Nepal: medische voorzieningen, onderwijs en prostitutie
De medische voorzieningen in Nepal zijn erg beperkt en ontoereikend. Op elke 10.000 inwoners is er slechts 1 arts. In de hoofdstad Kathmandu bevindt zich een ziekenhuis met meerdere artsen. Het onderwijs is gratis, maar de bijkomende kosten zijn te hoog. Er zijn wel gezondheidsposten, maar die kampen meestal met een tekort aan medicijnen.
Gezondheidsposten
De gezondheidsposten liggen in de meer afgelegen gebieden en zijn alleen te voet bereikbaar, wat vaak gewoon te lang duurt. De medicijnen die er zijn, komen vaak te laat. Ook zijn deze gebieden door de regen vaak helemaal niet te bereiken. Aanvoer en vervoer met vliegtuigjes is te duur.
Als men al zelf op zoek gaat naar medische hulp moet men vaak dagen lopen om bij een medische post te komen. Veel Nepalezen lijden nog aan lepra, tuberculose en en allerlei infectieziekten. van alle kinderen onder de 1 jaar is de helft niet ingeënt tegen difterie, kinkhoest en tetanus.
Ook de eenzijdige voeding maakt de mensen kwetsbaar. Kortom, de medische voorzieningen zijn slecht en niet toereikend. Als je hier al toerist rondloopt, is het niet ongewoon dat iemand je vraagt om mee te gaan. Als je dat doet, word je bij een ernstig zieke gebracht, in de hoop dat jij kunt helpen, want jij komt uit het Westen.
Onderwijs
Nepal kent een leerplicht, maar evengoed gaat het grootste deel van de kinderen niet naar school. Dit terwijl het onderwijs gratis is. Dit gratis onderwijs was een geschenk van de koning bij zijn kroning. De bijkomende kosten, zoals boeken en een uniform, maken het onderwijs echter voor velen te duur.
Ook de afstanden naar een school zijn vaak groot en overnachtingen in de buurt van de school zijn voor de ouders niet te betalen. De meeste scholen bevinden zich rond grote steden zoals Kathmandu, Pokhara en Biratnagar. Daarnaast moeten de kinderen, in het bijzonder de meisjes, meehelpen bij de oogst. In de dorpjes is water halen en houtkappen ook een taak die de meisjes is toebedeeld, waardoor zij ook weinig tijd hebben voor onderwijs.
De huisvesting in de schooltjes is erg primitief. De lokaaltjes zijn onverwarmd en er is vaak onvoldoende licht. Er is gebrek aan leermiddelen en de onderwijzers worden slecht betaald. Met hulp van buitenlandse projecten wordt er ook wel eens onderwijs gegeven aan volwassenen, vooral aan vrouwen. Dit heeft als gevolg dat steeds meer volwassenen het initiatief durven nemen een bedrijfje te beginnen, vaak in het toerisme.
Analfabetisme
Slechts 27,5% van de bevolking kan lezen en schrijven. Van de mannen beheerst 40,9% deze kunst, van de vrouwen slechts 14%. Vaak vindt men de scholing van meisjes niet zo belangrijk. De meisjes hebben belangrijke taken in de familie, zoals hout kappen, water halen en helpen bij de oogst.
Als de jongens al naar school gaan, gaan ze op jonge leeftijd naar de grote stad. Als ze niet naar school gaan, zorgen ze voor het vee. Of ze doen niets.
Ik heb echter ook Sherpa's gesproken die het heel belangrijk vonden dat hun zoons naar school gingen, omdat ze hun eigen beroep, het begeleiden van expedities het hooggebergte in, te gevaarlijk vonden.
Prostitutie
Helaas gebeurt het in Nepal ook dat jonge meisjes door hun vader, broer of oom aan sekshuizen in India worden verkocht ten behoeve van de prostitutie. (Deze informatie hebben we gekregen uit persoonlijke gesprekken en is bevestigd door de organisatie Terre Des Hommes).