Contact leggen met de lokale bevolking in Sri Lanka

De bevolking van Sri Lanka is alleraardigst. De mensen ontvangen toeristen als waren zij al jaren hun vrienden. En is er even geen toilet onderweg? Dan mogen toeristen bij de lokale bevoking vaak zo even een plas doen op het eigen toilet. De inwoners van Sri Lanka worden bovendien gekenmerkt door hun zachte aard en toegankelijkheid. Sri Lankanen zijn gewoon aardige mensen die menselijkheid nog hoog in het vaandel hebben staan. ,,We hebben een hele mooie tassenzaak ontdekt, niet waar Natascha?’’ Herma kijkt me verheerlijkt aan en zegt dat ze niet kon kiezen uit het aanbod dat de winkelier in Negombo haar te bieden had.Na een meeting waarin ons allerlei zaken zijn uitgelegd door de lokale gids en de Nederlands sprekende (tevens Sri Lankaanse) expert over het verdere verloop van onze reis gaan we op pad. Met gevaar voor eigen leven, want al dat verkeer dat van links komt is een beetje te veel van het goede voor ons.

Euro's of rupees

De man in de zaak begroet ons met alle egards. Zijn kleine rommelige winkeltje herbergt werkelijk alles. Boeddhabeelden, Hindoebeelden, tassen, thee, kruiden, sari’s, hij heeft alles. Het is overigens ook bloedheet en heel stoffig in de beperkte ruimte. Herma laat zien welk exemplaar zij mooi vindt. Het is er eentje waarbij het detail in het oog springt. We bekijken flink wat tassen. Die met de olifanten vallen voor ons af, zeggen we. De winkelier vraagt waarom, want olifanten horen toch bij Sri Lanka. We antwoordden dat dit klopt, maar dat we ze daarom nog niet op een tas willen hebben staan. Daarom springt de man op zijn brommer om beladen terug te komen met nog een flink aantal exemplaren, die hij van huis heeft gehaald. Wij passen ondertussen op zijn winkel en beloven hem dat als er klanten komen, wij goede prijzen voor hem zullen bedingen. Hij gaat ook niet uit van nare gedachten blijkbaar, want hij mompelt dat het goed is en rijdt met knallende motor weg. Zijn actie is niet voor niets, we kiezen uiteindelijk 4 tassen. Vanzelfsprekend moet er eerst nog onderhandeld worden. Hij vraagt of we in euro’s of in rupees willen betalen. Beide is namelijk geen probleem en ook creditkaarten worden in bijna elke zaak geaccepteerd.

Massage

Wat we met al die tassen moeten, geen idee. Een voor het werk, eentje voor de bagage, eentje voor de leuk. En omdat we de man daarmee ook steunen. Hij heeft erg zijn best gedaan en heeft waarschijnlijk ook bloedjes van kinderen thuiszitten. In Nederland 4 lederen tassen kopen voor 100 euro lukt je bovendien nooit, dus we zijn allemaal blij. Nadat we de deal hebben afgerond en hij heeft gezegd dat we die avond wel kunnen betalen en niet direct, snellen we naar de buren. Daar hebben ze een soort spa, zo doet een geweldig uithangbord vermoeden. Altijd leuk zo’n massage. Het is ons eerste dag in Sri Lanka en de vermoeidheid van 12 uur vliegen met een tussenstop van een uur doet zich nog wat gelden. De lijst, een soort menukaart biedt van alles op het gebied van ayurvedische behandelingen. De meesten duren echter minimaal een uur. Doen of niet doen? We hebben niet zoveel tijd meer voor we aan het diner moeten aanschuiven. Er wordt onderhandeld. Drie kwartier kunnen we wel, maar is er ook een behandeling die zo kort duurt? Het mooie van dit soort landen is dat eigenlijk altijd alles wel kan, als je erom vraagt. Dus krijgen we een behandeling van drie kwartier, zo spreken we af.
Het meisje uit de winkel is alleraardigst en zegt dat we gratis gebracht worden, want de Spa blijkt zich heel ergens anders te bevinden. ,,Transport included,’’ lacht ze.

,,Oh jeetje zegt Herma. Waar gaan we nu naar toe? Zometeen worden we nog ontvoerd.’’ We stappen in een prachtige auto, de Sri Lankaanse SUV onder de auto’s die meestal barrels zijn. De man achter het stuur blijkt de vader van het meisje te zijn. Onderweg staan twee honden op de weg. Ze zitten aan elkaar vast. Hilariteit alom. Een derde hond wacht. Op zijn beurt zeg ik en het is lachen, gillen, brullen in de auto. Papa vertelt onderweg dat als zijn dochter zo in de belangstelling zou staan hij haar vast zou binden. En hij zijn vrouw wacht zou laten lopen voor de school. We lachen en we bespreken de dagelijkse zaken in het mensenleven in Sri Lanka. Seksualiteit wordt daarbij niet gemeden, terwijl ik dat wel verwacht had.

Vreemde douche

Bij de SPA aangekomen schrikken we. Er staat een morsig mannetje voor een gehavende deur. Moet die ons gaan masseren? We gaan verder en het wordt er niet beter op. Ik zeg dat ik me nog wel even wil douchen, omdat ik vies ben. Misschien had ik dat beter niet kunnen zeggen, want ik kom terecht in een ruimte waar het nog viezer is dan ik ben. Ik krijg een veelgebruikt stukje zeep in handen gedrukt en een verweerd washandje. Opeens hoor ik Herma schreeuwen die zich al op het massagebed had genesteld. Zij moet zich ook gaan wassen, maar begrijpt niet waarom. Ze heeft namelijk net gedoucht. De dames begrijpen haar uitleg echter niet en daarom gaat ze maar gedwee met me onder het belachelijk dunne straaltje staan op een vloer die volgens mij net nog koeien herbergde.

We drogen ons af aan een handdoek die meer gaten dan stof bevat en dan komen de masseuses binnen. Hun zweetlucht is er eerder dan zijzelf, maar het zijn alleraardigste dames. Herma probeert zo goed en zo kwaad uit te leggen dat ze vooral last heeft van haar opgezette voeten. De dames gaan aan de slag. Ondertussen gaan allerlei telefoons, horen we geknal op straat en staat de ventilator zo hard dat de blaadjes die aan het plafond hangen ( waarschijnlijk lokale decoratie) een soort storm veroorzaken. We hebben het soms niet meer van het lachen, want het is nu niet echt de SPA die op het uitbundige uithangbord stond. De baden met de bloemen, de weelderig geklede masseuses, de luxe omgeving, dat alles ontbreekt. De massage is overigens wel heerlijk. Er ontspint zich nog een leuk gesprek waarbij de dames steeds maar weer hoog opgeven van onze blanke huid. Wij geven natuurlijk ten antwoord dat wij weer graag donker hadden willen zijn.

Kruidenthee om afvalstoffen te verwijderen

Herma valt doordat ze erg onder de massageolie zit bijna van de bank, maar kan zich nog net staande houden. In de hal kleden we ons weer aan. Dan krijgen we nog een kopje kruidenthee om de kwalijke afvalstoffen af te drijven die zijn losgemaakt door de massage en worden weer in de auto geladen. Hartelijk nemen we afscheid van vader en dochter en halen we nog even snel onze tassen op die keurig zijn ingepakt door de goedwillende winkelier. Vanavond na het eten terugkomen hoor zegt het meisje. Ze wil nog van alles van ons weten.

We zijn te laat voor aanvang van het gezamenlijke diner, maar mooi dat wij wel leuk contact hebben gehad met de locals. En dat wij mooi 4 tassen rijker zijn. Thuisgekomen is alleen wel alles oranje wat ik heb aanheb. Eerst begrijp ik niet wat daarvan de oorzaak kan zijn. Dan daagt het me opeens als ik alleen oranje word als ik de tas meezuil waarin de laptop steekt. Die geweldige exemplaren blijken te zijn ingewreven met een bijzondere soort olie die kleur moet geven aan het geheel. Na veel gepoets verdwijnt het goedje en kan ik met goed fatsoen over straat met de tassen die eigenlijk onbetaalbaar zijn, alleen al door dit prachtige verhaal.