Segovia, onder het aquaduct

De stad Segovia is vooral bekend vanwege het enorme aquaduct, dat er in de tijd van Romeinse keizer Trajanus (53-117) gebouwd werd. Het is waar dat het stadsbeeld er voor een groot deel door bepaald wordt. Maar Segovia heeft veel meer geschiedenis en monumenten dan dat. Het oude centrum staat dan ook niet voor niets sinds 1985 op de lijst van het Werelderfgoed van de Unesco.

Geschiedenis

Er bestaat een vage legende over een zoon van Farao Osiris, genaamd Hercules de Egyptenaar, die in 1076 v. C. de stad Segovia stichtte. Wat we echter zeker weten is dat er in prehistorische tijden een Keltische versterking was en dat de Keltiberiërs, een mengeling van twee volkeren, de Kelten en de Iberiërs, die plek al ‘Segobriga’ noemden. ‘Sego’ betekent in hun taal ‘overwinning’, ‘briga’ is ‘stad’ of ‘fort’, waarmee we dus komen op de betekenis ‘Stad van de overwinning’. Later, in Romeinse tijd, werd dat ‘Segovia’.

De Romeinen
In de Romeinse tijd viel Segovia onder bestuur van het kooster van Clunia. In de keizertijd werd ook het beroemde aquaduct gebouwd. Dat diende ervoor om het water van de rivier Frio naar Segovia te vervoeren. Het geheel had een bovengrondse lengte van 728 m. Nu loopt het dwars door het moderne Segovia en waar je ook loopt in de stad, kom je het wel tegen of zie je het vanuit de verte.

De Moorse tijd

Geschiedkundigen geloven dat Segovia tijdens de Moorse overheersing geheel ontvolkte. Zeker is dat de Moren er stenen van het aquaduct wegnamen voor hun eigen bouwwerken. Het Alcázar van Segovia schijnt ook gebouwd te zijn op Moorse fundamenten.

Reconquista

Toen Alfonso VI van Castillië Toledo terugveroverde, kwam vanaf 1088 een herbevolking op gang. Het werd bevorderd dat er christenen uit het noorden en uit de Pyreneeën naar de stad kwamen om er te wonen. Om dat te bewerkstelligen kreeg Segovia een territorium, dat liep tot ver over de Sierra de Guadarrama en zelfs op sommige plekken tot aan de Taag.

De late Middeleeuwen

Tijdens de twaalfde eeuw had de stad te lijden onder onlusten, gericht tegen de koningin van Asturië, Urraca Alfonso, en haar gouverneur, Álvaro Fáñez, die daarbij in 1114 sneuvelde. Álvar Fáñez was een kompaan van de beroemde El Cid en wordt genoemd in het historische lofdicht ‘El Mío Cid’. In die periode was de stad een belangrijk centrum van wol- en textielproductie en –handel. Ook de veeteelt was er van groot belang.
Tegen het einde van de middeleeuwen had Segovia misschien wel haar grootste bloeitijd. De stoffenhandel was één van de machtigste van het land geworden en trok veel mensen van buiten aan, o.a. vele Joden, die zich in de stad vestigden. Al deze rijkdom zorgt ook voor een opleving van de kunsten en er ontwikkelde zich een prachtige eigen gothische architectuur in de hele stad.

De Opstand van de ‘Comuneros’

Zoals andere Castiliaanse textielsteden maakte ook Segovia deel uit van de opstand van de 'Comuneros' (1520). Die stond zelfs onder leiding van een Segoviaan, Juan Bravo. Ondanks dat de koning de steden op de knieën dwong en Segovia voor een groot deel vernield werd, bleef de textielproductie van de stad tot ver in de zestiende eeuw in grote bloei. In 1594 had de stad 27.000 inwoners. Daarna nam dat langzaam door verval af en een eeuw later had de stad nog maar 8.000 inwoners.

De achttiende eeuw

In het begin van de achttiende eeuw werd er een poging gedaan om de textielindustrie van Segovia terug op peil te brengen, wat niet echt zou lukken. Later stichtte men in 1763 de ‘Real Compañía Segoviana de Manufacturas de Lana’ (Koninklijke Segoviaanse Maatschappij van de Wolbedrijven), gesteund door koning Karel III. Deze steun werd in 1779 al ingetrokken omdat Segovia niet bij machte bleek de concurrentie met andere textielindustriën aan te gaan. Wel kwam in de stad de ‘Real Colegio de Artillería’, een militaire school voor de artellerie. Dat was de allereerste militare school in Spanje. Nog altijd is die met dezelfde doelienden in gebruik.

Napoleon en de Karlisten

Zoals overal in Spanje kreeg de stad na Franse inval onder Napoleon te lijden. In 1808, tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, werd Segovia door de Franse troepen geplunderd. Daarna kreeg de stad ook nog een aanval van Karel van Bourbon voor de kiezen, tijdens de eerste Karlistische oorlog (1833-1840). Karel was tijdens het koningsschap van zijn broer, Ferdinand VII, aangewezen als zijn troonopvolger, omdat deze op dat moment geen nageslacht had. Toen dus uiteindelijk toch nog een dochter, Isabella (later koningin Isabella II) werd geboren, wilde Karel die niet erkennen. Het Karlisme is tot onze tijd gebleven. 'Onze' prinses Irene was getrouwd met een Karlist, die tijdens het Franco-regime zijn kans schoon zag om zijn zaak nog eens aan te kaarten -echter zonder veel succes.

Bezienswaardigheden

In 1985 kwam het historische centrum van Segovia op de lijst van het Werelderfgoed van de Unesco. Dat is niet alleen te danken aan het Romeinse aquaduct, dat het stadsbeeld domineert, maar ook aan de veelheid aan andere eeuwenoude gebouwen, parken en tuinen, die er te vinden zijn.

Het Alcázar

Op een rots tussen twee rivieren, de Eresma en de Clamores, ligt het kasteel ‘El Alcázar’. Omdat het tussen de twaalfde en de zestiende eeuw gebouwd is, zijn er vele stijlen in terug te vinden, van de romaanse tot de gothische, met allerlei ‘mudéjar’ invloeden. In dit kasteel leerde Isabella van Castillië haar latere echtgenoot Ferdinand van Aragón kennen. Deze kennismaking was het begin van een band, die aan de wieg zou staan van het huidge Spanje als nationale eenheid. Isabella werd overigens ook in Segovia tot koningin gekroond, op de ‘Plaza Mayor’.

Onder Karel V en Filips II werd de vesting nog eens aanzienlijk versterkt, als dank voor de steun, die de stad aan Isabella verleend had. Filips II heeft gezorgd voor het uiteindelijke silhouet van het gebouw. Het kreeg twee torens. Later, in 1862, was de vesting slachtoffer van een brand, die het grotendeels zou verwoesten. Dankzij gedetailleerde tekeningen van de negentiende eeuwse oudheidkundige Avrial kon men het bouwwerk in de oude staat restaureren. Tot op de dag van vandaag is men daar echter nog altijd mee bezig.

De kathedraal

De kathedraal van Santa Maria, ook bekend als ‘de Dame van de Kathedralen’, is de laatste kerk, die in Spanje in de gothische stijl gebouwd werd. Het was de vervanger van een eerdere kathedraal, die tegenover het Álcazar stond en werd vernietigd in 1520. Het werd ontworpen door de architecten Juan en Rodrigo Gil de Hontañón en in 1618 ingewijd. Het is gebouwd op een latijns kruis, heeft drie schepen, achttien kapellen, een toren en drie toegangspoorten, in het oosten de ‘Puerta del Perdón’ (Vergiffenis) of ‘Puerta de Santa María’, in het noorden de ‘Puerta de San Frutos’ en in het zuiden de ‘Puerta de San Geroteo. Geroteo was discipel van Paulus en de eerste bisschop van Segovia.

De toren is gebouwd in gothische stijl op een vierkant plattegrond en is 88 meter hoog, waarmee ze in haar tijd de hoogste van Spanje was. Bovendien was ze toen 12 meter hoger, want in 1614 sloeg de bliksem in het houten dak en werd een andere oplossing met een koepel gevonden door de architect Mugaguren.

Het huidige altaar werd in opdracht van koning Karel III (1759-1788) gemaakt naar een ontwerp van Francisco Sabatini. Ze werd in 1768 voltooid in de werkplaatsen van het Koninklijk Paleis te Madrid. Er is een beeld in te zien van de ‘Virgen de la Paz’ (Maagd van de Vrede), uit de dertiende eeuw.

Uit de oude kathedraal zijn de koorstoelen overgekomen, alsmede de vijftiende eeuwse kloostergang van Juan Blas.

De oude synagoge, of ‘Corpus Christi' kapel

De oude synagoge (Antigua Sinagoga Mayor), in de huidige Calle Real, werd in de twaalde eeuw gebouwd. Tussen 1373 en 1419 werden er al christelijke riten gehouden. In 1419 werd de kapel voor de franciscaanse nonnen van de Orde van de ‘Corpus Christi’. Ernaast ligt een Joodse begraafplaats. Het interieur van het bouwwerk bestaat uit drie schepen, die door achthoekige zuilen met bogen in hoefijzervorm gescheiden worden. Veel raakte verloren tijdens een brand in 1899, maar in 2004 werd één en ander gerestaureerd.

‘Casa de las moneda’

Het goud en het zilver uit Amerika, dat na de ontdekkingen van Columbus in grote hoeveelheden naar Spanje verscheept werd, was de oorzaak van de bouw van de zg. ‘Casa de la moneda’ (de Munt) in Segovia. Dit werd in 1583 in opdracht van koning Filips II door Juan de Herrera (1530-1597) gedaan. Voordien werden munten in Spanje met hamers geslagen, nu kwamen ze uit machines, die helemaal uit Duitsland overkwamen. Daarmee was de Munt in Segovia de meest moderne van Spanje en zou dat blijven tot 1700. Heden wordt de Munt gerestaureerd, wat reeds in een ver gevorderd stadium is.

De kerk van San Justo

De kerk van San Justo, op de plaza del Azoguejo, is een romaanse kerk uit de twaalfde eeuw. Het werd gebouwd op de resten van een kapel. Tijdens restauratiewerkzaamheden in 1960 ontdekte men er in de absis romaanse muurschilderingen met bijbelse afbeeldingen, van 'Het Laatste Avondmaal', 'De Arrestatie van Christus', 'De Kruisiging' en 'De Afneming van het Kruis'. Er omheen zijn dierenfiguren en arabesken te vinden. Er bevindt zich ook de zg. ‘Cristo de los Gascones’, een houten Christus-beeld met scharnieren in de armen, waardoor ze kunnen bewegen. Erover wordt verteld dat het in de zeventiende eeuw uit Frankrijk kwam en dat het wonderen verricht.

De kerk van San Martin

Deze kerk stamt ook uit de twaalde eeuw en heeft een mozarabische oorsprong. Ze heeft drie beuken en een kruis met een bakstenen koepel. De klokkentoren is gebouwd in een ‘mudéjar’ stijl en heeft bakstenen bogen op stenen zuilen. Om de kerk loopt een galerij met zuilen. De porticus heeft halve bogen op zuilen met romaanse kapitelen. De oostpoort is één van de grootste van het romaanse Spanje. Het heeft vijf archivolten, versierd met plantenmotieven, en een porticus met beelden uit figuren uit het Oude Testament..

De kerk van San Millan

Ook de kerk van San Millan is twaalfde eeuws. Het werd gebouwd tussen 1111 en 1124 en is daarmee één van de oudste kerken van de stad. Het feit dat het een verkleinde weergave is van de kathedraal van Jaca wijst op een invloed vanuit (het toenmalige koninkrijk) Aragón. Het plafond was oorspronkelijk in ‘mudéjar’stijl, maar werd later om onbekende redenen vervangen.

De kerk heeft vier absissen, waarvan de vierde later aan de sacristie is toegevoegd, en een preromaanse toren, ook met ‘mudéjar’ elementen. Binnen bestaat ze uit drie schepen en heeft ze zuilen, die in proportie nogal aan de grote kant zijn. Op de kapitelen zijn diverse bijbelse taferelen te zien.

De kerk van 'la Santísima Trinidad'

De ‘Sanísima Trinidad’ kerk is een éénschepig kerkje uit de twaalfde eeuw en was de vervanger van een eerder kerkje uit de elfde eeuw -in 1984 werden bij de afbraak van een kapel aan de zuidelijke kant daarvan resten gevonden. Er zijn twee voorgevels. De gevel aan de zuidkant geeft toegang naar het prachtige atrium, dat de entree vormt. In het noorden zijn een gothische kapel en twee barokke sacristiën. In 1513 heeft men er de ‘Capilla de los Campo’ bijgebouwd, met een voorgevel in gothische stijl. Tijdens de zeventiende eeuw werden er restauraties uitgevoerd om de kerk aan te passen aan de heersende stijl van het moment, de barok.

Binnen in de kerk zijn twee verdiepingen met zuilengalerijen. De kapitelen zijn versierd met slangen, bestaria en plantenvormen. Er zijn resten van hun oorspronkelijke polychromie.

Ayala Berganza,´la casa del crimen’

Dit Catiliaanse herenhuis van de familie Ayala Berganza, in een typische vijftiende eeuwse Segoviaanse bouwstijl, is tegenwoordig een prachtig hotel. Het typische van de bouwstijl van Segovia ligt hem vooral in de daken en de muurdecoraties, die ‘sgraffiti’ of ‘sgraffito’ genoemd worden. Dit is een techniek, waarbij pleisterlagen worden weggekrabd om zo een bepaalde vorm te nuanceren.

Dit huis wordt ook ‘La Casa del Crimen’ (het Huis van de Misdaad) genoemd vanwege een meervoudige moord in 1892. Enkele dieven braken op een nacht in dat jaarin het huis in, maar vonden geen buit. Uit woede en teleurstelling daarover hebben ze toen maar de bewoner, een Fransman, diens huishoudster en zijn kat vermoord.

‘Casa de los Picos’

Dit herenhuis wordt zo genoemd (Huis met de Pieken) vanwege haar gevel met 365 diamantkoppen in pieken. Ze staan symbool voor de 365 dagen van het jaar.

Het Huis van de Graaf van Alpuente

Het gaat hier om een woning in Italiaanse stijl, ook uit de vijftiende eeuw. Het bezit een voorgevel met ‘sgraffiti’ versieringen, waarin een Visigotische zonneschijf wordt afgebeeld.

Parken en tuinen

De tuinen van het Alcázar bevinden zich tussen de oude kathedraal en het bisschoppelijk paleis. Het werd aangelegd naar aanleiding van het huwelijkritueel Filips II met Anna van Oostenrijk in 1750. Dat gebeurde in het in Alcázar. De tuin werd vernield bij een brand in 1862 en werd daarna hersteld in 1882.

‘El Jardín de la Merced’ (Tuin van de Genade) was de eerste publieke tuin in de stad. De naam van de tuin komt van een klooster dat voordien op dezelfde plek stond. In de negentiende eeuw werd er een fontein geplaatst, die later werd vervangen door de huidige.

El ‘Paseo del Salón’ is een andere van de alleroudste tuinen van de stad. Het werd aangelegd in 1786 door de zg. ‘Sociedad Económica de Amigos del País de Segovia’ (Economisch Genootschap van Vrienden van het Land van Segovia). In 1846 werden er allerlei fonteinen in aangelegd.

Andere tuinen zijn: ‘Jardinillos de San Roque’, ‘Jerdín de los Cañuelos’, ‘Jardines de los Huertos’, etc.