Informatie over Argentinië

Argentinië is het op één na grootste land van Zuid-Amerika en tevens het meest Europese land op het Zuid-Amerikaanse continent. Argentinië is bekend om de werelddans Tango en de Gauchos.

• Taal: Officiële taal is Spaans
• Inwoners: Ruim 40 miljoen
• Religie: rooms-katholiek
• Regeringsvorm: Republiek
• Munteenheid: Argentijnse peso
• Tijdsverschil: In de zomer 5 uur vroeger, in de winter 4 uur vroeger

Bevolking

Argentinië is het ‘witte’ land van Latijns-Amerika. Daarbij wordt vaak vergeten dat er ook vandaag de dag nog ongeveer 850.000 indianen, over 17 stammen verdeeld, zijn. Dit aantal wordt echter minder. De Indianen van Zuid-Argentinië werden in de zogenoemde krijgstocht General Rocas (1875-1879) uitgeroeid. Ook de nomadenvolk Huarpes en Pehuenches zijn uitgestorven. Enkel in het noordwesten zijn nog nakomelingen van de oude Inkacultuur te vinden: De Coyaindianen. Alleen in het uiterste noordoosten, in Misiones en Corrientes, kwam het tot een cultuuruitwisseling en mengeling tussen Spanjaarden en Guarani-indianen. In de 19e eeuw kwamen verschillende emigranten uit Polen, Duitsland, Italië, Ierland, Zwitserland en uit het Oosten en zorgden voor nakomelingen. Tot bijna 300 jaar later, tot de onafhankelijkheid van Spanje, ontwikkelde zich naast de kleine groep Creolen, de al in Amerika geboren Spanjaarden, ook een grote roep van Mestiezen, een mengeling van blanken en Indianen.

Geologie

Argentinië heeft haar indrukwekkende landschap te danken aan twee vergane periodes in de geschiedenis. In het uiterste westen grenst de Andes het land. Vandaag de dag zijn er nog actieve vulkanen en aardbevingen, die erop wijzen dat de geweldadige plaat, net als voorheen, in beweging is. Vroeger vormden kristallen platen een samenhangend blok, wat in de Mesozoïcum werd gescheiden. Hierdoor ontstond het grote, centrale diepland van het zuiden van Zuid-Amerika, de 600-1.000 kilometer brede vlakte van Gran Chaco en Pampa.

Klimaat

Er zijn verschillende klimaatzones in Argentinië. In het subtropische noorden bereikt de thermometer in de zomer vaak 40˚C. Ook in Buenos Aires kan het in de zomer 35˚C worden, met een luchtvochtigheid van tot 80%. Terwijl het in het land op het zelfde tijdstip maar 12˚C is.

Flora en Fauna

Het aanbod van wilde dieren in Argentinië is zo veelvoudig als haar landschappen. Bijna duizend vogelsoorten zijn te vinden, van kolibrie, die zijn nest in de tuinen van Buenos Aires bouwt, tot de condor en de albatros bij de kusten van Patagonië, welke een spanwijdte van 3 meter heeft. In de Andes leven lama’s en zijn familie, de Vikunja’s. In het noorden, het gebied Puna, groeien op 3.000 meter hoogte dwergstruiken, cactussen en andere mooie planten. In Salta bloeit het vanwege de vele regenbuien, behoorlijk.

Cartoneros en Piqueteros

De cartoneros, de oudpapierverzamelaars in de straten van de stad, zijn een teken van verarming die het land door de crisis eind 2001 gekregen heeft. Families van werklozen die in betere tijden in de meeste gevallen tot de gemiddelde inkomens behoorden, trekken met hun supermarktkarretje door de straten om oudpapier en karton te verzamelen. Radicale werklozen blokkeren als protestactie straten, met verschrikkelijke chaos in het verkeer als gevolg, maar over het algemeen verloopt het vriendelijk. Met de economische bloei neemt de presentie van deze piqueteros, stakers, af.

Gauchos

De moderne veehouders van Argentinië, de peones, worden ook wel Gauchos genoemd. De eigenlijke Gaucho, de Mesties, die zich ver terug trok en daar van verwilderde vee leefde, die met de Indianen samen krijgstochten tegen de blanke kolonisten voerde, komen alleen nog in de literatuur voor. De enige geromantiseerde Gaucho wordt alleen als criminele veedief gezien, als hij zich niet in die nieuwe orde als aangestelde toevoegt. Ondanks dat identificeren vele Argentiniërs zich met de Gaucho, als deel van de nationale verledenheid.

Porteños

De inwoners van de hoofdstad worden porteños genoemd. Zij zien zichzelf als wereldopen, Europees gestempelde mensen. Vooral de invloed van de massieve Italiaanse immigratie in het begin van de 20e eeuw is in de taal, gebaren en improvisatie merkbaar. De mensen die op het land wonen in de provincies en ander Latijns-Amerikanen laten de ‘porteños’ een arrogantie aan.

Tango

Eén van de bekendste componisten Enrique Santos Discépolo vond de Tango ‘een treurige gedachte die men kan dansen’. Deze definitie komt uit de tijd toen de Tango in bars en bordelen als voorspel gedanst werd. De dans ontstond in de havenwijken van Buenos Aires, in La Boca en San Telmo. De wortelen van de Tango is echter niet verklaard. Hij is voortgekomen uit de Cabaanse Habanera, net als de Tango Andaluz, de Candombé en de Milonga, waar het – net als bij de Tango – om de verlaten liefde gaat. De Bandoneon, een harmonica welke ook uit Europa is ingevoerd, zorgde voor de stemming van de Tango. De stappen waren obscuur en de tekst was vaak nog erger. De Tango kreeg pas in 1907 in Parijs sociale waardering, toen daar de eerste grammofoonplaten gemaakt werden. De Tango veroverde de salons in Parijs, en snel ontstond er een andere versie voor de kroegen. Vandaag de dag is de Tango het lied van de hoofdstad Buenos Aires. 24 uur per dag wordt er op radiozenders, op televisie, tijdens interviews en dansshows de Tango gedraaid.

In Buenos Aires kan men op vele plekken de Tango leren.