Kaapse Schiereiland, Zuid-Afrika

Het Kaapse Schiereiland (Cape Peninsula) is een strook land van ca. 60 km lang ten zuiden van Kaapstad. In dit gebied is werkelijk van alles te doen: wandelen, stranden bezoeken, wijn proeven, uitzichten bekijken, dieren spotten en natuurlijk Kaap de Goede Hoop. Je zou hier makkelijk een week door kunnen brengen zonder je te vervelen.

• Groot Constantia
• Boulder's Beach
• Cape Point en Kaap de Goede Hoop
• Chapman's Peak Drive

Hoewel er backpackersbussen zijn die de hoogtepunten van het Kaapse Schiereiland in een tour doen, is eigen vervoer vrijwel noodzakelijk om hier iets te zien.

Groot Constantia

Zuid-Afrikaanse wijnen genieten een groeiende populariteit, maar je hoeft geen vinoloog te zijn om tenminste een landgoed mee te pikken. Dichtbij Kaapstad ligt een van de oudste wijngaarden van het land: Groot Constantia, gesticht in 1685. De stichter was de Nederlander Simon van der Stel die hier door de VOC gestationeerd werd. Hij had al ervaring met wijnbouw en zette dit voort in Zuid-Afrika. Hij bouwde het hoofdhuis. In 1792 bouwde Hendrik Cloete de wijnkelder. Al sinds 1927 is het een museum en sinds 1938 een nationaal monument.

Bezoekers kunnen vrij rondlopen over de gronden rondom het huis. Er zijn rondleidingen door de kelders en natuurlijk wijnproeverijen. Voor 30 rand kun je het hoofdhuis bekijken en de achterliggende stal. Het hoofdhuis is op oud-Nederlandse stijl ingericht, dus op een vreemde manier herkenbaar. In de stal staan wijnattributen en koetsen opgesteld. Er zijn twee restaurants.

De wijntour van de rode hop-on-hop-off bussen doet Groot Constantia aan.

Boulder's Beach

Dit fameuze strand bij Simon's Town is niet zozeer een plek waar je je badlaken uit gaat rollen, maar eentje waar je andere bezoekers van het strand kan bespieden: Afrikaanse pinguïns. De kolonie leeft hier sinds 1983. Eigenlijk bekijk je de pinguïns van Foxy Beach. Boulder's Beach zelf is uiteraard te bezoeken, maar wordt op drukke tijden voor nieuwe bezoekers afgesloten.

De Afrikaanse pinguïns zijn vrij klein, maar daardoor wel schattig. Tussen februari en augustus broeden de dieren. Je loopt over een speciale boardwalk zodat je geen planten plet en de dieren minder stoort. Voeren is uiteraard uit den boze. Omdat het gebied onderdeel is van het Table Mountain National Park betaal je entree. Dit is 40 rand voor volwassenen en 15 rand voor kinderen tussen 2 en 12 jaar.

Je kunt dit strand ook bezoeken door het toeristentreintje naar Simon's Town te nemen, wat de laatste stop is.

Cape Point en Kaap de Goede Hoop

Naarmate je verder zuidelijker gaat, wordt het landschap leger. De weg lijkt eigenlijk nergens heen te leiden totdat je de ingang ziet van het park. Volwassenen betalen 105 rand entree, kinderen van 2-11 jaar 50 rand. En hoewel je dan binnen bent, duurt het nog ettelijke kilometers voordat je bij het uiterste puntje bent.

Onderweg zijn er wat kleine bezienswaardigheden, zoals verschillende kruizen en natuurlijk zijn er de ruige uitzichten op de oceaan. Het kaartje dat je krijgt bij de ingang geeft deze aan. In het park lopen ook wilde dieren rond. De bavianen zijn bijzonder brutaal en klimmen zo op je auto. Houd de ramen dicht, want je wilt ze niet binnen hebben! Voeren is ten strengste verboden, want zodra de bavianen eenmaal mensen met voedsel hebben geassocieerd, zullen ze terug blijven komen en mensen lastig vallen. Uiteindelijk zullen ze dan moeten worden afgeschoten. Ook te zien zijn wilde struisvogels die simpelweg de berg af komen stappen of op het strand hun eten bij elkaar scharrelen.
Als je dichterbij het einde van de weg komt, zie je een kruising: rechtsaf voor Cape of Good Hope, rechtdoor voor Cape Point. Hoewel Kaap de Goede Hoop de wereldberoemde plek is waarvan de zeevaarders in vroeger tijden zo blij waren deze te rondden op weg naar Azië, is dit de minder interessante van de twee kapen. Het is dus eigenlijk beter om eerst hierheen te gaan en dan naar de boeiendere Cape Point.

Bij Kaap de Goede Hoop zie je het water op de rotsen beuken en er staat een groot bord. In Engels en Afrikaans staat daarop aangegeven dat dit de meest zuidwestelijk punt is van het Afrikaanse vasteland en de GPS-coördinaten. Meer is hier niet te zien. De aankomst van een touringcar vol met Aziatische toeristen die allemaal een foto bij dat bord gaan nemen, is een goed moment om weg te gaan en naar de andere kaap te rijden.
Cape Point is duidelijk een grotere trekpleister, te zien aan het aantal parkeerplaatsen. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op Kaap de Goede Hoop die zich als een soort drievingerige hand uitstrekt. De zogenaamde Flying Dutchman Funicular is een treintje dat je de helling op brengt naar de top bij de vuurtoren. Volwassenen betalen 52 rand voor een retourtje en 42 voor een enkeltje. Kinderen van 6-16 jaar reizen mee voor 22 dan wel 17 rand. Wie echter een beetje in normale conditie is, kan de helling gewoon zelf beklimmen. Het is niet bijzonder steil en duurt misschien een kwartier.

Bovenaan sta je in een klein park met bankjes en uitzichtpunten. Het oude vuurtorentje uit 1859 is niet bijzonder hoog. Dat was niet nodig, simpelweg omdat het bovenop de berg is gebouwd. Een tweede, hogere vuurtoren staat verderop en stamt uit 1914. Een wandeling hier naartoe en terug neemt ca. 5 uur in beslag. Je kunt ook vanaf Cape Point in eenzelfde tijd via een mooi strand naar Kaap de Goede Hoop lopen. Andere wandelpaden gaan bijvoorbeeld langs verschillende scheepswrakken.

In de buurt is ook het Two Oceans restaurant waar, uiteraard, vooral vis wordt geserveerd. Goedkoop is het er niet, maar dat is naar Zuid-Afrikaanse maatstaven. Voor Europese standaarden valt het alleszins mee.

Chapman's Peak Drive

Een eigen auto op het Kaapse Schiereiland? Dan moet je Chapman's Peak drive meemaken! Deze weg is negen kilometer lang en bestaat uit 114 bochten.

Begin 20e eeuw wilde gouverneur Nicolas Frederik de Waal dat het zuidelijke deel van de Kaapprovincie beter werd verbonden met de stad. Van de twee mogelijke routes werd na lastig onderzoek uiteindelijk de mooie route op de kliffen aangewezen. In 1915 werd met de aanleg gestart, onder meer door gevangenen die de weg letterlijk uit de rotsen te hakten. Zeven jaar en 20.000 pond later (een enorm bedrag in die tijd) reed de eerste wagen over de weg. Tussen 2000 en 2003 was de weg gesloten na enkele incidenten waarbij zelfs iemand de dood vond door vallend gesteente. Na verbeteringen was er opnieuw een periode waarin de weg dicht was in 2008 en 2009 door hevige regenval.

De weg is nu dus open, maar gaat dicht als de weersomstandigheden slecht zijn. Het is ook een tolweg geworden waardoor iedereen die de weg gebruikt, bijdraagt aan de onderhoudskosten. Voor een normale auto is dit 23 rand.

Hoewel de weg in de jaren 60 verbreed is, is deze op verschillende plekken nogal smal, vooral als er tegemoetkomend verkeer is. Dit kan ook bestaan uit touringcars! Op een aantal punten zijn stopplekken ingericht waar je kunt picknicken en natuurlijk foto's kan maken van het panorama. Actievelingen kunnen Chapman's Peak zelf nog verder beklimmen.