Bretagne: het circuit du bois de Caurel, een mooie wandeling

Wie helemaal rond het meer van Guerlédan wil, zal 40 kilometer moeten afleggen. Gelukkig zijn er ook verschillende kleine wandelingen. Een van deze wandelingen is het circuit du bois de Caurel. Een leuke wandeling van acht kilometer, vol afwisseling. Eerst loopt u langs het kunstmatige meer, het Lac de Guerlédan. Daarna gaat u naar boven en hebt u een schitterend zicht op het meer en de stuwdam en tenslotte loopt u terug via het bos. Onderweg leert u meer over hulst en leisteen.

Ligging van het Lac de Guerlédan

Het meer van Guerlédan bevindt zich in het midden van Bretagne, in de Côtes d'Armor, op de grens met de Morbihan. Het is een kunstmatig meer van 400 ha. In totaal is het twaalf kilometer lang. Het bois de Caurel vindt u door vanuit Mûr-de-Bretagne de weg naar Gouarec te volgen. U slaat af bij Beau Rivage en volgt de bordjes Bois de Caurel. De weg gaat steil naar beneden, tussen de velden. Geen paniek, beneden komt u uit bij een parking vlakbij het meer. Laat uw auto daar staan en begin aan uw wandeling. Deze parking is ook de enige plek van het meer waar een openbaar toilet aanwezig is.

Circuit du bois de Caurel

Duur en lengte van de wandeling

Voor deze wandeling moet u de gele pijlen volgen. De totale duur van de wandeling is 2 uur 30 en ze is acht kilometer lang. Deze berekening werd gemaakt op basis van vier kilometer per uur, zonder stops. Loopt u trager of wil u geregeld stoppen om te genieten van het landschap of om foto's te maken, tel er dan gerust een half uur of een uur bij.

Start van de wandeling: door het bos en langs het strand

U start uw wandeling bij de parking. U gaat langs het strand of door het bos naar rechts. In het bos vindt u heel wat struiken met myrtilles. Deze blauwe bessen kunnen gegeten worden van juli tot augustus. Pluk ze echter niet te laag, denk aan de vossenlintworm! U wandelt verder langs de kleine paden, langs het bos en langs het water. U loopt dan naar een punt en u komt op een soort steenstrandje. Hier liggen hele mooie stenen, voor de liefhebbers. Let ook op de vertikale schistlagen die uit de grond steken. Dan gaat het verder naar een inhammetje, van waaruit kanoliefhebbers vertrekken voor een wedstrijdje. Getuige hiervan zijn de staven die aan stalen kabels over de inham hangen. U vindt hier ook een soort grot, waarin vleermuizen hangen. U zal ook merken dat dode takken en bomen gewoon op de oevers blijven liggen. Dit is om de vissen te helpen. Het meer is immers veel te diep in het midden en dus komen de vissen naar de oevers om hun eitjes te leggen. De dode takken dienen om ze te beschermen tegen hun natuurlijke vijanden.

Naar de oude schistgroeve

U loopt verder, ditmaal naar omhoog via trappen gemaakt van houten boomstammetjes. Helemaal bovenaan hebt u een schitterend zicht op het meer en op de stuwdam aan de overkant. Deze stuwdam trad in werking in 1929, na zeven jaar arbeid. De stuwdam dient om elektriciteit op te wekken en de nabijgelegen hydrolische fabriek kan bezocht worden. Een beetje verder vindt u een steengroeve van waaruit de schist werd gehaald. De groeve dateert uit de 19de eeuw. U kan langs een trap naar beneden en ook hier zijn er weer vleermuizen aanwezig. Er staat nog één arbeidershuisje. De leisteen werd door één ploeg uit de groeve gehaald en zonder materieel naar boven gesjouwd. Een andere ploeg bleef boven om de verschillende lagen uit elkaar te halen. Deze kleine huisjes dienden als beschutting tegen de zon en de regen. Bent u moe, dan kan u via het bos langs een recht en breed pad terug naar de parking. U bent er op een kwartiertje.

Extraatjes

Caurel

Wilt u nog verder, dan vervolgt u uw weg via de gele pijlen. Het gaat weer omhoog en u kan hier een glimp opvangen van de kerk van Caurel. Deze kerk dateert uit de 15de eeuw, maar ze werd zwaar beschadigd door de verschillende oorlogen. In de 18de eeuw werd de kerk bijna volledig heropgebouwd. Toren en klokken dateren van 1788. Kerken in dit deel van Bretagne zien er allemaal hetzelfde uit: ze zijn gebouwd uit schist en zijn dus grijs en grauw. De vele kleine details en stenen beelden op de muren maken ze toch wel aantrekkelijk.

Beau Rivage en hulst

Bij een nieuwe inham heeft u een zicht op Beau Rivage. Hier vertrekken de toeristenboten, die het twaalf kilometer lange meer op - en afvaren. U kan hier ook terecht om een motorbootje te huren of een kano. In het restaurantje kan u een lekkere Bretoense pannekoek consumeren of een bakje frietjes. In het bos waar u nu doorloopt, vindt u veel hulst. Deze struik wordt verondersteld de boze geesten te verjagen. Sommige struiken kunnen tot 300 jaar oud worden. Wanneer u de pijlen verder volgt komt u op de parking uit. Of u kan nog even naar links gaan en een ommetje maken langs het dorpje Caurel.

Oude spoorlijn

U komt dan voorbij het oude station. U loopt nu immers op de oude spoorlijn tussen Carhaix en Saint-Méen. Deze spoorweg was 112 kilometer lang en werd gebruikt tot in 1965 om personen en goederen te vervoeren. Nu is het een wandelweg waar ook fietsers en ruiters welkom zijn. Daarna gaat u terug naar de oorspronkelijke wandelweg en vervolgt u ook uw weg naar de parking.

Veel plezier onderweg en vergeet niet hier en daar uw voeten in het (koude) water te steken!