Op vakantie met de huifkar door Drenthe

Zoek je een vakantie waarbij je dichtbij de natuur vertoeft en kunt gaan en staan waar je zelf wilt? Ga dan op vakantie met een compleet ingerichte huifkar. Je voelt je net Pipo de Clown en Mamaloe, met wapperend wasgoed en rammelende pannen aan de zijkant van je huif…. Wij hebben het een aantal jaren geleden gedaan toen de kinderen nog heel klein waren. Deze vakantie is mij altijd bijgebleven als de meest (ont)spannende vakantie.

Waarom met de huifkar?

Tja, wij wilden iets anders dan een ‘ doorsnee vakantie’ van alleen zonnen en niets doen. We zagen een advertentie over huifkarvakantie en de interesse was gewekt. Dit zou geen ‘zonnebaad vakantie’ worden, maar een ‘ avontuurlijke doe-het-zelf-vakantie’ van 2 weken.

Kleine kinderen

De kinderen waren nog erg klein, 4 en 2 jaar. Maar dat weerhield ons niet om dit avontuur aan te gaan, wij gingen lekker alternatief doen in het bos.

Aangezien je met kinderen op vakantie gaat, neem je nogal veel zooi mee, compleet met campingbed, speelgoed en alles wat je meezeult voor je kids en een voorraad eten. Het verhuurbedrijf had ons gezegd dat het geen enkel probleem was om dat allemaal mee te nemen in de huifkar. Nou ja, we zouden wel zien.

De aankomst

Aangekomen in het kleine dorpje Vledder in Drenthe stonden de huifkarren al klaar en de paarden nog in de wei (Fjorden). Op die dag gingen er meerdere stelletjes op vakantie met de huifkar.

We kregen uitleg over wat nu precies de vakantie inhield. Er werd gevraagd naar de paarden- en menervaring. Paardenervaring hadden we wel, mennen hadden wij nog nooit gedaan, maar dat was geen probleem.

We kregen uitleg over de kaart van de omgeving. Er stonden diverse huifkarroutes op van enkele uren tot een dag met als eindpunt een manege of kampeer boerderij. Daar was je met je paard en kar welkom.

Je mocht zelf weten welke route je nam, of je een aantal dagen bleef staan op een manege of dat je iedere dag verder trok. Iedereen kreeg een Fjord toegewezen (afhankelijk van je paardenervaring).
Wij kregen de Fjord “Heimar”.

Daarna gingen we oefenen met het in- en uitspannen en vervolgens een rondje door het dorp om te oefenen met hulp van het huifkarrenbedrijf.

We kregen volle gasflessen mee om te kunnen koken in de ‘keuken’ van de huifkar, 2 volle jerrykans met water ( 1 voor jezelf en 1 voor je paard, die moesten iedere dag gevuld worden), 1 emmer voor eten en drinken voor Heimar, een citronellaspray (om de vliegen en dazen op een afstand te houden in het bos), borstels om Heimar te poetsen en een zak met paardenbrokken.

Huisregels

• De regel was: 1 uur lopen en dan 1 uur rust. Als je stopte moesten wij Heimar altijd uitspannen, een emmer water geven en enige vrijheid door middel van een lang touw en een pin in de grond.
• Als je over ging steken, moest 1 persoon bij het hoofd van het paard gaan staan en de andere zat op de bok.
• Natuurlijk draag je geen open schoenen als je met paarden bezig bent. Je hebt dan lage laarsjes of bergschoenen aan.
• Je kunt natuurlijk het huifkarbedrijf bellen bij calamiteiten en dan kwamen ze direct, je zat niet verder dan ongeveer 10 km van het huifkarbedrijf vandaan.

Het vertrek

Wij maakten ons wel een beetje zorgen om de hoeveelheid spullen die we bij ons hadden (het is toch een hele huisraad die je mee (moet) nemen, tel daar de huifkar en wij met zijn vieren nog eens bij op en wij vreesden voor Heimar, dat kon hij toch nooit vooruit krijgen? Maar geen paniek, een Fjord kan wel 10 karren trekken als het moet. Dus wij konden gerustgesteld alle spullen in de laadbak onder de huifkar leggen. En daar kon alles in, zelfs het campingbedje voor de jongste.

Een beetje onwennig gingen we op pad, maar al snel hadden we de smaak te pakken, dit is echt heel leuk. Onderweg kwamen we andere net-beginnende ‘koetsiers’ tegen. Ondertussen een paar keer gestopt en pauze gehouden en aan het einde van de eerste dag kwamen we aan bij een kleine campingboerderij. Heimar mocht in de wei en die kwam zijn kornuiten tegen want er waren al meer huifkarren aangekomen. Tja, hoe weet je nu dat je de volgende dag niet het paard van je buurmanhuifkar meeneemt? De Fjorden lijken best op elkaar, zeker als jij je paard nog maar 3 uurtjes hebt. De Fjorden liepen dus al snel verschillend door de weide, het ene paard had een vlecht met rood elastiekje, een ander paard een elastiekje in de staart en zo had ieder paard zijn herkenningsteken gekregen. Zo wisten we zeker dat we wel Heimar de volgende dag gingen voorspannen en niet zijn ‘collega’.

De vakantie

Aangezien wij voor 2 weken hadden geboekt, zijn wij meestal op iedere boerderij of manege 2 dagen gebleven. Van daaruit gingen we bijna iedere dag op pad met de huifkar voor een mooie route door het bos en de heide. Drenthe is zo bijzonder mooi. Soms bleven we een dagje op de manege of camping. Dan had Heimar ook een keertje vrij en de kinderen vermaakten zich ook prima in de kleine speeltuintjes en watersproeiers die de boeren hadden opgezet.

Bij de boerderijen en maneges was altijd een douchegelegenheid en een weitje voor Heimar. Soms lieten we Heimar wat langer bij de huifkar dat vonden we ook wel gezellig, hij werd toch een lid van het gezin.

Je sliep in de huifkar. Die is best nog groot. Vlak achter de bok (daar zit je dus op als je aan het rijden bent) was de ‘keuken’. Daarachter een ruimte van ongeveer 2 x4 m. Wij sliepen voorin op matrassen en achterin sliepen de kinderen. Achterin waren 2 bankjes en de oudste sliep op een bankje en de jongste in het campingbed wat we tussen de banken hadden gezet.

Wij en de kinderen vonden het heerlijk, midden in het bos bakkie leut drinken, koppie soep maken, pannenkoeken bakken, alles kon, je had toch alles bij je. De kinderen konden tijdens de stops lekker spelen in het bos, wat kleuren of lezen. De jongste sliep nog ’s middags. In de huifkar was plek genoeg om het campingbedje op te zetten en hij werd snel in slaap gewiegd door de beweging van de kar. Aan het einde van de dag kwam je dan weer aan bij een ander adres om de nacht door te brengen.

In Drenthe wordt er ook veel gefietst en we merkten dat we toch wel een bezienswaardigheid waren, we werden veel gefilmd en gefotografeerd.

De laatste route brengt je weer naar het huifkarbedrijfje.

Boodschappen doen

Wij hadden (zo Nederlands als we zijn) houdbaar voedsel van thuis meegenomen. Maar ja, er was geen koelkast, alleen een koelbox dus toch moet je iedere dag naar de winkel om boodschappen te doen. Dat vergde wel enige organisatie. Je moest wel weten hoe ver huifkarrijden je zat van een winkel. De auto stond natuurlijk bij het huifkarrenbedrijfje en dus moest je wel met paard en wagen je boodschappen doen. Sommige boerderijen hadden wel brood in de vriezer liggen en kon je dat overnemen. Als je boodschappen ging doen moest je weer rekening houden met het feit dat je het niet kon koelen. Het kwam er dus op neer dat wat je vers kocht, die dag ook genuttigd moest worden.

Soms mochten we gebruik maken van een fiets van een boer om even snel naar het dorp te gaan.

Huifkarren en paardrijden

Het verhuurbedrijf waar wij de huifkar gehuurd hadden, kregen wij géén zadel mee om eventueel ook nog eens op Heimar te kunnen rijden. Hier ben ik het wel mee eens. Heimar moest toch behoorlijk werken en dan vind ik het niet fair dat, als hij dan eindelijk de wei in mocht, eerst nog iemand op zijn rug moest verdragen. Hij had zijn rust verdiend. Sommige verhuurbedrijven doen dit namelijk wel. Denk aan je paardje en laat hem rusten na gedane arbeid.

Terugblik

Al met al is dit nu inmiddels 15 jaar geleden, maar het lijkt wel gisteren dat we in het bos zaten te picknicken met paard en wagen. Wij hebben er hele leuk herinneringen aan overgehouden en je bent lekker weg in eigen land.

Veel huifkarplezier in Nederland!!