Delfshaven, Rotterdam

Delfshaven is tegenwoordig een van de deelgemeenten van Rotterdam. Vanwege zijn historie is dit intressante stukje Rotterdam een bezoek meer dan waard.

Historisch Delfshaven

Aelbrecht van Beieren, graaf van Holland en Zeeland, verleende Delft het recht om een eigen scheepvaartverbinding met de Maas te graven langs Overschie, waar de rivier zich splitst in de Schiedamse Schie en de Rotterdamse Schie. Zo ontstond rond 1400 Delfshaven als een vooruitgeschoven zeehaven van Delft. In 1828 werd het een zelfstandige stad, die in 1886 door Rotterdam werd geannexeerd. In de Schielands Hoge Zeedijk bouwde men een sluis of 'verlaat', waar zich vissers en handelslieden bij vestigen. De eerste havens zijn Kolk (nu Aelbrechtskolk) en de Haven (later Oude Haven en bij de annexatie door Rotterdam in 1886 omgedoopt tot Voorhaven). Er wordt een raadhuis gebouwd als dependance van het raadhuis te Delft. In 1451 werd de Nieuwe Haven nu Achterhaven aangelegd. Na de uitvinding van het haringkaken werd de haringvisserij en export de belangrijkste bedrijfstak.

Geboortehuis Piet Heyn

Pieter Pieterszoon Heyn wordt op 17 november 1577 geboren in de Kerkhofsteeg. Die werd later omgedoopt tot Piet Heynstraat. Als vicadmiraal in dienst van de West Indische Compagnie veroverde Piet Heyn op 8 en 9 september 1628 de Spaanse Zilvervloot. Het huidige zgn. geboortehuis is een replica uit 1871. Piet Heyn sneuvelt op 18 juni 1629 in een, overigens gewonnen, strijd tegen Duinkerkse kapers. Hij is begraven in de Oude Kerk van Delft.

Kraanhuis en Zakkendragershuisje

Sinds 1972 wordt het authentieke deel van Delfshaven aangemerkt als "beschermd stadsgezicht". Een van die uit de Middeleeuwen daterende gebouwen is het Kraanhuis. De naam is een herinnering aan de hijskraan waarmee een sluisdeur tussen Kolk en Achterwater, die zich onder het kraanhuis bevond, kon worden opgehesen. Volgens de beschrijvingen was de kraansluis afgesloten door een grote schuif- of schotdeur, die door middel van raderen werd opgetrokken. Dit optrekken gebeurde door twee mannen, de sluisknechten.

De lage aanbouw aan het Kraanhuis staat bekend als het Zakkendragershuisje. Dit huisje in de Voorstraat dateert uit 1653. Hier kwamen de leden van het Zakkendragersgilde bijeen. De per schip aangevoerde zakken graan bestemd voor de vele distilleerderijen in Delfshaven, werden door de knechten van de zakkendragers uitgeladen en naar de pakhuizen en branderijen gedragen. Omdat er zich meestal meer zakkendragers aanmelden dan nodig waren, moest een worp met de dobbelstenen uitmaken wie aan het werk kon gaan. Die enorme dobbelstenen zijn in het Zakkendragershuisje nog steeds te zien.

Als u vanuit het centrum langs de Coolhaven naar Delfshaven loopt ziet u aan de Aelbrechtskolk de Oude- of Pelgrimvaderskerk. Deze oude kerk met een houten klokkentoren bepaald nog steeds het beeld aan de horizon van dit unieke stukje Rotterdam. De Distilleerketel is een stenen stellingmolen. Het was een van de vijf moutmolens die ooit in Delfshaven stonden; het is de enige die is behouden en, als enige korenmolen in Rotterdam, daarbij nog steeds in werking is. Van de andere vier resteren nog slechts twee molenstompen. Via een aantal smalle straten worden de Voorhaven en Aelbrechtskolk verbonden met de Achterhaven. In de Kolk en aan de Voorhaven liggen een aantal historische schepen. Waaronder bijzonder fraaie ijzeren tjalken die vroeger vooral werden gebruikt in de binnenvaart. Sommigen van deze schepen zijn al meer dan een eeuw oud.