Frank van Rijn, een leven op de fiets

Ongeveer de helft van het jaar verblijft hij in Nederland. De rest van de tijd fietst hij, bij voorkeur in warme landen. Frank van Rijn is inmiddels 70 jaar (2018), maar nog lang niet uitgefietst. Al meer dan een half miljoen kilometer (!) heeft hij gereden in 123 landen. Net afgestudeerd doet Frank een aantal vruchteloze pogingen een carrière in het onderwijs op te bouwen. Elke keer komt er een lange fietstocht tussendoor. Al snel weet Frank dat een regulier leven niet voor hem is weggelegd. Sindsdien fietst hij en schrijft boeken over zijn avonturen.

Hoe het begon

Frank van Rijn wordt op 21 april 1948 geboren in den Haag. Zijn vader is beroepsmilitair. In 1956 verhuist gezin van Rijn naar Frankrijk omdat vader voor de NAVO gaat werken. De reis ernaar toe - 510 kilometer over smalle binnenwegen - maakt grote indruk op kleine Frank. Na de HTS gaat hij elektrotechniek studeren in Delft. In zijn vrije tijd is Frank fanatiek schaker en lid van een schaakclub. Op deze club ontmoet hij een man die elke zomer lange fietstochten maakt. In 1971 fietsen beide mannen 2000 kilometer door Europa. De regen maakt dat Frank er mee wil stoppen, maar hij zet toch door. Daarna is er geen weg meer terug. Gedurende de studietijd trekken de mannen elke zomer opnieuw Europa door. In 1977 maakt Frank zijn eerste solotocht in een ander werelddeel. In Amerika fietst hij in 81 dagen van de West- naar de Oostkust. Na zijn afstuderen besluit Frank eerst een grote fietsreis te maken.

Een korte carrière als docent natuurkunde

In 1980 reist hij 9 maanden over het Amerikaanse continent van Zuid naar Noord; een fietstocht van ruim 24000 kilometer. Tijdens deze reis maakt Frank korte notities van de gereden afstanden, de gebeurtenissen onderweg en de natuur. Terug in Nederland vindt hij snel werk als docent natuurkunde. Na één schooljaar besluit hij wederom een lange tocht te maken. Deze keer reist Frank via Turkije, Syrië, Jordanië en Israël door Afrika met als eindbestemming Zuid-Afrika; 26000 kilometer in 10 maanden tijd. Hierop volgt weer een schooljaar als docent. Het fietsbloed kriebelt echter waar het niet gaan kan. Frank hangt zijn onderwijscarrière aan de wilgen en maakt de langste fietstocht van zijn leven. Ruim 35000 kilometer fietst hij in een jaar weg. De reis voert vanaf Nederland door Azië en eindigt op Bali.

Schrijvende reiziger of reizende schrijver?

Mede om in zijn onderhoud te voorzien begint Frank met schrijven over zijn reizen. Op basis van de notities die hij tijdens zijn eerste grote reis maakte door Amerika, probeert hij een boek te schrijven. Het resultaat vindt hij zelf zo slecht dat niemand het te lezen krijgt. In 1985 is hij terug in Zuid-Amerika en schrijft hij een artikel dat hij naar het NRC stuurt. Het artikel wordt afgewezen. Daarna doet Frank opnieuw een poging tot een boek. Na veel omzwervingen en afwijzingen (“het is geen literatuur”) vindt hij eindelijk een uitgever die zijn eerste boek wil publiceren. Na drie boeken stopt deze uitgever er echter mee en begint een nieuwe zoektocht naar een uitgever. Bij uitgever Elmar zijn inmiddels (half 2018) 15 boeken gepubliceerd over 586.000 kilometer op de fiets in 123 landen. Daarnaast schrijft Frank veel artikelen voor fiets- en reisbladen. Ook geeft hij regelmatig lezingen en houdt hij een blog bij van zijn meest actuele reis op zijn eigen website frankvanrijn.nl.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Frank van Rijn kenmerkt zich vooral door (droge) humor. Een voorbeeld hiervan uit het boek 'de rode kangoeroe' (reis door Australië): “Het verhaal van de Japanner zonder water duikt elke keer weer op in verschillende varianten. De ene keer ligt hij naast zijn fiets op de Gunbarrel Highway met een leeg flesje in zijn hand. De andere keer zit hij tegen zijn motorfiets op de Birdville Trek, ook met een leeg flesje. De mooiste versie die ik er van gehoord heb is dat de Japanner onder een boom zat uit te drogen met om zich heen brandende kaarsjes om zijn sterven een ritueel tintje te geven.” Daarnaast beschrijft Frank veel anekdotes, zijn (soms onzinnige) gedachten op lange saaie trajecten, de natuur en observeert hij mensen in hun situatie met een scherpe blik. Zijn boeken zijn vlot geschreven.

Alles meegemaakt

Natuurlijk, Frank maakt alles mee wat er mee te maken valt tijdens zijn tochten. Qua weer zowel extreme hitte, kou (wekenlang over de ijskoude toppen van Tibet), extreme regens waardoor hij van geplande routes af moet wijken. Hij rijdt urenlang achter een vluchtende giraffe, een op hol geslagen kudde schapen of koeien aan. Maakt corruptie (vooral aan de landsgrenzen) mee, wordt dagenlang bekogeld met stenen door kinderen. Ook het verkeer zorgt vaak voor problemen, zoals in Mexico waar grote trucks elkaar passeren en net doen of fietsers niet bestaan. Vaak wordt hij de verkeerde kant op gestuurd. Als Frank in India naar de weg vraagt is het altijd: “you go straight”, ook als mensen geen idee hebben waar hij naar toe wil.

Voedsel, maar vooral water, of liever een tekort daaraan maakt dat Frank in Death Valley (Noord-Amerika) bijna uitdroogt. Een van de weinige keren, zo vertelt hij, dat hij het gevoel heeft geen controle meer te hebben over de situatie. Daarnaast neemt Frank soms ook bewust grote risico’s, zoals in de 'outback', het droge hete midden van Australië. Omdat Frank niet over asfalt wil rijden kiest hij voor een bijna 1000 km lang niet bestaand pad. Zijn enige houvast is een door een Australische boer gekrabbeld kaartje met een aantal herkenningspunten.

Een leven op de fiets

Frank leeft van zijn boeken, artikelen en lezingen. Geen vetpot, maar hij heeft niet veel nodig. Hij woont in een huisje in een recreatiepark, vlakbij Doldersum (Drenthe). Hij leeft sober. Zowel thuis als op de fiets. Frank kiest zijn reisbestemmingen mede vanwege het klimaat. Hij is een echte ‘mooiweerfietser’ en gedijt het beste bij temperaturen van rond de 40 graden. Bestemmingen noordelijker dan Nederland vallen daardoor af. Tibet stond zo hoog op de verlanglijst, dat hij 6 weken barre kou op de koop toe nam. In principe fietst Frank alleen, onderweg komt hij vaak andere fietsers tegen waar hij voor kortere of langere tijd mee samen fietst. De fietsreis door Namibië, beschreven in ‘de drie kameleons’ maakt hij grotendeels met een Nederlandse fietser die hij tijdens een eerdere reis ontmoet. Er gaat altijd klassieke muziek mee, maar luisteren tijdens het fietsen doet hij nooit. Frank is van de ‘oude stempel’, zoekt zijn weg met papieren wegenkaarten. Ondanks zijn 70-jarige leeftijd is hij nog niet uitgereisd. O.a. Afghanistan, Jemen (“maar dat zou er wel nooit van komen”, 2018), en nog een keer naar China (“het wordt hier steeds moeilijker om vrij rond te reizen”, 2018) staan op zijn verlanglijstje. Zolang het plezier er is en de gezondheid hem toelaat fietst Frank door.

Boeken

Halverwege 2018 zijn er 15 boeken van Frank van Rijn verschenen. Sommige boeken zijn herschreven en onder een andere titel opnieuw uitgebracht.

• De hanen van de koning – Thailand, Laos en Cambodja
• Aan de voet van de Tour de Madeloc – Afrika, Noord- en Midden-Amerika
• Pelgrims en pepers – Azië
• Revanche in de Andes – Zuid-Amerika
• De rode kangoeroe – Australië
• De twee scherven – China
• De zuilen van Axum – Ethiopië
• De poort van de maan – diverse reizen
• Door Sahara en Sahel – woestijntocht in Afrika
• Knipoog van het nijlpaard – Afrika
• De gouden capuchon – Centraal-Azië en Tibet
• In de ban van Tempelstan – Centraal-Azië
• De dikke Baobab - Madagaskar
• Even naar de evenaar – Kenia en Oeganda