De Mount Everest en de gevaren om de berg te beklimmen

De Mount Everest beklimmen kan voor sommige mensen de ultieme uitdaging zijn, die ze minstens een keer in hun leven willen uitvoeren. Helaas komt niet iedereen ongeschonden van de Mount Everest af of erger nog, ze komen nooit meer van de berg af. Aangezien de Mount Everest zo moeilijk te beklimmen is, kunnen er namelijk veel lichamen niet geborgen worden. Het gevolg is dat de lichamen vaak blijven liggen, waarbij sommige lichamen zelfs worden gebruikt als kenmerk, zodat klimmers weten op welke hoogte ze zitten.

Mount Everest; de hoogste berg ter wereld

Met een hoogte van 8850 meter mag de Mount Everest zichzelf tot de hoogste berg boven zeespiegel op aarde rekenen, deze hoogte kan echter voortdurend veranderen door aardbevingen. Je kan de Mount Everest vinden tussen Tibet en Nepal in het Himalayagebergte. De naam dankt de berg aan George Everest; hij ontdekte dat de Mount Everest een aantal meters hoger was dan de berg Kangchenjunga, die toen nog bekend stond als de hoogste berg.

De kampen op de Mount Everest

Het is een nogal uitputtende bezigheid om de Mount Everest te beklimmen, daarom zijn er kampen ingericht om voldoende pauzes te kunnen nemen onderweg. De Mount Everest is geen berg die in een uur beklommen kan worden, er worden vaak meerdere dagen voor uitgetrokken. Door te overnachten in de kampen kan je lichaam geleidelijk wennen aan het hoogteverschil en het daarmee gepaarde zuurstoftekort. De kampen op de berg zijn het basiskamp, kamp één, twee, drie en vier. Alleen het basiskamp vereist al een flinke tocht, waardoor het geregeld voorkomt om eerder terug te gaan, dat door tegenvallende weersomstandigheden of de gezondheid van een van de deelnemers zijn. De hoogtes van de kampen kunnen net zoals de hoogte van de Mount Everest veranderen door onder andere aardbevingen.

• Het basiskamp heeft een hoogte van ongeveer 5334 meter
• Kamp één heeft een hoogte van zo'n 5943 meter
• Kamp twee ligt op iets van 6400 meter
• Kamp drie ligt op ongeveer 7162 meter
• Kamp vier vind je op een hoogte van om en nabij 8000 meter

Dieren en insecten op de Mount Everest

Dieren en insecten zal je over het algemeen niet snel tegenkomen op de Mount Everest, toch is er wel wat leven te vinden. Er is een springspin ontdekt op de hoogte van zo'n 6700 meter, namelijk de 'Euophrys Omnisuperstes'. Deze spin voedt zich met insecten die door de wind op de berg terecht zijn gekomen. Verder zijn er af en toe vogels gezien op deze hoogtes, echter alleen de Indische gans en de alpenkraai. Deze vogels zijn dan waarschijnlijk hier vanwege een zoektocht naar voedsel, het zijn onder andere de achtergebleven lichamen, waardoor de vogels door Mount Everest worden aangetrokken. Verder zal er alleen microscopisch leven op grote hoogtes bestaan, dat mensen eenvoudigweg niet zo makkelijk kunnen ontdekken.

Achtduizenders

Voor bergen die hoger zijn dan 8000 meter wordt gebruik gemaakt van het universele woord; achtduizenders. Van alle achtduizenders in de wereld is de Mount Everest de hoogste, maar niet de meest ingewikkeldste berg om te beklimmen. Op deze hoogte kan je echter wel serieuze problemen ervaren door het gebrek aan zuurstof, maar ook de lage temperaturen die tot onder de 50 graden kunnen zakken, vormen een obstakel. Het is dan ook niet raar dat de berg bedekt ligt met lichamen van mensen die vaak allang overleden zijn.

Benodigdheden om de Mount Everest te beklimmen

Aangezien er vergunningen benodigd zijn om de Mount Everest te mogen beklimmen is de berg voor China en Nepal een inkomstenbron. De bedragen om een vergunning te verkrijgen, lopen namelijk tot hoog in de duizenden euro's op. Zo is er besloten om het niet meer toe te staan dat mensen de berg alleen beklimmen. Er moet te allen tijde een gids bij zijn, een bijkomend voordeel van dit besluit is dat er zo meer werkgelegenheid wordt gecreëerd voor de lokale bevolking. Naast de financiële middelen die je ervoor over moet hebben, dien je tevens te beschikken over een goede gezondheid en conditie.

Zuurstof

Extra zuurstof is vaak nodig om de berg te beklimmen, mede daarom wordt er met zware bepakking gelopen. Op de berg zelf zijn er punten te vinden waar extra zuurstofflessen te vinden zijn. De gids dient dan ook mede in de gaten houden hoeveel zuurstof er nog is, daardoor kan een te grote drukte op de Mount Everest desastreuze gevolgen hebben. Vanaf 2017 werd besloten dat blinde mensen en mensen met meerdere amputaties de berg niet meer mochten beklimmen, maar in maart 2018 werd deze regel alweer ingetrokken. De reden was dat er niet kon worden aangetoond dat het bij deze mensen vaker misging.

Een aantal gevaren van het beklimmen van de Mount Everest

Er zijn diverse hindernissen die je tegen kan komen op de Mount Everest, mede hierdoor is het voor veel mensen een ware uitdaging om de berg te beklimmen. De adrenaline die daardoor door het hart pompt, maakt het de beklimming waard, ondanks dat de prijs die ervoor betaald wordt soms extreem hoog kan zijn. Een prijs die niet alleen bij financiële middelen blijft, maar die ook blijvende lichamelijke ongemakken tot de dood aan toe kan kosten.

Hoogteziekte

Een van de meest voor de hand liggende gevaren is hoogteziekte en dat kan al voorkomen bij een hoogte van 2500 meter, dat is ongeveer de helft van de hoogte van het basiskamp van de Mount Everest. Je merkt als eerste dat je last van hoogteziekte krijgt aan je ademhaling die onrustig en oppervlakkig wordt, andere symptomen zijn een misselijk gevoel, slaapproblemen, pijn aan je hoofd en het verlies van eetlust. Wanneer je één of meerdere van deze symptomen voorkomen, dan moet daar goed op gelet worden. Het verloop van de bergbeklimming kan serieus bedreigd worden door hoogteziekte, praten kan lastiger worden, lopen wordt moeilijker, verwarring kan optreden en uiteindelijk kan je buiten bewustzijn raken. In een gebied waar de temperatuur heel laag wordt, kan het verliezen van je bewustzijn al snel dodelijk zijn, aangezien je in dat geval volledig afhankelijk wordt van je teamgenoten, gids of voorbijgangers. Gezien het eigen gewicht dragen al zwaar is in deze omstandigheden, kan het ondersteunen van een ander al snel fataal worden voor beide bergbeklimmers.

zuurstofgebrek bij de Zone Des Doods

Sneeuwblindheid en andere oogaandoeningen kunnen eveneens makkelijk optreden op grote hoogtes. De hele tocht zal het telkens moeilijker worden om adem te blijven halen. Bij de hoogte van 8000 meter kan je helemaal makkelijk in de problemen komen, daarom heeft dit gebied de toepasselijke naam 'Zone Des Doods' gekregen. Het lichaam van een mens reageert niet goed op dit soort omstandigheden en daarom zal je al snel extra zuurstof nodig hebben. Het dragen van het zuurstofmasker kan een gevoel van belemmering opleveren, vandaar dat er mensen zijn die ervoor kiezen om de berg zonder zuurstof te bedwingen. Om de tocht zonder zuurstof aan te kunnen, vereist veel extra training en het is dan extra belangrijk om op de juiste momenten rust te pakken. Enkele symptomen van zuurstoftekort zijn hoofdpijn, braakneigingen, slapeloosheid en geen lust om te drinken of te eten.

Bevriezingsverschijnselen door slechte weersomstandigheden

Op een mooie dag met perfecte weersomstandigheden zou vrijwel iedereen de Mount Everest kunnen beklimmen, het zijn echter de barre weersomstandigheden die alles veranderen. De lage temperaturen kunnen heel snel voor bevriezingsverschijnselen zorgen en mensen lopen hierdoor het risico om hun ledematen verliezen, met name tenen en vingers zijn hier gevoelig voor. Bij een lage temperatuur zijn alle blote, uitstekende lichaamsdelen in gevaar, het komt dan ook regelmatig voor dat de neus wordt aangetast.

Lichamen bergen op extreme hoogte

Het is niet eenvoudig om op de Mount Everest de lichamen te bergen van de mensen die het niet gehaald hebben. Dit kost veel geld, tijd en mankracht en zelfs dan kan het nog misgaan, waardoor de missie afgeblazen moet worden. Daardoor gebeurt het vaak dat de lichamen blijven liggen, sommige lichamen worden zelfs gebruikt als knooppunt, waardoor klimmers precies weten op welke hoogte zij zich bevinden. Er liggen honderden lichamen op de Mount Everest voor eeuwig te rusten; de extreme kou en de sneeuw zorgen ervoor dat de lichamen niet gaan stinken.

Green Boots; het meest bekende lichaam van de Mount Everest

Er is een lichaam dat al jaren gebruikt wordt als oriëntatiepunt en er al zolang ligt dat het de bijnaam 'Green Boots' heeft gekregen. Hij is waarschijnlijk omgekomen tijdens een vreselijke storm in mei 1996 en er wordt vermoed dat het om Tsewang Paljor gaat. Hij heeft toen de keuze gemaakt om te schuilen in een grot tot de storm zou gaan liggen, deze keuze is hem fataal geworden. Hij ligt op een grote hoogte net na het afdalen van de top en daardoor is dit een handig aanknopingspunt voor de klimmers geworden.

In de media

Er wordt veel geschreven over de Mount Everest, waardoor er diverse boeken te vinden zijn met verhalen van mensen die zelf op de berg zijn geweest. Er zijn eveneens meerdere films over de Mount Everest te vinden, zo is er in 2015 de film 'Everest' uitgekomen. Everest toont een blik op de ernstige gevolgen van de storm in 1996. In het nieuws wordt er ook geregeld over de Mount Everest geschreven over bijvoorbeeld een veranderde regelgeving.

De film; Everest 2015
De film laat het verhaal zien van de bedrijven met gidsen die mensen ondersteunen bij het klimmen van de Mount Everest. Een van deze teams, namelijk het Adventure Consultants Team, besluit door de onverwachte drukte om samen te werken met het team; Mountain Madness. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich afspeelde in mei 1996, een ernstige storm nam het leven van meerdere bergbeklimmers, waarbij van een aantal bergbeklimmers de lichamen zelfs nooit meer gevonden zijn.

Het boek: Into Thin Air door John Krakauer

Een van de overlevenden van de verschrikkelijke storm in mei 1996 is John Krakauer. Hij ging mee op de tocht met het doel om erover te schrijven. In de film 'Everest' werd hij gespeeld door de acteur Michael Kelly. John Krakauer was het niet helemaal eens met de manier waarop zijn rol werd neergezet in de film, hij vond dat er te veel bij werd verzonnen. Zo vond er in de film een gesprek plaats waar hij in het echt helemaal niet eens aan deelgenomen heeft. De verklaring van de regisseur 'Baltasar Kormákur' voor deze scène was om de boodschap beter over te brengen aan het publiek.

Het boek: Left for dead: My Journey Home from Everest door Beck Weathers

Door de barre weersomstandigheden kan het soms erg moeilijk zijn om in te schatten of iemand nog te redden is, helaas was dit het geval bij Beck Weathers. Hij lag in een comateuze toestand in de sneeuw, waardoor anderen aannamen dat hij dood was. Op miraculeuze wijze kwam hij weer bij en is zelfstandig terug naar het kamp gekomen, hierdoor is hij wel zijn handen en een stukje van zijn neus verloren. Eenmaal thuisgekomen besloot hij een boek te schrijven over zijn speciale ervaring op de Mount Everest.

Het boek: The Climb door Anatoli Boukreev

Anatoli Boukreev was een ervaren bergbeklimmer toen hij meedeed aan de desastreuze beklimming van de Mount Everest in mei 1996. Hij was een gids en heeft diverse mensen kunnen redden van een eenzame dood op de Mount Everest. Zelfs zonder het gebruik van extra zuurstof heeft hij diverse bergen weten te beklimmen. Helaas is hij in 1997 zelf overleden door een lawine tijdens het beklimmen van een andere berg.

Klimmers die de top van de Mount Everest haalden en het overleefd hebben

Gelukkig gaat het beklimmen van de Mount Everest niet altijd fout, er zijn er ook heel veel die het wel halen. Het bereiken van de top en de afdaling vereist enorm veel kracht, wanneer het eenmaal gelukt is, ben je daardoor een waardevolle ervaring rijker. Een aantal bergbeklimmers die succesvol de top en de afdaling gehaald hebben zijn:

• Edmund Percival Hillary was in 1953 samen met Tensing Norgay de eerste succesvolle bergbeklimmer van de Mount Everest
• Tensing Norgay was samen met Edmund Percival Hillary de eerste succesvolle bergbeklimmer van de Mount Everest
• René de Bos was de eerste bergbeklimmer uit Nederland die succesvol de Mount Everest heeft bedwongen
• Niels van Buren haalde in 2016 de top van de Mount Everest als eerste bergbeklimmer met Multiple Sclerose