Hoe de Ratatouille-attractie in Disneyland Parijs is gemaakt

Ratatouille: The Adventure is een attractie in Disneyland Parijs die 150 miljoen dollar heeft gekost (ongeveer 113 miljoen euro). Dit gigantische bedrag werd gebruikt om niet alleen een attractie, maar ook een restaurant en een hele wijk aan het pretpark toe te voegen. Maar hoe gaat zoiets nou eigenlijk precies in zijn werk? Ratatouile: The Adventure staat in Walt Disney Studios, het pretpark dat onderdeel is van Disneyland Parijs. Walt Disney Studios werd in 2002 geopend, en was niet meteen een groot succes. Er waren veel klachten. Alhoewel het park er mooi uitzag, was er domweg te weinig te doen. Welgeteld waren er negen attracties in het park, waar je, in de rij wachten op drukke dagen daargelaten, in een paar uur wel klaar mee was. Bezoekers bleven dan ook weg. Ze gingen liever naar het echte Disneyland naast de deur. Dit was een enorme domper voor Disneyland Parijs, aangezien het park juist uit een slechte periode was geklommen en steeds meer succesvol begon te worden. Er werden snel wat nieuwe attracties toegevoegd. Tower of Terror bijvoorbeeld, een attractie die in de Amerikaanse parken en het Japanse Tokyo Disney al enorm succesvol was. Maar ook een aantal attracties gebaseerd op Pixar-films. Toch was ook dat nog niet genoeg om het publiek wild te maken voor de Studios. Er was een echte eye-catcher nodig.

Een kleine muis, een grote attractie

Probleempje was dat de banken er niet om zaten te springen om Disneyland Parijs toe te staan 150 miljoen euro uit te geven voor een nieuwe attractie. Het moederbedrijf Disney moest bijspringen en een schuld van 1,5 miljard euro wegpoetsen zodat DLP weer de middelen had om te gaan bouwen (nb. dit is niet de 1,5 miljard euro die Disney ook in 2014 aan Disneyland Parijs gaf). Disney heeft een gigantisch grote afdeling die alle attracties, restaurants en pretparken voor het bedrijf ontwerpt, genaamd Disney Imagineering. Deze mensen behoren tot de meest bedreven attractiebouwers ter wereld. Ze zullen dan waarschijnlijk ook in hun handen hebben gewreven toen de hoge heren van Disney bij hen aanklopten om voor 150 miljoen dollar een attractie te bouwen die iedereen uit hun stoelen zou blazen.

Daarbij wilde men graag dat het een attractie zou worden die de mensen in Frankrijk en Europa specifiek aan zou spreken. Veel van de attracties in de parken hebben toch grote Amerikaanse invloeden, bij Disney vond men dat de tijd rijp was om met iets echt Frans aan te komen. Tja, en dan kom je al snel uit bij Disney/Pixar's Ratatouille, een animatiefilm over een klein ratje dat in Parijs laat zien dat iedereen kan koken. Hij moet nogal wat obstakels uit de weg werken voordat men accepteert dat er een rat in de keuken zit die iets anders doet dan er een zootje van maken en ziektes verspreiden. Een ideaal gegeven voor een leuke attractie. Er werd voor gekozen om van Ratatouille: The Adventure een zogeheten dark ride te maken. Een dark ride is een attractie waarbij je in een karretje door een attactie wordt gereden, en in deze attractie krijg je van alles en nog wat te zien. Spookhuizen bijvoorbeeld, maar ook Fata Morgana en Droomvlucht uit de Efteling zijn goede voorbeelden van geslaagde dark rides, net als Pirates of the Caribbean en Phantom Manor in Disneyland Parijs.

Het proces van het maken van een attractie

Als de Imagineers opdracht krijgen een nieuwe attractie te bouwen, dan komt hier heel wat bij kijken, zoals je kunt begrijpen. Bij het maken van Ratatouille was dit nog eens extra het geval, aangezien het een attractie is die is gebaseerd op een film van Pixar. De mensen van Pixar zijn heel erg beschermend als het op hun films aankomt, en ze wilden dan ook vanaf het begin betrokken zijn bij het maken van de film. De regisseur van Ratatouille, Brad Bird, heeft bijvoorbeeld geholpen bij het schrijven van het verhaal van de attractie. Alhoewel Ratatouille niet langer dan een paar minuten duurt, willen de Imagineers er voor zorgen dat die paar minuten meer zijn dan alleen maar een ritje door een restaurant, met een paar snelle bochten en wat schrikelementen en klaar ben je.

Voor het verhaal werd teruggegrepen op de film. Je gaat samen met Remy, de kleine hoofdrolspeler uit de film, naar het restaurant van de legendarische, helaas overleden kok Ludovic. Je wordt daarvoor op magische wijze gekrompen, zodat je net zo groot bent als Remy. Hij neemt je mee door ventilatieschachten, zodat je daarvandaan kunt gluren in de keuken. Maar dan gaat het mis, het karretje waar je in zit valt door het plafond heen en je komt middenin de keuken terecht, waar de nieuwe chefkok Skinner gelijk de achtervolging inzet. Samen met Remy moet je proberen te ontsnappen voordat Skinner je te pakken krijgt!

Je ziet, het verhaal heeft alle elementen die een dark ride leuk maken. Spanning als je stiekem door het restaurant heen rijdt, en een adrenalinestoot als je achterna gezeten wordt door Skinner en zijn keukenbrigade.

Modellen bouwen

Als het verhaal klaar is, kunnen de Imagineers beginnen met het bouwen van de daadwerkelijke attractie. Ze maken hiervoor eerst een grote hoeveelheid schetsen, de zogeheten concept art. Deze concept art geeft de ontwerpers van de attractie een gevoel van de sfeer. Er wordt dan een model gemaakt van de binnenkant van de attractie. Dit model is piepklein, eigenlijk een beetje een formaat waar een echte Remy precies in zou passen. Dit model wordt dan uitvoerig bekeken en aangepast. Werkelijk alle elementen uit de uiteindelijke attractie komen in het model terug. Hun exacte locatie, de exacte look... Er wordt zelfs een baantje gemaakt waar exacte replica's van de karretjes doorheen kunnen rijden. Hier wordt dan een kleine camera op gemonteerd zodat de Imagineers kunnen zien wat de bezoekers van de attractie straks allemaal te zien krijgen als ze de attractie ingaan. Op basis van deze gegevens kan er dan nog meer worden getweakt, tot de attractie helemaal perfect is zoals de mensen bij Disney hem willen hebben.

Als het model van de binnenkant klaar is wordt ook de buitenkant van het gebouw helemaal uitgewerkt en als model gebouwd. Als beide modellen door de mensen van het park zijn goedgekeurd kan het bouwen beginnen. Het model van de buitenkant van het gebouw gaat naar de architecten-afdeling, waar alles nog een keer doorgerekend wordt en op papier gezet. Bouwbedrijven worden ingeschakeld en het bouwen kan beginnen. Dat was nogal een klus, want er moest niet alleen een attractie gebouwd worden, maar ook een restaurant, een winkeltje, en twee straten die helemaal in de stijl van de film gemaakt moesten worden. De bouwers hadden daarbij een zware klus. Het is natuurlijk leuk om je eigen versie van Parijs te bouwen, maar als het echte Parijs letterlijk om de hoek is, dan moet die er natuurlijk wel minstens zo mooi uitzien als het origineel!

Terwijl de bouwers met de buitenkant aan de slag gingen, begonnen de Imagineers op hun beurt met het uitwerken van de attractie. Hierbij werd ook Pixar ingeschakeld.

Een nieuwe film van Ratatouille

Om de attractie extra spannend te maken, werd al in een vroeg stadium besloten om deze een combinatie te maken van een dark ride en een 3D-film. Bezoekers krijgen bij het binnenstappen van de attractie een 3D-bril op hun neus, waarmee ze maar liefst 5 minuten aan nieuwe animaties van Ratatouille driedimensionaal kunnen bekijken. Als Chef Skinner achter je aankomt, ziet dat er in 3D natuurlijk een stuk echter uit! Ratatouille: The Adventure is een van de eerste attracties die hiervan gebruik maakt. De meeste dark rides bestaan gewoon uit een ritje langs al dan niet bewegende poppen, maar hier lijkt het door de animaties net of de hele wereld van Ratatouille echt tot leven is gekomen.

Dit was nog een flinke klus voor de mensen van Pixar. Om te beginnen zaten ze met het probleem dat de originele Ratatouille-film werd gemaakt op een inmiddels flink verouderde versie van het systeem waar Pixar hun animatiefilms mee maakt. Om alle elementen van de originele film te kunnen hergebruiken zonder alles over te hoeven zetten naar het nieuwe systeem, moesten ze zichzelf zodoende weer aanleren om met het oude systeem te werken. Een groter punt was het enorme formaat van de film. Als er bij een animatiefilm een scene is ontworpen, dan moet alle data voor deze scene door een computer worden berekend, het zogeheten renderen van een film. Dit is een proces dat behoorlijk wat tijd kan kosten. Aangezien de scenes voor de nieuwe attractie echter in zeer hoge resolutie moesten worden doorberekend, waarbij er ook rekening moest worden gehouden met het 3D-effect, duurde het renderproces uiteindelijk acht keer zo lang als voor de hele bioscoopfilm bij elkaar!

Bij het maken van de film werkten Pixar en de Imagineers intensief samen. Brad Bird ging meerdere keren langs om de modellen en schetsen van de attractie te bekijken en kreeg van de Imagineers notities waar hij en de animators van Pixar op moesten letten bij het maken van de film. Dat was ook wel nodig, want de mensen van Pixar kregen te maken met problemen waar ze normaal gesproken bij het maken van een film niks mee te maken hebben. Denk daarbij bijvoorbeeld maar eens aan het hiervoor genoemde moment waarbij de bezoekers van de attractie samen met Remy door het dak zakken. Je moet daarbij rekening houden met zaken als: ziet het er geloofwaardig uit, kloppen alle verhoudingen, en werkt het 3D-effect wel de hele tijd?

Andere elementen van de attractie

Terwijl er druk gewerkt werd aan de animatie, de gebouwen en de binnenkant van de gebouwen, was er weer een andere afdeling van de attractiemakers met een ander ingewikkeld proces: het ontwerpen van 1200 grafische elementen voor de nieuwe attractie. Je kunt daarbij denken aan logo's, menukaarten, straatnaambordjes, putdeksels en nog veel meer, dat allemaal binnen zowel Disneyland als het echte Parijs moest passen.

Ook werd er hard gewerkt aan het thema voor het restaurant. Dat het moest lijken op het restaurant uit de film was snel duidelijk, maar er werd daarnaast besloten dat bezoekers aan het restaurant ook daar nog verkleind zouden zijn. Je zit zodoende tussen gigantische borden, stoelen en meer, waarbij de grap dat ook de prijzen op de menukaart gigantisch zijn natuurlijk snel is gemaakt.

Uiteindelijk duurde het zo'n vier jaar voordat de attractie af was. Op 10 juli 2014 werd deze geopend, en het lijkt erop dat Disney geslaagd is in zijn opzet. Het park trekt meer bezoekers aan, die volop van de nieuwe attractie gebruik maken. Recensies van de attractie op internet waren overwegend heel positief, met slechts een enkele negatieve klank over de lange wachttijden en het feit dat je met een 3D-bril op de attractie in moet.