de Minoïsche nimfen, is gebouwd in de 6e eeuw v.Chr. Het is in gebruik geweest als fontein tot aan de Hellenistische periode, waarna het werd omgebouwd tot een huis.

Het marmeren theater is gebouwd in de 3e eeuw v.Chr. Oorspronkelijk was het gebouw opgetrokken uit hout, wat is vervangen door marmer. Er was plaats voor 5.500 toeschouwers. Er zijn nu nog overblijfselen van het toneel te bezichtigen.

De laan van de Leeuwen. Ook dit monument dateert vanuit de 7e eeuw v.Chr. Het is aangelegd ter ere van Apollo door de inwoners van Naxos. De leeuwen, oorspronkelijk 16 in getal, staan op een rij bij het Heilige Meer, richting het oosten. Deze leeuwen stellen de eeuwige wachters van het Heilige Meer voor. Er zijn nog 5 complete leeuwen te bezichtigen en restanten van 3 anderen. Eén van de missende leeuwen werd in de 17e eeuw door de Venetiërs overgebracht naar het Arsenaal in Venetië.

De tempel van Hera is ongeveer 7000 jaar oud. Dit was niet de eerste tempel die werd gebouwd, want onder de fundamenten van deze tempel liggen oudere funderingen. De in deze tempel gevonden voorwerpen zijn te bezichtigen in het Archeologisch Museum op het eiland. Het altaar heeft altijd gestaan in het zuiden van de tempel.