Tropische eilanden; de Austral eilanden

Frans Polynesië is een archipel in het zuiden van de Stille Oceaan, ongeveer halverwege Zuid Amerika en Australië. Het betreft in totaal 118 eilanden waarvan er 67 bewoond zijn. Ze liggen verspreid over 5,5 miljoen km² en hebben een landoppervlakte van 3.521 km². Er zijn 6 eilandgroepen, waarvan de Austral eilanden er één van zijn.

Algemeen

De Australeilanden (Iles Australes of Archipel des Australes) bestaat uit een eilandengroep van 7 eilanden over een lengte van 1.300 km. Het bestaat uit twee regio´s, namelijk de Tubuai eilanden en de Bass eilanden. Waarschijnlijk werden de eilanden zo´n 2900 jaar geleden bevolkt vanuit de Genootschapseilanden.

De Tubuai eilanden wordt gevormd uit de onderstaande eilanden:

• Iles Maria
• Raivavae
• Rurutu
• Rimatara
• Tibuai

Iles Maria

Dit is een eiland dat niet geschikt is voor bewoning omdat het voornamelijk uit rotspartijen en ander oorspronkelijke natuur bestaat.

Raivavae

In de smaragdgroene lagune lijkt dit eiland een onwerkelijk stukje land, met grillig gevormde eilandjes. Het is één van de mooiste en ongerepte eilanden in de Stille Oceaan. Veel zeevogels hebben hier hun broedplaats gevonden en hun geschreeuw lijkt één met de branding en golven. Verder is het een eiland met hellingen (vaak meer dan 400 meter hoog) vol met varens.

Het eiland heeft vijf zeer hechte gemeenschappen, en in totaal maar 1049 inwoners. Het zijn dorpjes met pastelkleurige huisjes:

• Rairua
• Mahanatoa
• Anatonu
• Vaiuru
• Matotea

In het dorp Rairua, niet ver van het plein met het gemeentehuis, politiekantoor, kerk en de school is de aanlegplaats van het vrachtschip, de Tuhaa Pae II, dat iedere twee of drie weken het eiland aandoet. Het schip komt van het 630 km verderop liggende Tahiti en vervoert naast vracht ook passagiers.

Rurutu

Een eiland op een afstand van 572 km ten zuiden van Tahiti, met een oppervlakte van 36 km² en 2.015 bewoners. Het is een eiland zonder lagune (dus is een strandvakantie niet mogelijk) en het heeft hoge, steile klippen. Hier is het uitstekend wandelen en tussentijds genieten van het prachtige uitzicht.
Een typische eiland sport is het steenheffen. Een eeuwenoude traditionele krachtdemonstratie.

Grotten

Op het eiland zijn prachtige stalactieten, stalagmieten, grotten en ondergrondse galerijen te vinden. Het is dus een waar eldorado voor speleologen. Voor het bezoeken van een grot is het verplicht om een gids te huren, want het risico om in de grotten, die onderling met elkaar in verbinding staan, te verdwalen is groot. De grootste grot is de Mitterrand grot. De Peva grot bied een prachtig uitzicht over de baai van Moerai en het dorp.

Het dorp Moerai

Het is het belangrijkste dorp van het eiland met zijn witte en blauwe “fare” en bloemen. In één van de zalen van het gemeentehuis staat een groot standbeeld van de god A´a (in Londen, het British Museum staat een kopie van dit beeld).

Op het kerkhof van het dorp is de graftombe van de zeevaarder Eric de Bisschop(1936-1958). Bisschop bouwde in 1958 het vlot de Tahiti Nui II om van Peru naar Tahiti te varen. Tijdens deze tocht raakte hij levensgevaarlijk gewond. Hij werd in Moerai begraven.

De bultruggen

Bultruggen hebben een lengte van ongeveer 20 meter en wegen 50 ton (dit is vergelijkbaar met 8 olifanten), zijn één van de grootste zoogdieren die nog op aarde leven. Ze kunnen ongeveer 30 jaar oud worden en in die tijd 15 jongen ter wereld brengen. In de winter verlaat het de zuidpool omdat het water niet meer voldoende voedsel, plankton en krill, bevat en zwemt ongeveer 6.000 km naar Polynesië om te paren en baren.

Een jong is ongeveer 4,5 meter lang en weegt ongeveer 1 ton. Ze drinken per dag ongeveer 500 liter moedermelk, verdeeld over ongeveer 40 maaltijden.

Sinds 13 mei 2002 heeft Polynesië een uitwijkplaats voor walvissen en zeezoogdieren. Het is vanuit Rurutu de uitgelezen plek om de bultruggen te observeren. Bij Moerai is een platform gebouwd om deze dieren, tussen juli en oktober, te kunnen bewonderen. Zwemmen tussen deze enorme dieren is mogelijk. Ook is het mogelijk op andere plekken de bultruggen te observeren, zoals bij Tahiti, Moorea, de Tuamotu eilanden of de Markiezen.

Rimatara

Een eiland met een diameter van 4 km, omgeven door een prachtig koraalrif. In de ondiepe lagune met maar één smalle doorgang naar zee, alleen geschikt voor prauwen. Het is bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Ook hier doet het schip de Tuhaa Pae II iedere twee tot drie weken het eiland aan, via kleine sloepen worden goederen en passagiers naar het eiland vervoerd.

Het eiland heeft maar 1.000 inwoners en geen winkels of restaurants. Wel zijn er in het dorpje Mutuaura een paar kleine pensionnetjes.

Tubuai

Een eiland met maar 2.049 inwoners en een oppervlakte van 45 km², het economische en administratieve centrum van de archipel. Het eiland wordt gevormd door twee bergketens en het hoogste punt is de Taita (422 meter). Het eiland wordt omgeven door een blauwgroene lagune met een enkele motu (een motu is een koraaleilandje) en is zeer visrijk.

Captain Cook en de muiters van de Bounty

Hij was de eerste Europeaan die het eiland tijdens zijn laatste reis, in 1777, aandeed.

Het was nog geen twaalf jaar later, van juni tot september 1789, dat de muiters van het schip de Bounty zich voor de Britse marine probeerden te verbergen. De eilandbewoners waren erg vijandig en werden door de bemanning van het schip beschoten. Er vielen vele slachtoffers, de plaats waar het schip voor anker lag werd dan ook heel toepasselijk de “Bloedbaai” genoemd. Even later besloot Fletcher Christian en zijn bemanning terug te keren naar het eiland met proviand. Helaas ontstond er een oorlog tussen de bevolking en de Bounty wat resulteerde in een gedeelteijk verwoest Tubuai. De Bounty vertrok via Tahiti naar Pitcairn waar het een vaste schuilplaats vond.

Lees verder

• Tropische eilanden; Tuamotu eilanden
• Tropische eilanden; Benedenwindse Genootschapseilanden
• Tropische eilanden; Bovenwindse Genootschapseilanden
• Tropische eilanden; Markiezeneilanden
• Tropische eilanden; Gambier eilanden