Transsiberië Express: rondreis van 20 dagen

Via de Nederlandse reisorganisatie Tiara Tours hebben wij een 20-daagse reis gedaan van Moskou naar Peking. Dit was een tocht van meer dan 9000 kilometer. De trein rijdt onder meer langs de steden Omsk, Jeketerinburg, Irkutsk, Ulaanbator en Datong. De reis vertrok in Moskou en eindigde in Peking, maar hielden ook halt te houden in Irkutsk en Ulaanbator, waar we telkens enkele dagen verbleven.

Voorbereidingen van de reis

Ik weet eigenlijk niet zo goed meer hoe we erop gekomen zijn deze reis te maken. Mijn vriend was altijd wel al iets meer gepassioneerd door reizen naar het Oosten, terwijl mijn voorkeuren eerder uitgingen naar Zuid-en Noord Amerika.
Op een bepaald moment herinner ik mij dat we een boek aangeschaft hadden over de Transsiberië Express. We zaten op een terrasje wat foto's te bekijken en wat te lezen en de beslissing was gevallen. We zouden dit gewoon doen! Het was toen zomer 2008 en we besloten in mei 2009 te vertrekken.
Uiteraard in dit tijdperk waar internet niet meer weg te denken valt, hebben we heel veel informatie opgezocht door te googelen. We besloten vrijwel meteen dat, aangezien we geen kennis hadden van de Russische, Mongoolse of Chinese taal, we best een reisbureau inschakelden die het één en ander voor ons konden regelen. Maar anderzijds waren we we avontuurlijk ingesteld, dus wilden we ook wel een beetje vrijheid. En weerom via internet kwamen we uit bij de Nederlandse reisorganisatie Tiara Tours.
Een uitstapje naar het reisbureau in Breda gaf ons al snel een overzicht van de mogelijkheden.

Na wat gepuzzel kwamen we op volgende reisplanning uit;

• Vertrek vanuit Schiphol naar Moskou
• Verblijf van drie dagen in Moskou bij gastgezin
• Vertrek met de Transsiberië Express vanuit Moskou naar Irkutsk, reis van vier dagen en vijf nachten
• Verblijf van drie dagen aan het Baikalmeer in Listvianka
• Treinreis van twee nachten naar Ulaanbator
• Verblijf van vier nachten in het Tiara Resort in Mongolië
• Reis van twee nachten naar Peking
• Verblijf van vier dagen in Peking
• Vertrek vanuit Peking naar Schiphol

Na heel lang afwachten was het dan eindelijk zo ver: we vertrokken naar Schiphol!

Rusland

Aangekomen in Moskou, na een toch wat turbulente vlucht, werden we opgewacht door Dimitri, die ons naar ons gastenverblijf bij Vladimir en Natalya zou brengen. Onze eerste indruk van Moskou was: grijs en communistisch. Ons verblijf in een voormalig communistisch appartementsgebouw iets buiten het centrum van Moskou, versterkte dat gevoel alleen maar. Inderdaad, de tijd was hier toch enkele decennia blijven stilstaan.
Vladimir en Natalya wonen in een piepklein appartementje, samen met hun kat. Gedurende ons verblijf, verbleven zij in de slaapkamer en kregen wij de living met zetelbed tot onze beschikking. Leuk hoor, maar het benadrukte ons vooral hoe arm deze mensen wel niet waren en hoe blij ze wel niet waren met de inkomsten die ze dankzij ons zouden verwerven.
Helaas spraken zowel Natalya als Vladimir maar twee woorden Engels: breakfast en shower. Dus echte conversaties konden we niet voeren met hen, wat wel jammer was. Via gebarentaal legde Vladimir ons wel uit hoe we het best de metro namen naar het centrum.
De volgende dagen hebben we ons dan ook geamuseerd met sightseeing in Moskou, wat toch een heel stuk anders was dan pakweg Barcelona. De eerste dag hadden we vooral moeite met het cyrillisch schrift, waardoor we wel eens van metro misten. Maar na een paar dagen geraakten we er wel uit.
De tweede dag van onze reis spendeerden we aan één van Moskou’s belangrijkste bezienswaardigheden: het Kremlin. Ook hier duurde het toch weer even vooraleer we door hadden hoe het bezoek hiervan in zijn werk ging. Je moest je namelijk aan een bepaalde volgorde houden bij het bezoeken van de gebouwen. Je kreeg dan ook steeds een stempeltje op je ticketje. Wanneer je gebouw 2 nog niet bezocht had, kon je dus ook gebouw 3 niet binnen. Eerder die dag hadden we ook al het mausoleum van Lenin bezocht na een uitgebreide controle door middel van een metaaldetector. Om het Rode Plein te verlaten, moesten we weer door de metaaldetector. En dat allemaal onder het toeziend oog van tal van soldaten en veiligheidsmedewerkers. Later ons verblijf werd ons duidelijk dat Moskou heel hard aan z'n imago wil werken. Er worden dan ook geen openbare dronkenschappen, landlopers en schooiers geduld. Alles is er heel netjes en vrijwel op iedere hoek van de straat vind je openbare toiletten. Ze deden inderdaad hun best, maar daardoor verloor de stad toch wat van z'n charme, of was dit strikt gedoe net een voorbeeld van Moskovische charme?

Na enkele dagen de stad te verkennen en ook een degelijke indruk te kunnen verwerven van de Russische mentaliteit, was het tijd ons zetelbed in de living van Vladimir en Natalya om te ruilen voor een treincoupé van 6 vierkante meter, die we nota bene deelden met twee anderen. En dit voor vier dagen en 5 nachten, dat was toch even spannend afwachten. Wederom werden we opgehaald door een door Tiara Tours gereserveerde taxi die ons naar het station bracht. Daar maakten we kennis met onze reisgenoten, die eveneens via Tiara Tours hadden geboekt. Aangezien de Transsiberië Express, oftewel de Rossia (naam van de trein) slechts 1 per week het volledige traject deed, was het dus zo dat onze reisgenoten op hetzelfde tijdstip vertrokken. We hadden gigantisch veel geluk met deze trein, die toch, zelf in onze ogen, meer luxueus was dan wat we van een trein verwacht hadden.
Ons verblijf in de trein konden we makkelijk vullen met slapen, eten, drinken, van de ene wagon naar de andere lopen, praatjes maken met andere gasten, lezen, muziek luisteren en vooral van het uitzicht genieten. Om de paar uur, of naargelang de steden die de spoorlijn aandeed, stopte de trein. Soms een kwartier, soms een half uur, soms maar 4 minuten. Op de perrons stonden de plaatselijke inwoners met eigen stalletjes en kraampjes om de toeristen te voorzien van eten en drinken en souvenirs. Zo hield de trein onder meer halt in Omsk, Jekaterinburg en Novosibirsk. Eten en drinken kwamen we dus zeker niet te kort, te meer omdat we zelf van de provodniks, de treinbegeleidsters, af en toe vliegtuigmaaltijden kregen. In iedere wagon was ook een warmwaterketel voorzien zodat men naar hartenlust noedels, soep of thee kon klaarmaken.

Na een lange reis met vijf uur tijdsverschil vanuit Moskou, kwamen we aan in Irkutsk. Omdat de trein steeds Moskoutijd aanhield, was het voor ons eigenlijk middernacht toen we hier aankwamen, terwijl het eigenlijk al ochtend was. Dit keer hadden we voor ons verblijf hier een excursie geboekt, wat inhield dat we vanuit Irkutsk naar het hotel in Listvianka aan het Baikalmeer zouden worden gebracht, een dag vrij kregen in Listvianka en ook nogmaals een transfer terug naar Irkutsk waar we nog een dag vrij hadden. Irkutsk gaf ons al een meer Oosterse indruk, terwijl Listvianka één en al rust was, en ook heel apart. De tijd was er echt blijven stilstaan, maar het gaf ons echt een compleet ander beeld op Rusland, totaal anders dan Moskou waar men nogal nors en druk overkwam.

Mongolië

Onze tweede treinreis zou ons van Irkutsk naar Ulaanbator brengen, een reis van twee dagen. Helaas was dit keer de trein helemaal geen luxe, maar voelden we ons eerder als beesten in een stinkende en slecht onderhouden wagon. Gelukkig was het maar voor 1 nacht. Onderweg was duidelijk dat Mongolen echte verkopers waren. Bij iedere halte sleurden ze heel hun hebben en houden op het perron en boden allerlei handelswaar aan, van kledij tot eten, van vijzen en schroeven tot zonnebrillen. Maar toen we bijna aan de grens kwamen, begonnen ze alles weg te steken in allerlei luikjes en openingen. De controle kwam eraan. Volgens onze reisgids zou de grensovergang toch wel een paar uur in beslag kunnen nemen, en inderdaad, pas vier uur later vertrok de trein terug om na een half uurtje nog eens te stoppen en te controleren op verstekelingen.
De volgende dag kwamen we in de loop van de voormiddag aan in Ulaanbator, waar er een drukte van vanjewelste heerste: alle Mongolen en al hun handelswaar moesten immers de trein uit, wat er voor zorgde dat wij bijna de trein niet uit geraakten.

We werden opgewacht door de slechtste gids die we onze vakantie zouden hebben. Ze sprak namelijk heel onduidelijk en vond het ook niet nodig om te wachten tot de groep volledig was. Ons eerste geleide bezoek aan Ulaanbator was dan ook niet echt geslaagd te noemen, met uitzondering van het bezoek aan het Nationaal-historisch Museum, waar we een andere gids kregen.
Verder stond in in Mongolië een vrije dag op het programma waarbij we op eigen houtje de Mongoolse steppe doortrokken op zoek naar de bezienswaardigheid van de streek: Turtle Rock. Veel meer dan een rotsformatie in de vorm van een schildpad was het niet, de weg heen en terug was spannender. Daarnaast gingen we ook een eindje paardrijden met een Mongoolse familie, die ons hun keelgezang lieten horen. Een tweede excursiedag naar Ulaanbator hield in dat we het nationale Zaidanmonument gingen bezoeken. Jammer genoeg kregen we ook hier weinig of geen uitleg. Ook een bezoek aan een winkelcentrum waar we wat souvenirs kochten en een bezoek aan de Zwarte Markt waar alle handelaars uit de trein hun materiaal verkochten, stond op het programma.
Na vier dagen Mongolië hadden we ondertussen een vrij goede indruk van het land gekregen en trokken we verder naar de vierde en laatste bestemming van onze reis: Peking.

China

In onze Chinese trein, sliepen we dit keer met twee Chinezen in de coupé. Dit was niet echt een probleem, maar zij spraken helaas geen woord Engels, wat het wel soms wat moeilijk maakte om te converseren. Maar eigenlijk hadden we vrijwel geen last van hen, omdat het rustige jongens waren die meestal aan het slapen waren.
De grootste attractie van deze rit was uiteraard de grensovergang die ook enkele uren in beslag zou nemen. Niet omwille van de controle, maar wel omwille van de omwisseling van de treinstellen. De sporen in China zijn namelijk iets smaller dan deze in Rusland en Mongolië, dus de wielen moeten veranderd worden. Daarvoor worden alle wagons uit elkaar gehaald en opgehoffen om er een ander wielenstel onder te schuiven. En dat terwijl men gewoon in de wagon blijft.

De volgende dag kwamen we aan in Peking, wat in tegenstelling tot Mongolië gigantisch druk was. We hadden dit wel verwacht maar het was dan ook goed dat onze gids ons meteen stond op te wachten voor de transfer naar het hotel. Dat was allemaal prima geregeld van Tiara Tours. In Peking hadden we namelijk ook een excursiepakket geboekt, omdat op die manier alle transfers naar de bezienswaardigheden ook inbegrepen zijn. Om alles te voet te doen is Peking namelijk te groot.
Onze eerste dag excursie leverde ons een mooi bezoek op aan het Tienamenplein, de Verboden stad en de Tempel van de hemel. Allemaal zeer de moeite waard. Ook de uitleg die we van onze overenthousiaste gids kregen beviel ons uitstekend. Voordeel van de excursie te plannen, was ook dat de maaltijden inbegrepen waren. Nu zijn er in Peking wel genoeg eetgelegenheden, maar als groep toeristen wordt je vrijwel als een koning behandeld. Groepen krijgen namelijk een aparte zaal, met bediening van soms wel tien personen. Eten gaat er ook vrij snel. Aan een grote ronde tafel met in het midden een draaischijf, worden verschillende schotels gepresenteerd. Als afsluiter van onze eerste avond pikten we nog een acrobatenshow mee, wat zeer de moeite was qua kunsten, iets minder de moeite qua prijs.
’s Anderendaags stond de Chinese Muur en een bezoek aan de hutongs en een zijdefabriek op het programma. De Chinese Muur was toch wel één van de hoogtepunten van onze reis. Het is toch een zeer indrukwekkende ervaring om zo maar op het grootste bouwwerk ter wereld te kunnen rondwandelen. Wandelen is trouwens veel gezegd, want door de hoge ligging in de bergen en de grote hoogte- en laagteverschillen, is de tocht toch wel lastig. Toeristen kunnen dan ook hun kletsnatte t-shirt verwisselen voor één van de vele ‘I climbed the Wall’ t-shirten.
Op de laatste dag van de excursie bezochten we de Lamatempel en het zomerpaleis. Jammer genoeg zat het weer ons deze drie dagen niet mee en regende het dan ook constant, wat wel spijtig was. Onze laatste dag in Peking was tevens een vrije dag waarop we een bezoek brachten aan het Beiheipark. Later die avond gingen we een laatste keer met de groep eten en was het tijd om onze valiezen in te pakken.

De terugreis

De terugreis verliep uitstekend via een rechtstreekse vlucht van Peking naar Amsterdam met KLM. Onderweg kregen we zeker genoeg te eten en te drinken, en ook het filmaanbod was best ok. De tien uur durende reis verliep dus zeker vlot. Aangekomen in Schiphol werden we door familie opgewacht en met een jetlag in onze schoenen werden trokken we terug naar Brussel. Het was een reis met prachtige ervaringen, die we nooit meer zouden vergeten.