De vier geografische zones binnen Yosemite National Park

Yosemite is één van de bekendste en eerste nationale parken van de Verenigde Staten. Jaarlijks trekken miljoenen wandelaars, klimmers en natuurliefhebbers het 3000m² grote gebied in. Het park kan worden onderverdeeld in vier geografische zones: het hooggebergte, de granietkliffen, de sequoiabossen en de vallei. Elk van deze zones herbergt een eigen specifieke diversiteit aan fauna en flora, uitzichten, ontstaansgeschiedenis... Yosemite National Park heeft een ongekende (bio)diversiteit in huis, die samenhangt met het gevarieerd geologisch voorkomen. De verschillende condities maken dat het hele gebied onderverdeeld kan worden in vier geografische zones met elk een eigen identiteit. Van immense granietkliffen en enorme sequoias tot minuscule bloemen en knaagdieren: groot en klein hebben hier elk hun eigen territorium veroverd, en maken van Yosemite één van de meest verscheiden gebieden van de Sierra Nevada.

Hooggebergte

Een afwisseling van afgeronde graniettoppen, ruwe pieken en uitgestrekte weiden typeren het uitzicht van de 'High Sierra', of het hooggebergte van Yosemite. Honderden mijlen wandelpaden bieden avontuur, de mogelijkheid tot afzondering en inspiratie voor wie dit gletsjerlandschap wil ontdekken en getuige wil zijn van de steeds veranderende gebergte-ecosystemen.

Het landschap werd hier gevormd door gletsjers die langs de gesteenten schuurden op hun weg door de canyons, met een aantal bekende uitzichten als resultaat. Zo ontstond door de kracht van de gletsjers bijvoorbeeld de 'Lembert Dome', een roche moutonnée. Cathedral Peak's scherpe top wist door zijn hoogte aan de gletsjerkrachten te ontsnappen. Toen het klimaat opwarmde smolten alle gletsjers stilaan, waarbij ze enorme zwerfkeien op de meest gekke plaatsen in het landschap achterlieten.

De regio kent door het jaar grote klimaatschommelingen, en de lokale fauna flora hebben zich hier uitstekend aan aangepast. De pika bijvoorbeeld heeft een speciale wintervacht om aan de koude temperaturen te weerstaan. In de zomer schuilt hij voor de zon in ophopingen van rotsblokken, waar hij zich bovendien beschermd weet voor roofdieren. De zomermaanden worden bovendien gebruikt voor het verzamelen van een voedselvoorraad voor de winter. Marmotten slaan in de zomer dan weer zoveel mogelijk vet op in hun eigen lichaam om hun winterslaap onder de sneeuw door te komen. De notenkraker (een zangvogel) begraaft in de zomer zaden, waarmee hij in de winter kan overleven, maar tegelijk ook het voortbestaan van de bomen in kwestie verzekert.

Granietkliffen

De immense kliffen van de Yosemite vallei en de Hetch Hetchy vallei spreken al eeuwen tot de verbeelding. Ze zijn een uitdaging voor lichaam en geest, zeker voor wie avontuurlijk is aangelegd. Toen een reisgids uit 1868 stelde dat "de top van de Half Dome nooit door een mens betreden zal worden", werd dit dadelijk als een uitdaging beschouwd. George Anderson bereikte de top in 1875, en ontelbare anderen volgden. De steile granietkliffen van Yosemite hebben de klimsport voorgoed veranderd, en tot op vandaag trekken jaarlijks honderden klimmers naar dit gebied om hun grenzen te verleggen. Half Dome en El Capitan zijn twee kliffen die steevast op het lijstje staan.

Het exacte ontstaan van de kliffen houdt geologen al meer dan honderd jaar bezig, maar er is nog steeds geen definitief uitsluitsel over. Men vermoedt dat het graniet van de huidige kliffen meer dan 7km onder de grond werd gevormd. Toen de bovenliggende gesteentelagen stilaan erodeerden, samen met de opheffing die het ontstaan van het gebergte veroorzaakte, kwam het graniet stilaan bloot te liggen. Tot op vandaag blijven de dynamische krachten van de natuur verder vorm geven aan de rotswanden. Vallende stenen, watervallen, planten, de zwaartekracht... oefenen al miljoenen jaren hun invloed uit en hebben de kliffen hun huidige vorm gegeven. Verwering langs scheuren heeft de oppervlaktes van Yosemite's granietkoepels afgerond.

Een minder wetenschappelijk maar leuker verhaal volgens Indiaanse overlevering over de ontstaansgeschiedenis vertelt over een vrouw en haar echtgenoot die steeds ruzie maakten. Ontevreden geesten veranderden beiden vervolgens in twee rotsen, Half Dome en North Dome, die tot in de eeuwigheid oog in oog staan over de vallei heen.

Sequoiabossen

De reuzensequoias die in de bossen van Yosemite zijn terug te vinden torenen hoog boven zelfs de grootste dennenbomen en sparren van het woud uit. Ze stammen af van een zeer oud boomgeslacht en kunnen meer dan 2000 jaar oud worden. De stammen kunnen een doorsnede bereiken van meer dan 7 meter. De boomsoort heeft, als symbool voor duurzaamheid en kracht, een belangrijke rol gespeeld in de creatie van Yosemite als Nationaal Park. In alle nationale parken van de VS dragen rangers uniformgordels en hoedenlinten met de afbeelding van de bladeren en vruchten van de sequoia.

In 1864 werd door president Lincoln het wetsontwerp ondertekend voor het behoud van Mariposa Grove (waar een grote collectie sequoias te bewonderen valt). In de jaren die erop volgden ontstonden regelmatig brandhaarden in het bos en werden er actieprogramma's op touw gezet om de bomen tegen brand te beschermen. Hoewel de bedoelingen goed waren, bleek dat deze maatregelen bijdroegen tot de achteruitgang van de sequoias in het woud. Onderzoek en experimenten hebben namelijk recent uitgewezen dat brand de voortplanting van de soort bevordert. Vuur zorgt ervoor dat de naaldbomen die met de sequoia concurreren voor een plek in het bos verdwijnen en dat er een braakliggende vruchtbare bodem ontstaat waar de zaadjes goed in kunnen kiemen. De sequoiawouden zijn dankzij de occasionele brand niet dichtbegroeid, en laten zo ook voldoende zonlicht door voor kleine bloemen die vlakbij de bodem groeien.

Vallei

Samen met Mariposa Grove was de Yosemite vallei de grote inspiratie voor het ontstaan van het nationale parken-idee. Het grootste deel van het jaar stroomt de rivier Merced rustig door de vallei. Allerhande struiken en loofbomen geven kleur en leven aan de rivieroevers. Vochtige weiden staan vol met eikenbomen wiens eikels vandaag een belangrijke voedingsbron zijn voor herten beren en spechten, zoals ze dat in het verleden waren voor de Indianen. Op overstromingsmomenten zorgt de Merced dan weer eigenhandig voor een herstructurering van de omgeving. Rotsblokken, wegen en zelfs kampeerterreinen worden herschikt.

Water is één van de belangrijkste elementen die een rol speelden in de geologische processen die de vallei haar uitzicht hebben gegeven. Het U-dal van de Yosemite Valley en Hetch Hetchy Valley zijn uitgesleten door schuivend gletsjerijs dat zich tijdens de ijstijden in de Sierra Nevada opstapelde.