Beklimmen van Munros in Schotland

Wat maakt het beklimmen van de bergen in Schotland voor velen tot een geheel eigen levensmotto, wat maakt deze Munros zo uniek, dat vele klimmers terugkeren uit alle windstreken om de lijst van alle toppen in Schotland compleet te hebben.

Wat is een Munro

Een Munro is een Schotse berg of heuvel met een hoogte die minstens 3000 voet ofwel 914,4 meter bedraagt, de naam Munro is afkomstig van Sir Hugh Munro (1856-1919), die als eerste een complete lijst van rond de 300 stuks publiceerde in de Scottish Mountaineering journal in 1891, Hugh Munro heeft zijn eigen lijst nooit kunnen completeren en had nooit kunnen vermoeden dat deze lijst tot een levenswerk voor vele bergwandelaars zou uitgroeien, De Munroist.

Wat maakt iemand tot een Munroist

Als eerste moet men alle 284 hoofdtoppen beklommen hebben, wat een hoofdtop of een subtop op een Munro is wordt niet duidelijk gedefinieerd in de Munro Tables, het is niet een vorm van een wedstrijd dat het in een bepaalde tijdsbestek gerealiseerd moet worden, Munroisten kunnen er hun hele leven over doen als ze willen, de beleving van het klimmen van ieder individuele top staat voorop, net als de natuur er omheen.

De hoogste Munro in Schotland

Dit is ongetwijfeld de Ben Nevis nabij Fort William, het is de hoogste berg van Schotland, met een hoogte van 1344 meter (of 4409 voet). Ondanks de geringe hoogtes van de Munros is het bewandelen ervan vaak niet eenvoudig, het verraderlijke weer in Schotland kan vaak voor Arctische omstandigheden zorgen op de toppen met dichte mist, zware regenval en zelfs sneeuw.

Eerste Munroisten

In 1901 werden alle toppen bedwongen door de predikant A.E. Robertson, pas in 1923 volgde de tweede geregistreerde Munroist, R. Burns, hij was ook de eerste die alle subtoppen beklommen heeft. Inmiddels zijn er zo`n 2700 geregistreerde Munroisten waaronder enkele Nederlanders. De bekendste onder hun is Martin Snijders, die op 29 augustus 2004 zich mocht laten bijschrijven in de lijst van Munroisten. Dat het voor vele verweven is met hun leven bewijst Martin met de volgende uitspraken:

Wanneer je eenmaal door het virus bent aangestoken is er geen weg meer terug. Thuis ben je dagelijks in gedachten in de zo geliefde Highlands. Je verslindt alles wat je aan literatuur tegenkomt. Je bestudeert kaarten en onderhoudt contacten met een steeds verder uitdijende schare lotgenoten.

Endorfinen en adrenaline verzachten de pijn en schenken je een gevoel alsof je de hele wereld aankan. Net zoals bij hardlopers die nooit ophouden omdat het lichaam roept. Munro-baggen is zo’n verslaving dat je je honger slechts tijdelijk kunt stillen door er ‘weer een te doen’.