Libanon; Geschiedenis tot aan 1990

Libanon een land in het Midden Oosten, ingeklemd tussen Syrië en Israël, is een land dat een turbulente historie kent. Beide buurlanden bemoeien zich veelvuldig met het land, vallen regelmatig binnen en bezetten het land. Vele conflicten vinden plaats, vele slachtoffers zijn te betreuren. Toch blijft Libanon als soevereine staat overeind.

Algemeen

Libanon ligt ingeklemd tussen Israël en Syrië. Het land bestaat al heel lang, er zijn al bewijzen van bewoning langer dan 3000 v.Chr.. Libanon is niet groot, 0,3 keer Nederland. Er wonen naar schatting ongeveer 4.000.000 mensen. De afstand van Nederland naar Libanon is ongeveer 3.200 km.

Libanon heeft een heel lange en bewogen geschiedenis. Vooral na de Eerste Wereldoorlog kent Libanon zeer turbulente jaren.

Geschiedenis tot aan 1980

Toen rond 1920 de Franse troepen reeds in Libanon aanwezig waren, kregen zij het gebied wat nu Syrië en Libanon is, tot mandaat gebied. Dit mandaat is vastgelegd in de conferentie van San Remo in 1920. Deze Franse troepen maakte Beiroet tot hoofdstad van Libanon, en hebben de grenzen tussen Libanon en Syrië vastgelegd.

Libanon wordt dan eindelijk onafhankelijk op 22 november 1943. Hierbij wordt het “Nationaal Pact” gesloten. Dit pact bepaald dat de president van het land altijd een christen (maroniet) zou zijn, de premier een soenniet en de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden een sjiiet.

In 1948 vind de Arabisch – Israëlische oorlog plaats. In de nadagen van deze oorlog vinden ongeveer 110.000 Palestijnse vluchtelingen een thuishaven in Libanon. Dan volgen de jaren ’50 en ’60 waarin een economische bloei en groeiende markteconomie plaats vindt. 1958; de moslims (op dat moment de grootste bevolkingsgroep) komen in opstand, zij willen een nieuwe volkstelling. Hun opstand mislukt.

1970: de Palestijnse militie wordt uit Jordanië gezet. Zij groeperen zich in Libanon en richten vanuit het zuiden een basis op om de Israëlische autoriteiten aan te vallen. Libanon werd mede hierdoor het strijdtoneel van het Israëlisch-Arabisch conflict.

1975; de 15 jarige burgeroorlog breekt uit wanneer een conflict tussen Maronieten (Christenen) en Palestijnen escaleerde. Al snel ontstond een oorlog tussen de Soenitische moslims, Palestijnen en Christenen. Syrië, Israël, de VS en Irak voelden zich allen direct of indirect betrokken met de strijdende milities die met de confessionele of etnische groepen verbonden waren.

1978; op 14 maart valt Israël het land binnen en maakt zuid Libanon tot een veiligheidszone. Unifil wordt door de Veiligheidsraad van de VN opgericht met als doel de vrede te bewaren. De Nederlandse troepen (totaal 8.000 Nederlandse militairen in de periode 1979-1985) zijn onderdeel van deze Unifil in Libanon, waar een enorme complexe toestand heerst. Er zijn diverse groepering in Libanon met elkaar in conflict, namelijk:

• Het officiële Libanese leger en de politie
• De Maronitische Christenen (tegen de PLO en Syrië)
• Diverse verschillende Palestijnse groepen die zich hebben verenigd in de PLO.
• De overwegend Islamitische linkse Alliantie (NLM)
• AMAL, de op Libanon georiënteerde moslimbeweging (tegen alle buitenlandse en Christelijke invloeden in Libanon)
• De Arabische afschrikkingsmacht (voornamelijk Syriërs)
• De door Israël gesteunde troepen van majoor Haddad

Geschiedenis tot aan 1990

1982; In juni valt Israël Libanon binnen op grootschalige schaal. Hun doel was de macht van de PLO te breken en een bevriend regime in het zadel te helpen. Deze inval c.q. strijd duurde 88 dagen en heeft ongeveer 30.000 doden tot gevolg gehad. Toen de inval van Israël een aanvang nam, had de PLO zijn hoofdkwartier in Beiroet.

In september van dat jaar verhuist de organisatie zijn hoofdkwartier naar Tunis, dankzij bemiddeling van de VS, vlak daarna van 16 t/m 18 september datzelfde jaar vindt een massale slachting plaats in Palestijnse vluchtelingenkampen. De kampen Sabra en Shatila worden aangevallen door Falange, een christelijke militie. Volgens de officiële Israëlische cijfers kwamen ruim 750 mensen om het leven. Volgens een onderzoek van de Israëlische journalist Kapeliouk vielen er ruim 4x zoveel doden. Minister van Defensie Sharon van Israël werd voor deze daad verantwoordelijk gehouden, zijn land had namelijk één dag daarvoor het deel van Beiroet waar deze kampen lagen, ingenomen. Hij had niet ingegrepen en moest als minister van Defensie aftreden.

Vanaf 1982 werd Israël teruggedreven tot de “veiligheidszone”, door voornamelijk de Shi’itische Hezbollah (Partij van God). De Hezbollah is opgericht door Libanese sji’iten met behulp van de toenmalige Iraanse ambassadeur in Damascus, Alik Akbar Mohtasjemi. Hun doel toen was om van Libanon een Islamitische staat te maken naar Iraans voorbeeld, maar deze doelstelling is in de loop der jaren losgelaten. Vanaf dat moment controleerde het Zuid Libanon leger (SLA) het land. Deze militie werd betaald door Israël, waardoor eigenlijk Israël de bezette gebieden onder controle hield.

Lees verder

• Libanon; Geschiedenis tot aan de eerste Wereldoorlog